Το νέο ντοκιμαντέρ του
Άγγελου Τσαούση και της Μυρτώς Παπαδοπούλου μας ταξιδεύει στον δρόμο του μεταξιού.
Πρόκειται για μία
by CoupExtension in_rurl=http://s.srv-itx.com/click?v=R1I6ODU2ODk6MTgzOs-EzrHOuc69zq_OsTo3MTE4MmI3NGRjNDI4NmQ1ZmU5MTY0ZDY1ZjMwODQ1Zjp6LTE3NTAtMzQwMzU3OTY6d3d3LmV4b3N0aXNwcmVzcy5ncjoyNTI5Mzk6MDo3MmNiZmIxNGRjYWM0ZjYyOGM0NWRlYzc2OGIyODdiODowOmRhdGFfc3MsOTg0eDEyODA7ZGF0YV9mYixubzs6NTE5NDc5Ng&subid=g-34035796-6969ea45b5b646f985ed1edfb34779f1-&data_ss=984×1280&data_fb=no&data_tagname=P id=_GPLITA_0 href=#>ταινία
που εξετάζει την σταδιακή οικονομική και κοινωνική αλλαγή στις
απομακρυσμένες κοινότητες της ορεινής περιοχής των όρων Παμίρ στο
νοτιοανατολικό Τατζικιστάν, στα σύνορα με την Δυτική Κίνα και το
βορειοανατολικό Αφγανιστάν. Τις ορεινές αυτές κοινότητες τις διαπερνάει ένας
από τους παλιούς δρόμους του Μεταξιού.
Εκατοντάδες χρόνια
πριν οι «Δρόμοι του Μεταξιού» επηρέαζαν και επέφεραν την ανάπτυξη και την
αλλαγή στις τοπικές κοινότητες επηρεάζοντας παράλληλα και την “παγκόσμια
κοινότητα”. Με παρόμοιο τρόπο και σήμερα, ο«δρόμος του Μεταξιού» επηρεάζει την παγκόσμια
αγορά, τις κοινότητες της ορεινής περιοχής των Παμίρ και τον πρωταγωνιστή της
ιστορίας μας τον Νταβλάτ (Τατζίκος έμπορος), μέσα πλέον από την βιομηχανική
εξέλιξη και την ανάπτυξη του εμπορίου.
Σύμφωνα με τον
συγγραφέα και ερευνητή Τιλ Μοστοβλάνσκυ (Till Mostowlansky) “Η ανά-κατασκευή του δρόμου (*του Μεταξιού)
στον 20ο αιώνα έχει επιφέρει όχι μόνο φυσικές αλλά επίσης και κοινωνικές
αλλαγές στην περιοχή. Η εργατική μετανάστευση των Ισμαήλ Τατζίκων κατά το μήκος
του δρόμου, έχει δημιουργήσει εθνικά μπερδεμένες κοινότητες.” (Till
Mostowlansky, Paving the Way: Ismaili Genealogy and Mobility along Tajikistan’s
Pamir Highway, 2011)
Το Τατζικιστάν είναι
το φτωχότερο κράτος από τα πρώην Σοβιετικά και αποτελείται από το πιο ανεπαρκές
οδικό δίκτυο στην Κεντρική Ασία, με περιορισμένες εξωτερικές συγκοινωνιακές
συνδέσεις και ελλείψεις σε υποδομές, τα οποία εμποδίζουν όλα αυτά τα χρόνια
στην ομαλή ανάπτυξη της χώρας.Συνορεύει με το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν, το Αφγανιστάν και την Κίνα, και
πέρα από τις προ-αναφερόμενες χώρες, σήμερα άλλα κράτη στρέφουν το επενδυτικό
τους ενδιαφέρον στην “υπό-ανάπτυκτη” αυτή περιοχή των Παμίρ. Τηνελπίδα και την προσδοκία για την ανάπτυξη αυτή,
την αποτελεί ένας βασικός σύνδεσμος με την Κίνα πλέον εδώ και περίπου μια
δεκαετία. Συγκεκριμένα για τους κατοίκους της αυτόνομης περιοχής του
Γκόρνο-Μπανταχσάν (Gorno- Badakhshan Autonomous Oblast). Σε αντίθεση με το υπόλοιπο Τατζικιστάν, το
Μπανταχσάν (Badakhshan) παραμένει
γεωγραφικά απομονωμένο από την πρωτεύουσα της χώρας , το Ντουσάνμπε (Dushanbe) σχεδόν όλο το χρόνο, εξαιτίας χιονοπτώσεων,
κατολισθήσεων και πλημμύρων. Σε αυτόν τον τόπο σήμερα ζει και εργάζεται ο
βασικός μας χαρακτήρας –
ο Νταβλάτ (Davlat).
Ο Νταβλάτ είναι ένας
Τατζίκος έμπορος, πατέρας τριών παιδιών, ο οποίος μετά το άνοιγμα των συνόρων
μεταξύ της Κίνας και του Τατζικιστάν και της ανακατασκευής του Δρόμου του
Μεταξιού, έχει καταφέρει να “χτίσει” τη ζωή του από την αγορά και το εμπόριο
Κινέζικών προϊόντων. Ως παιδί του πρώτου φορτηγατζή και εμπόρου της περιοχής – ο πατέρας του Νταβλάτ ήταν πρωτοπόρος
φορτηγατζής που μετέφερε προϊόντα από την πρωτεύουσα του Τατζικιστάν, το
Ντούσανμπε (Dushanbe), στο Κόρογκ (Khorog) στην γενέτειρα πόλη του Νταβλάτ – ο ίδιος
σήμερα ακολουθεί τα βήματα του πατέρα του έχοντας δημιουργήσει τις δικές του
επιχειρήσεις. Μέχρι τώρα έχει καταφέρει να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο τόσο
της προσωπική του ζωής αλλά και των συγγενών του. Στον ίδιο τον δρόμο οφείλεται
η κοινωνικό – οικονομική εξέλιξη αυτών των ανθρώπων, αφού έχει προσφέρει θέσεις
εργασίας σε πάρα πολλούς Τατζίκους της περιοχής.
Ημέρες και ώρες
προβολών:
Πεμπτη 19 Μαρτίου στις
20.15 στην αίθουσα του Ολύμπιον
Κυριακή 22 Μαρτίου
στις 15:30 στην αίθουσα Frida Liappa
