Tο Σάββατο 14 Μαΐου, ο Δημήτρης Μυστακίδης, με τη σύμπραξη των φίλων και συνοδοιπόρων του στο «Εσπεράντο», Δήμητρας Γαλάνη, Ελένης Τσαλιγοπούλου, Ματούλας Ζαμάνη, Χρήστου Μαστέλου και Κωστή Αβυσσινού, θα παρουσιάσει το «Εσπεράντο» στο κοινό της Θεσσαλονίκης σε ένα live στο Block 33 όπου πρωταγωνίστρια θα είναι η λαϊκή κιθάρα. Ο Εξώστης μιλά μαζί του.
Η μουσική σας αποδεικνύει πως περνά τα σύνορα. Τι πιστεύετε πως αγαπά ένας ξένος στο πρώτο άκουσμα των τραγουδιών του δίσκου;
Πιστεύω πως αυτό που πρώτα απ΄ όλα προσέχουν στην συγκεκριμένη δουλειά, μιας και έχει μεταπολεμικά τραγούδια τα οποία δεν έχουν πολύ έντονο τον ανατολίτικο χαρακτήρα, είναι ο ήχος της κιθάρας που είναι οικουμενικός. Η ενέργεια που οι λαϊκές κιθάρες μπορούν να βγάλουν είναι πολύ σημαντικός παράγοντας. Αυτός ο «στεγνός» στακάτος ήχος που θυμίζει λίγο manouche, αλλά και η τεχνοτροπία με την οποία διασκεύασα τα συγκεκριμένα τραγούδια είναι ελκυστικά στοιχεία για τον ξένο ακροατή και αυτό το διαπίστωσα πρόσφατα στις συναυλίες που δώσαμε στο εξωτερικό.
Τι θέλετε να θυμάται κάποιος μετά το άκουσμα του δίσκου σας;
Τα συναισθήματα που του δημιούργησε. Αυτή είναι η δουλειά μας. Να προκαλούμε συναισθήματα.
Έχετε συνεργαστεί με σπουδαίους καλλιτέχνες. Όλοι όσοι τραγουδούν τις μουσικές σας είναι καταξιωμένοι και έχετε περάσει με την κιθάρα σας σχεδόν από όλους τους δίσκους! Έχει μείνει κανείς που θα θέλατε να δουλέψετε μαζί του;
Δυστυχώς αυτός που θα ήθελα να έχω παίξει μαζί του δεν είναι μαζί μας πια. Θα ήθελα να έχω παίξει ένα βράδυ με τον Τάκη Καρναβά.
'Εχετε κάποιες έντονες αναμνήσεις από προηγούμενες συναυλίες ή συνεργασίες που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Οι έντονες στιγμές είναι πάρα πολλές. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό άνθρωπο που κάνω αυτή την δουλειά. Μπορώ όμως να ξεχωρίσω μια στιγμή στην Χίο. Με πλησίασε ένας άνθρωπος και με ευχαρίστησε, λέγοντάς μου ότι ο δίσκος που είχα κάνει (τα «16 ρεμπέτικα με κιθάρα») του είχε κρατήσει συντροφιά και τον βοήθησε να ξεπεράσει μια πολύ δύσκολη κατάσταση υγείας. Εκεί συνειδητοποίησα ότι δεν έχουμε ιδέα που μπορεί να φτάσει μια δουλειά που κάνουμε και με ποιον τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ένα τραγούδι στις ψυχές των ανθρώπων.
Πώς μπορεί να ταιριάξουν τα blues και το manouche με το ρεμπέτικο;
Αυτούσια δεν μπορούν να ταιριάξουν. Κομμάτια όμως από τις τεχνικές τους μπορούν να ενταχθούν μέσα στα δικά μας παιξίματα φτάνει αυτό να γίνει με όμορφο τρόπο ώστε να μην απορριφθεί το «μόσχευμα».
Διδάσκετε στο Πανεπιστήμιο. Τι διακρίνετε στους νέους μουσικούς και τι είναι αυτό που θέλετε να θυμούνται στη μουσική τους πορεία, τι τους συμβουλεύετε;
Οι νέοι άνθρωποι που ασχολούνται με την μουσική είναι πολύ πιο οργανωμένοι σε σχέση με τη δική μου γενιά. Δουλεύουν πολύ πιο σοβαρά και η αισθητική τους είναι πολύ ανεπτυγμένη. Αυτό που τους συμβουλεύω είναι να μην ξεπερνάει η τεχνική την τέχνη. Το ζητούμενο είναι η συγκίνηση και όχι το ξάφνιασμα του ακροατή. Πραγματικά αυτό που προσπαθώ να πετύχω με τους μαθητές μου είναι να μπορέσουν να ζήσουν και να νιώσουν όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έχω ζήσει και νιώσει εγώ κάνοντας αυτή τη δουλειά.
Πώς ήταν η δημιουργική διαδικασία στο δίσκο ΕΣΠΕΡΑΝΤΟ; Πόσο καιρό δουλεύατε;
Όλη η διαδικασία κράτησε ενάμιση χρόνο. Ήταν μια αρκετά μοναχική διαδικασία, μιας και όλες τις κιθάρες τις έπαιξα εγώ. Υπήρχε μεγάλο άγχος γιατί τα κομμάτια αυτά έχουν μεγάλο ειδικό βάρος και θα έπρεπε η δική μου εκδοχή να φανεί αντάξια. Επίσης, λόγω απόστασης, μιας και ζω στην Θεσσαλονίκη, δεν μπορούσα να έχω άμεση επαφή με τους ερμηνευτές και δεν ήξερα πως θα τους φανεί αυτό που εγώ ετοίμαζα. Όμως, όταν έφτασε η στιγμή της ηχογράφησης των φωνών το χάρηκα πάρα πολύ. Ήταν μεγάλο σχολείο για μένα η ηχογράφηση με όλους αυτούς τους σπουδαίους ερμηνευτές, ο τρόπος που ο καθένας αντιμετώπισε το υλικό. Ή
ταν ανεπανάληπτη εμπειρία!
