–
“Γιατί κλαις κοριτσάκι;
–
Ήθελα να αγοράσω χρυσόψαρο αλλά έχασα τα λεφτά μου.’’
Και
εκεί δίπλα στο ζαχαροπλαστείο, στις μπουκιές με κρέμα,
που
και που σκουπίζεται με το μανίκι…’’
το
ψαράκι να είναι άσπρο…
όχι,
λοιπόν δεν είναι όλα εντάξει
ναι,
αλλά μπορεί να γίνουν, γιατί όσο συνεχίζουμε όλα είναι όμορφα
θα
γελάσει, θα κοιτάξει ψηλά, θα της χαϊδέψουν τα μαλλιά
το
ψαράκι να ‘ναι άσπρο…
τελευταία
όλα τα ναι κρύβονται σε χάσματα του επίσημου χρόνου
σα να
γίνονται οι καλές στιγμές σε κρυφό διάλειμμα
πίνακας
μέσα σε πίνακα, θέατρο μέσα στο θέατρο
όλα
τα καθημερινά γίνονται πια μεγάλα ναι
ναι,
ξέχασα να ποτίσω το φυτό το αγαπημένο
όχι,
μην έχεις τύψεις για όσα είπες ή δεν έκανες
γιατί
ο χρόνος είναι ακόμα ωραίος
και
το παιδί ζητάει γλειφιτζούρι και είναι χαρούμενο
ναι
λοιπόν, θα παλέψουμε χωρίς να ξέρουμε
όχι,
ο αρνηθείς δε μετανιώνει
έφαγες;
χόρτασες; ναι, αυτό είναι καλό
παραχαϊδεμένο
το συναίσθημα κάνει τα δικά του
έλα,
μην κλαις κοριτσάκι
καφές,
τραπέζι, χειμώνας, αγκαλιά
φαγητό
στο τραπέζι, χειμώνα καιρό, ο καφές γεγονός
το
έργο προχωρά,
άρα,
ναι
