Δεν θα ξαναβρούμε την εποχή που δεν ζήσαμε ό,τι καλύτερο
είχαμε.
Τους περίμενε σε μια έξοδο που δεν δώσανε ποτέ σημασία.
Από φόβο και ποιος ξέρει, κι από βιτριόλι εικάζω
Τους πετάχτηκε στην καρδιά και τύφλωσε τα μάτια
Εγώ, πάντα ιστορίες έφτιαχνα γι’ αυτούς που ο άνεμος τους
έκλεψε τους χάρτες
κι έμενε μόνος να κρατάει συντροφιά ανάμεσα στα μαλλιά τους
και να ψιθυρίζει αδιέξοδες διαδρομές.
Πάντα ιστορίες έφτιαχνα γι’ αυτούς, ότι τάχα σώζαμε τη μέρα
αγαπώντας μάταιες ελπίδες βαθιά, μέχρι θανάτου.
