Τέσσερις άνθρωποι από
διαφορετικούς χώρους μας δίνουν την δική τους απάντηση.
κολάζ της Αντιγόνης Βασιλάκη
''Στις μέρες
που διανύουμε, αναζητά η ψυχή μας μια πολυπόθητη γαλήνη, λύτρωση, μια αλήθεια
πέρα από εμάς; Άραγε, η αλήθεια για τον καθένα μας είναι μοναδική;''
φωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος
Η αλήθεια για τον καθένα μας είναι μια μεγάλη ερώτηση που
δύσκολα την απαντάει και ο ίδιος μας ο εαυτός.
Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από μια ψυχική ρευστότητα, εξαιτίας της οποίας,
αναζητάει στη διαδρομή της ζωής του να γίνει γη. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η αναζήτησή του είναι η γαλήνη,
αλλά μόνο ως ο επίλογος. Η λύτρωση, από
την άλλη, είναι κάτι που θέλει αλλά γνωρίζει ότι δεν θα το πετύχει. Έτσι αρχίζει η ιστορία του. Η πραγματικότητά του γίνεται ένας «πόλεμος»
ισορροπίας κοινωνικών ρόλων ανάμεσα σε πολλές αντιτιθέμενες και
αυτοαναιρούμενες προσδοκίες ή και ανατροπές αυτών.
Ίσως, τελικά, η
αλήθεια για τον καθένα μας να είναι μοναδική, όπως και η λύτρωσή μας, αλλά
σίγουρα όχι κάτι πέρα από εμάς.
Η Σταματίνα Θεοδοσίου είναι Επικοινωνιολόγος
φωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος
Λογικό είναι να αναζητούμε μια αλήθεια “πέρα από εμάς”.
Ως homo sapiens είμαστε πεπερασμένα όντα και δεν μπορούμε εύκολα να επεξεργαστούμε
τα μηνύματα της ζωής και του θανάτου. Από εκεί και πέρα, ναι, υπάρχουν κάποιες
μοναδικές αλήθειες. Δεν δέρνουμε τα
παιδιά, δεν βασανίζουμε τα ζώα, δεν κλείνουμε το μάτι στις αδικίες. Και πάνω
απ' όλα προσπαθούμε να κλείσει η ψαλίδα ανάμεσα στους φτωχούς και στους
πλούσιους, γιατί άνοιξε πάρα πολύ και υποφέρει ένας σωρό κόσμος.
Ο Χρήστος Ξανθάκης είναι δημοσιογράφος.
φωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος
Όπως αντιλαμβάνομαι εγώ τα πράγματα, η Αλήθεια μπορεί να
εκφράζεται μέσα πολλές διδασκαλίες ταυτόχρονα, ακόμη κι όταν φαινομενικά η μια
αναιρεί την άλλη. Αυτή η αναίρεση όμως είναι πραγματική ή φαινομενική; Μήπως
έχει να κάνει μόνο με τους δικούς μας περιορισμούς που έχουμε θέσει στην σκέψη
και την αντίληψη μας; Η Αλήθεια
βρίσκεται στο καθετί που υπάρχει γύρω μας κι είναι στο χέρι μας να την
ανακαλύψουμε – τουλάχιστον στον βαθμό που μπορεί να μας αποκαλυφθεί. Το
θέμα όμως είναι κατά πόσο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να παραμένει ελεύθερος
προκειμένου να μπορεί να συνθέσει, να αφήσει το νου του να ταξιδέψει και να
γνωρίσει. Ο άνθρωπος επιθυμεί πάντα να γνωρίσει, να αναζητήσει και να
επεκτείνει την σκέψη του. Ας λάβουμε, όμως, υπόψη μας το γεγονός ότι όσο
μεγαλώνουμε δομούμε τις αντιλήψεις και τα πιστεύω μας με τρόπο που δείχνει ότι
τείνουμε να αποδεχόμαστε τις ιδέες εκείνες οι οποίες είναι πλησιέστερα στην κοσμοαντίληψη
μας. Αυτό μας κάνει να ταιριάζουμε με κάποιους ανθρώπους ενώ με
κάποιους άλλους όχι. Βλέπω συχνά ανθρώπους να εμμένουν πεισματικά στην δική
τους αλήθεια και να μη μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν γιατί έχουν υψώσει γύρω
τους τόσα εμπόδια που είναι αδιαπέραστα. Τι
γίνεται όμως όταν ριχνόμαστε σε έναν επίμονο αγώνα να καταρρίψουμε πάση θυσία
την αλήθεια του άλλου? Έχουμε αναλογιστεί τι επιπτώσεις θα έχει αυτό σε εκείνον
Η Γιώτα Παπαγεωργίου είναι ψυχολόγος.
φωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος
Αν και προσωπικά δεν είμαι ότι
κοντινότερο σε αυτό που ονομάζεται πιστός και ως εκ τούτου τέτοιου είδους
φιλοσοφικά και υπαρξιακά ερωτήματα στο μυαλό μου δεν είναι απαραιτήτως
συνδεδεμένα με αυτές τις μέρες, είναι αλήθεια ότι για αρκετό κόσμο αυτή είναι μια
περίοδος αναστοχασμού, ενδοσκόπησης, αναθεώρησης. Τι πήγε καλά, τι άσχημα, τι μας επιβάρυνε, ποιες οι συνέπειες των
επιλογών μας, αν η γαλήνη και η λύτρωση μας περνάει αναγκαστικά μέσα από
επώδυνες διαδικασίες ή υπάρχει κι άλλος δρόμος. Και ποιος είναι άραγε
αυτός; Κινούμαστε μεταξύ πολλών και αντιφατικών επιλογών, χωρίς ποτέ να έχουμε
την διαβεβαίωση της ορθότητας αυτών. Παρόλα
αυτά, μέσα και πάνω σε αυτές χτίζουμε την προσωπική μας ιστορία, την δική μας
αλήθεια, την δικαίωση μας. Η αναζήτηση ενός υπέρτατου και οριστικού νοήματος σε
αυτά που κάνουμε και σκεφτόμαστε θα εξακολουθήσει ωστόσο για πολύ ακόμα να
αποτελεί ένα δυσεπίλυτο αίνιγμα που θα απασχολεί εκτός των άλλων και
φιλοσόφους, θεολόγους και καλλιτέχνες. Μέχρι τότε, καλό Πάσχα!
Ο Θοδωρής Τριανταφύλλου είναι ψυχίατρος.
