Τα τρώμε κάθε μέρα ή τα λαχταράμε. Ξέρουμε από πού κρατάει η σκούφια τους, ποια είναι η ιστορία τους και γιατί πήρανε το όνομα που έχουν σήμερα; Τι σχέση μπορεί να έχει ένας λιτοδίαιτος Ιμάμης με το ιμάμ μπαϊλντί; Η κέτσαπ είναι όντως αμερικανιά ή μήπως ξεκίνησε παρέα με τα κινέζικα spring rolls;
Ιμάμ Μπαϊλντί
Η παράδοση λέει πως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ένας πασάς ονόματι Αμάμ, που του άρεζε το καλό φαγητό και είχε βαρεθεί να τρώει τα ίδια και τα ίδια συνέχεια, πρόσταξε το μάγειρά του να του φτιάξει κάτι νόστιμο που δεν είχε ξαναφάει, άλλιως θα του έπαιρνε το κεφάλι. Ο μάγειρας σκέφτηκε και του ήρθε η ιδέα αυτής της συνταγής: μελιτζάνα γεμιστή με σκόρδο, το οποίο είναι πολύ αγαπητό στην τουρκική κουζίνα, ντομάτα και μπαχαρικά. Ο μάγειρας σέρβιρε το πιάτο στον πασά, που του άρεσε τόσο πολύ ώστε έφαγε όλην την κατσαρόλα. Στο τέλος αναφώνησε: Αμάμ μπαϊλντισε , κι έτσι το φαγητό ονομάστηκε Ιμάμ Μπαϊλντί από παραφθορά του ονόματος Αμάμ και από το ρήμα μπαϊλντί που σημαίνει γεμίζω.
Ωστόσο, στην περισσότερο διαδεδομένη εκδοχή της ιστορίας αυτός που μπαϊλντίζει τελικά, δεν είναι ο Αμάμ πασάς, αλλά ο Ιμάμης, που αν και άνθρωπος λιτοδίαιτος δεν μπόρεσε να συγκρατήσει την λαιμαργία του μπροστά σ' αυτόν τον γευστικό συνδυασμό.
Κέτσαπ
Η κέτσαπ κατάγεται από την Ασία. Υπάρχουν δύο εκδοχές για την ονομασία της. Είτε είναι παραφθορά της κινεζικής λέξης ketsiap, που στη διάλεκτο Αmoy σημαίνει σάλτσα ψαριού, ή της Μαλαισιανής λέξης kecap που σημαίνει σάλτσα σόγιας. Οι λέξεις αυτές, που αναφέρονται φυσικά σε διαφορετικού είδους σάλτσες, έφτασαν στην Ευρώπη με τους Ολλανδούς θαλασσοπόρους που έφεραν και τις ίδιες τις σάλτσες τον 17ο και 18ο αιώνα.
Τον 19ο αιώνα στη Βρετανία, η πρώτη κέτσαπ που δημιουργήθηκε ως ευρωπαϊκή εκδοχή των ασιατικών, ήταν σάλτσα από μανιτάρια. Υπάρχουν επίσης αναφορές για κέτσαπ με αχιβάδες, με αντζούγιες, καθώς και με βατόμουρα. Εκείνες οι κέτσαπ δεν ήταν παχύρρευστες όπως η σημερινή, αλλά ημιδιάφανες, όπως οι κινέζικες σάλτσες.
Η κέτσαπ με ντομάτα ξεκίνησε ως σπιτική σάλτσα και μαρινάδα για ψητά που έφτιαχναν οι Αμερικανίδες. Από τις πολλές και διαφορετικές εκδοχές που υπήρχαν, μία γνωστή – μέχρι σήμερα – εταιρεία έβγαλε τη δική της εκδοχή με ντομάτα,ζάχαρη, ξίδι, αλάτι και μυρωδικά, η οποία κι επικράτησε σ' όλον τον κόσμο, με διάφορες παραλλαγές από διάφορες εταιρείες.
Spring Rolls
Λέγεται ότι τα σπρινγκ ρολλς εμφανίστηκαν την εποχή της επιστροφής της δυναστείας των Jin στην Κίνα. Οι άνθρωποι έφτιαχναν μια λεπτή ζύμη που έτρωγαν μαζί με λαχανικά την πρώτη μέρα της άνοιξης. Τότε ονομαζόταν πιάτο της άνοιξης. Επί της δυναστείας των Tang, το πιάτο έγινε γνωστό και ως πιάτο πέντε καρυκευμάτων, επειδή πέντε καυτά και πικάντικα συστατικά, όπως το κρεμμυδάκι και το σκόρδο, προστέθηκαν στη γέμιση.
Στις δυναστείες Ming και Qing υπήρχε το έθιμο του δαγκώματος της άνοιξης , που σημαίνει ότι καλωσόριζαν την άνοιξη με την κατανάλωση σπρινγκ ρολλς. Θεωρούσαν ότι η πρακτική αυτή έδιωχνε την καταστροφή και το κακό.
