Section: Ελληνικό Φεστιβάλ Κινηματογράφου (GR)
Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία δράσης, ο Δημήτρης Τσιλιφώνης αποδεικνύει πως είναι ένας νέος σκηνοθέτης με ευρυματικότητα και αυτοπεποίθηση. Το DIY ξεχωρίζει από όλες τις ελληνικές ταινίες που έχουμε δει μέχρι τώρα στο 58
ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την φρεσκάδα της και τον σαρκασμό της.
Το σενάριο της ταινίας που υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης αφορά τον Άλκη (Κωνσταντίνο Ασπιώτη), ένα μικροαπατεώνα, που συμφωνεί να πρωταγωνιστήσει σε ένα βίντεο που έχει στόχο να αποκαταστήσει την φήμη ενός παράνομου επιχειρηματία. Όταν συνειδητοποιεί πως οι συνεργοί του πρόκειται να τον σκοτώσουν, έχει μόνο μερικές ώρες για να αποδράσει από το στούντιο παραγωγής πορνό ταινιών που τον κρατούν φυλακισμένο.
H ιστορία μας κινείται ευθύγραμμα με ελάχιστες αναχρονίες και με βασικό ομοδιηγητικό και παντογνώστη αφηγητή τον Άλκη, που μέσα από την δική του οπτική γωνία ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας, συστήνονται στο κοινό οι χαρακτήρες και τα κίνητρά τους και προωθείται η δράση. Στο τρίτο μέρος της ταινίας εντάσσονται οι οπτικές γωνίες των συνεργατών του για τις ο οποίες ο Άλκης δεν γνωρίζει τίποτα.
Αρκετά διακειμενικά και αυτοαναφορικά στοιχεία πλαισιώνουν το στόρι της ταινίας. Αναπαραστάσεις και αναφορές σε παλιές ταινίες θρίλερ και ταινίες δράσης πλαισιώνουν την αφήγηση και προσδίδουν μια αστεία νότα, κυρίως μέσω των καλοδουλεμένων διαλόγων. Η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα μεγάλο σε έκταση στούντιο παραγωγής πορνό ταινιών, παντού υπάρχουν σκηνικά, κάμερες, φώτα, ηχοληπτικά, μπουμ και μια σουίτα μοντάζ, σαν να βλέπουμε τον κόσμο πίσω από την κάμερα της ταινίας. Μοιάζει να έχει επιρροές εκτός από ταινίες δράσης και θρίλερ και από ελληνικές ταινίες, όπως αυτές των Ρέππα -Παπαθανασίου που μπλέκουν με κωμικό τρόπο «μια ταινία μέσα στην ταινία» που συνήθως έχει σχέση και με το πορνό ή το σεξ.
Ένα στοιχείο το οποίο βρίσκω υπερβολικό είναι η χρήση της μουσικής. Ο Χρήστος Χριστοδούλου που υπογράφει τη μουσική της, γράφει μια πολύ καλή μουσική βασισμένη στο κινηματογραφικό είδος western, λίγο εναλλακτικό και προσαρμοσμένο στα ελληνικά δεδομένα. Ωστόσο, η μουσική χρησιμοποιείται σε όλες σχεδόν τις σκηνές με αποτέλεσμα κάποιες φορές να δίνει την εντύπωση ενός μεγάλου μήκους video clip.
Μια ταινία (από)δρασης, γεμάτη σασπένς και γέλιο. Με ένα βίντεο-βόμβα που λειτουργεί σαν ticking clock, με καλές ερμηνείες και μουσική σύγχρονου western, εντείνει την ένταση και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών. Μια ταινία που αποδεικνύει για άλλη μια φορά πως δεν χρειάζεται υψηλό budget για να γίνει ένα φιλμ άρτια κατασκευασμένο καλλιτεχνικό προϊόν. Η εξυπνάδα, το μεράκι, το ρίσκο, ο αυτοσαρκασμός και η αυτοπεποίθηση καθιστούν το Do it Yourself μια καλή ταινία του ελληνικού σινεμά.
