-Ξέρω ένα μέρος, πάμε;
Όλο αλλάζουν οι καιροί, και τα χρώματα
δεν μπορείς να τα σκαρφιστείς σε κανένα τετραγωνάκι και όλο αλλάζω, αλλά ξέρω
πως εσύ δεν σκαρφίζεσαι τετράγωνα τέτοια γιατί ξέρω πως εσύ έχεις δει την
αλήθεια, την ίδια που είχα δει και
εγώ
εκείνη τη μέρα που δεν σε ήξερα ακόμα, δεν ήξερα πως υπήρχες
εσύ
ή ο κόσμος, ή η αλήθεια και μου φαίνεται τόσο μακρινός ο
καιρός που τρύπωσαν τα ματιά σου μέσα μου και μου έφτιαχνες κρυφά έναν ουρανό
όλο γράμματα μέσα σ’ ένα γράμμα όλο ουρανό, το είχες κλείσει καλά σε δυο
φακέλους, έναν για να μην ξεχάσω εγώ και έναν για να μη
νοσταλγείς εσύ, αφού τα μάτια σου τα έκρυψες μέσα μου και για να τα
βρω, ξαφνικά μου είπες μια μέρα
“Ξέρω ένα μέρος, πάμε;”
