Δύο ταινίες που αναδεικνύουν την ξεχωριστή διάσταση της Γερμανίας στην ιστορία της Ελλάδας τα τελευταία 70 χρόνια προβλήθηκαν χτες στο Ολύμπιον και στο πλαίσιο του tdf16.
Η Νονά
Με όχημα την πολιτική
διαδρομή της Άνγκελα Μέρκελ απο το
ταπεινό Τέπελ της πρώην Λαϊκής Δημοκρατίας
της Γερμανίας μέχρι την καγκελαρία της
ενωμένης Γερμανίας και την διαχείρηση
της κρίσης του ευρώ ο Στέλιος Κούλογλου
προσπαθεί να εξηγήσει πως φτάσαμε και
στην ελληνική κρίση. Το ντοκιμαντέρ
διαθέτει σαρκαστικό (χοντροκομμένο) χιούμορ, χρησιμοποιόντας
έναν γνωστό Γερμανό τηλεκωμικό να
υποδύεται την νονά Άνγκελα αλλά και ένα
πλήθος συνεντεύξεων που αναλύουν τόσο
την πορεία της Μέρκελ όσο και τα περιθώρια
και τις προοπτικές της ευρωπαϊκής κρίσης
μέχρι την διάλυση του ευρώ, όπως εκτιμάται
στην ταινία. Καθόλου κακή προσπάθεια που στηρίζει πολλά στην παρουσίαση της υπόγειας διαδρομής των γερμανικων εταιριών στις χώρες του Νότου, στην στήριξη τους απο το γεμρναικό πολιτικό στάτους της εποχής μας και φυσικά την καταστροφική επιθετικη μεταβολή της ευρωπαϊκής Γερμανίας σε κυρίαρχο της γερμανικής Ευρώπης. Ωστόσο η ταινία αναφέρεται σε αναγνώσματα της κρίσης που απλά
αποτελούν παρελθόν χωρίς να μας δίνει
κάτι καινούργιο ως προς την έρευνα της
ιστορίας ενώ γίνεται η κουραστική η συνεχόμενη χρηςη οπτικοακουστικού υλικού απο το youtube. Και αυτό πάντα σε συνδυασμό και σε σύγκριση και με
την Ολιγαρχία, το προηγούμενο
ντοκιμαντέρ του Κούλογλου που αναφέρεται επίσης στην ανάλυση της κρίσης του ευρώ.
Καλάβρυτα – Άνθρωποι
και Σκιές
Ο Ηλίας Γιαννακάκης
είναι γνωστός στο χώρο του ντοκιμαντέρ.
Τελευταία ταινία του η εξαιρετικά
διεισδυτική Μακρόνησος που είχε κερδίσει
το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
το 2010. Στα Καλάβρυτα επικεντρώνει την
προσοχή του σε μια απο τις πιο τραγικές
στιγμές της Κατοχής, την Σφαγή των
Καλαβρύτων. Τα γερμανικά SS αιματοκύλησαν
την επαρχία των Καλαβρύτων τον Δεκέμβρη
του 1943 σε αντίποινα για την δράση των
ανταρτών και της Εθνικής Αντίστασης
στην περιοχή. Ο Γιαννακάκης μπαίνει σε
βάθος για να κερδίσει ένα πλήθος αφηγήσεων
και μαρτυριών, αναδεικνύει τα ελάχιστα
ντοκουμέντα και εξετάζει την επίδραση
της Ιστορίας στα Καλάβρυτα μέχρι το
σήμερα. Για ακόμα μια φορά μάλιστα με
αξιοθαύμαστη ικανότητα τηρεί την
ισορροπία πάνω σε αμφιλεγόμενες
λεπτομέρειες και γεγονότα που διχάζουν
τα Καλάβρυτα ακόμη και σήμερα. Παρά την
σκοπιμότητα κάποιων καταστάσεων και
αποφάσεων που λαμβάνει σε σχέση με την
αποτύπωση της έρευνας του στην ταινία
(όπως με την αναμενόμενα συναισθηματικά
φορτισμένη ερώτηση “Ποια είναι η γνώμη
σας για τους Γερμανούς”) ο Γιαννακάκης
έχει πάντα στο επίκεντρο του τον Άνθρωπο
που βρίσκεται σαν άλλος Οδυσσέας μπροστά
στην υπέρβαση της Ιστορίας. Παρά την
χρονική απόσταση η λήθη και η συγχώρεση
για τόσο φρικιαστικά εγκλήματα δύσκολα
μπορεί να αποδοθεί. Πόσο μάλλον η ηθική κοινωνική και πολιτική δικαιοσύνη
και αποκατάσταση των θυμάτων μιας ασύλληπτης τραγωδίας.
