Μυστηρίου, 1950, Σουηδία, 89 λεπτά
Σκηνοθεσία: Χάσε Έκμαν
Παίζουν: Εύα Χένινγκ, Ουλφ Πάλμε, Άντερς Εκ
Ο Έκμαν ήταν ένας από τους πιο γνωστούς και παραγωγικούς σκηνοθέτες στην Σουηδία στην προ-μπεργκμανική περίοδο, φτιάχνοντας ταινίες από το 1940 και κυρίως τα υπόλοιπα 20 χρόνια που ακολούθησαν. Όταν στη διάρκεια της καριέρας του εμφανίστηκε ο Μπέργκμαν, πολλοί αρχικά στη Σουηδία άρχισαν να συγκρίνουν και να βρίσκουν ομοιότητες στη δουλειά των 2 σκηνοθετών, διατηρώντας μέσω των εφημερίδων ένα είδος κόντρας ανάμεσά τους. Τέτοια κόντρα πάντως δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ από τους ίδιους. Ο Μπέργκμαν μάλιστα μερικά χρόνια πριν το θάνατό του, σε ένα άρθρο για τις αγαπημένες του σουηδικές ταινίες δήλωνε πως υπήρχε πολύ μεγάλος αλληλοσεβασμός για τη δουλειά τους και η όλη ιστορία της κόντρας ήταν απλά παραμύθι των δημοσιογράφων. Λόγια που γράφτηκαν όταν σε αυτή τη λίστα έβαλε το Girl with Hyacinths, ένα αριστούργημα κατά τον ίδιο, που θεωρείται γενικώς σήμερα ως η καλύτερη ταινία του Έκμαν.
Με πρωταγωνίστρια τη Χένινγκ, μια από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της χώρας εκείνη την περίοδο, το Κορίτσι με τον Υάκινθο είναι μια κοπέλα μοναχική και αποκομμένη από όλους που στην πρώτη σκηνή της ταινίας αυτοκτονεί. Αφήνει τα λιγοστά υπάρχοντά της στους γείτονές της, ένα μάλλον αργόσχολο ζευγάρι που ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες επαφές μαζί της. Από τη στιγμή που κανείς δε την γνωρίζει καλά προσωπικά, οι αιτίες της αυτοκτονίας παραμένουν άγνωστες ή σχετίζονται με την μοναξιά και με την κατάθλιψη που πιθανά η κοπέλα είχε. Κυρίως από περιέργεια, ο άντρας του ζευγαριού αποφασίζει με βάση τα πράγματα που βρίσκει στο διαμέρισμα, να ερευνήσει την υπόθεσή της και να μάθει όσο γίνεται, ποια ήταν τελικά αυτή η κοπέλα, και για ποιους λόγους οδηγήθηκε τελικά σε αυτή την πράξη.
Από τη στιγμή που η υπόθεση προχωρά μέσω συναντήσεων με παλιούς γνωστούς της κοπέλας, από όπου αποκαλύπτονται μικροπράγματα, ο Έκμαν δανείζεται πάρα πολλά δομικά στοιχεία από τον Πολίτη Κέιν. Ουσιαστικά ο χαρακτήρας της κοπέλας σκιαγραφείται βήμα-βήμα, μέσα από πολλαπλές οπτικές γωνίες που δεν έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους και που τις περισσότερες φορές δεν ξεδιαλύνουν τις λεπτομέρειες για τη ζωή της. Η μεγάλη αντίθεση με τον Κέιν είναι πως αυτός αναφερόταν σε έναν βαθύπλουτο που οι πράξεις του επηρέαζαν όλη την χώρα, και που κυνηγώντας τη δόξα παγιδεύτηκε μέσω στη ματαιοδοξία του. Εδώ ο χαρακτήρας είναι εντελώς διαφορετικός και η κοπέλα εκφράζει την παγερή σκανδιναβή που αδυνατεί να εκφράσει τα συναισθήματά της και μοιραία οδηγείται στο συμπέρασμα πως η κοινωνία στην οποία ζει δεν έχει τελικά να της προσφέρει και πολλά.
Αν και δεν λέγεται από την αρχή, το φιλμ όσο πλησιάζει προς το τέλος βρίσκει το δρόμο για το δικό του Rosebud. Το μυστικό που αποκαλύπτεται, αρκετά τολμηρό για εκείνη την περίοδο, ξετυλίγει κάπως το νήμα της ζωής της κοπέλας και δίνει, αν όχι την αιτία, τουλάχιστον μια δυνατή αφορμή για την αυτοκτονία της. Το μυστήριο πάντως για το πώς ήταν η ζωή της αιωρείται συνεχώς, με τον Έκμαν να περιγράφει άψογα με αυτόν τον τρόπο, την απόσταση και την ψυχρότητα των ανθρώπων στη χώρα του.
