Ο James Franco σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε μια ταινία που σίγουρα θα συζητηθεί. Το σενάριο υπογράφουν οι Scott Neustadter και Michael H. Weber, το οποίο είναι βασισμένο στο βιβλίο των Greg Sestero (κολλητό του Tommy Wiseau) και Tom Bissell και πρωταγωνιστές μεταξύ άλλων είναι πολλοί καλοί ηθοποιοί και φίλοι του Franco, όπως ο Zac Efron και ο Josh Hutcherson, αλλά και ο αδερφός του Dave Franco.
Η ιστορία αφορά τη ζωή του Wiseau και του Sestero με φόντο το making of της ταινίας The Room (2003), που από πολλούς θεωρείται η χειρότερη ταινία όλων των εποχών. Το The Room με πρωταγωνιστή τον Tommy Wiseau, γράφτηκε, παράχθηκε και σκηνοθετήθηκε από τον ίδιο -τον οποίο ενσαρκώνει ο Franco- και παραδόξως αγαπήθηκε ως μία από τις πιο διασκεδαστικές κακές ταινίες. Όσοι δεν έχουν δει την πραγματική ταινία του Wiseau, ούτε αποσπασματικά μέσα από βίντεο στο Youtube, καλό θα ήταν να το κάνουν πριν δουν το The Disaster Artist καθώς η αντίληψη της κωμικότητας της ταινίας του Franco θα είναι σίγουρα μεγαλύτερη.
Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συνέβη στο κατάμεστο Ολύμπιον κατά την προβολή του The Disaster Artist (2017), στο πλαίσιο του 58ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Προσωπικά, δεν έχω βιώσει κάτι παρόμοιο σε κινηματογραφική αίθουσα ποτέ ξανά -χειροκροτήματα στις πιο γνωστές ατάκες του Wiseau, επευφημίες για την ερμηνεία του Franco και γέλια που παραλίγο να ρίξουν την αίθουσα. Φυσικά, η ταινία έχει κάποια μικρά δραματουργικά, κυρίως, ζητήματα και ίσως ένα θέμα miscasting στο ρόλο του Sestero, αλλά θα ήταν κακεντρεχές και ανόητο να τα τονίσει κάποιος μετά από μία τόσο διασκεδαστική προβολή.
Ο Franco πολύ εύστοχα σκηνοθετεί ως mockumentary τη συγκεκριμένη ταινία και πολύ σοφά την προσεγγίζει ως δράμα. Είναι πραγματικά κρίμα πως κάποιες δραματικές και σχεδόν συγκινητικές στιγμές της ταινίας επισκιάζονται από την ανάγκη για γέλιο λόγω της κωμικοτραγικής (πραγματικής) κατάστασης αυτού του ανθρώπου που αντιμετωπίζεται μέχρι σήμερα ως κλόουν του Χόλιγουντ ενώ το όνειρο του είναι να τον εκλάβουν ως σοβαρό ηθοποιό. Η ταινία είναι πέρα για πέρα προσεγμένη και η ερμηνεία του Franco καθηλωτική αφού ο ίδιος αγγίζει με ευαισθησία την ψυχοσύνθεση του ήρωα του, χωρίς να υποπέσει σε μια φθηνή μίμηση, τύπου SNL, κάτι που όπως φάνηκε εξαρχής ήταν και το μεγάλο στοίχημα.
Το meta στοιχείο δεν χρησιμοποιείται μ'έναν δήθεν τρόπο, όπως συνηθίζεται σχεδόν σε όλες τις «εμπορικές» αμερικάνικες (superhero) ταινίες της τελευταίας δεκαετίας, αλλά αντιθέτως έχει σαφέστατο λόγο ύπαρξης στην αφήγηση και αυτό είναι που καθιστά την ταινία ειλικρινά αστεία. Μια ταινία δημιουργημένη από έναν σκηνοθέτη που φαίνεται πως την αγάπησε από το πρώτο λεπτό της σύλληψης της ιδέας και πετυχημένη για ακριβώς αυτόν τον λόγο.
Η ταινία βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 25 Γενάρη.
