Μαχητές μέσα στην σαλονικιώτικη νύχτα, μιας και καταφέρνουν πάντα να φτάσουν στο τρίτο σάντουιτς και ας μένει μισοφαγωμένο, δημιουργικό και ταιριαστό κονσολικό δίδυμο και μιλάμε πάντα για κονσόλες που τερματίζουν για να πατηθεί το pause (βλ. Resident Evil), ρομαντικές ψυχές, (όταν εκμυστηρεύονται ότι εμπνέονται και ατενίζουν το μέλλον τους μπροστά σε σκουριασμένες τέντες) και οπαδοί του αράγματος και των panadol. Για μουσική… ούτε λόγος! Μόνο υπαρξιακά και φαγητό. Είναι οι Τendts και βρίσκουν τα φιστίκια mainstream.
Tendts και η σκουριασμένη τέντα…Η οποία είναι ακόμη εκεί. Πιθανότατα αυτή θα μας θάψει όλους.
Φθηνή ποίηση… όπως λέμε φθηνά τσιγάρα; Ποια φθηνά τσιγάρα; Αυτό υπήρχε παλιά που τα έπαιρνες και μεμονωμένα! Έχεις δει σε τι τιμές θα φτάσουν; Ο ένας το έκοψε ήδη από εμάς – ο άλλος μιας και αρκετά τσιγκούνης το σκέφτεται ήδη.
Soulmates ή καταναγκαστική (συν)αδερφική ανοχή; Ποιος ξέρει; Μα εφόσον έχουμε τερματίσει όλα τα Resident Evil & Silent Hill παρέα, τότε σίγουρα έχουμε πολλά κοινά.
Ηλεκτροβάμματα στην ρομαντική μας πόλη… Πραγματικά αρκετό και καλό υλικό από διάφορες πλευρές κι όχι μόνο στη Θεσσαλονίκη. Τώρα το μόνο που μας λείπει είναι η εξωστρέφεια, η επικοινωνία σε σχέση με αυτό και περισσότερη προσπάθεια.
Ηλεκτροβ(ράσμ)ματα στην ταλανιζόμενη χώρα μας…—
Κάποτε στο Sonar… Περάσανε όλοι καλά κι εμείς σίγουρα καλύτερα. Εξαιρετική διοργάνωση, τρομερό φεστιβάλ, μοναδική εμπειρία όλα αυτά χάρη στο We Are Europe & το Reworks Festival.
Μια βραδιά στη Σαλονίκη… Καταλήγει πάντα με το τρίτο σαντουίίίίίίίτς -μισοφαγωμένο – στην τσέπη, και τα δάχτυλα σου να μυρίζουν κρεμμύδι και μουστάρδα.
Την αλλάζατε με… Οποιαδήποτε άλλη βραδιά σε οποιαδήποτε άλλη πόλη – αρκεί να περιλαμβάνει δυνατό βραδινό.
Σας σφηνώθηκε στο μυαλό… Πως πρέπει να φτιάξουμε ένα νέο χώρο, να βάλουμε ένα VR σύστημα και να μη βγούμε για αρκετό καιρό απ εκεί μέσα!
Καταριέστε… Όταν δεν μας φτάνει ο χρόνος.
Κάπως γουστάρετε… Όταν είναι αρκετός (ο χρόνος) και το καίμε – με διάφορους τρόπους- με παρέα ή και ο καθένας μόνος.
Το βλέπεις, το ακούς, ζηλεύεις… Πραγματικά πολύ πολύ υλικό! Το ενθαρρυντικό βέβαια είναι πως όλο αυτό μπορείς να το ξεζουμίσεις, να το φιλτράρεις, να το φέρεις στα μέτρα σου και εν τέλει να το αφομοιώσεις στο δικό σου έργο. Το οποίο είναι το ιδανικό.
Ποδοπατήθηκες και γούσταρες… Όχι τώρα τελευταία σίγουρα!
Φρίκες… Οι κλασικές μωρέ, τίποτα ασυνήθιστο κι εδώ, ξέρεις τώρα ζω αρκετά τη ζωή μου; έβαλα κιλά; υπάρχει ζωή μετά θάνατον; τι έχουμε για βραδινό; και τέτοια!
Καμένες ώρες… Οι περισσότερες ώρες.
Σκοτάδια… Υπάρχουν, αλλά δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Δίσκοι και αναλογική φινέτσα… Τεράστια αξία ένας δίσκος physical μαζί με το artwork και όλα τα υπόλοιπα που μπορεί να περιλαμβάνει. Δεν μπορεί να ξεπεραστεί με τίποτε και για κανένα λόγο -όσο γρήγορα κι εύχρηστα κι αν γίνουν τα media players – η ομορφιά του να πηγαίνεις στο δισκάδικο, να ψάχνεις και να βρίσκεις κάτι που έψαχνες καιρό, να γυρίζεις σπίτι, να βάζεις το νέο δίσκο να γυρνά και να απολαμβάνεις το αγαπημένο σου αφέψημα. Είναι σαν να πηγαίνεις στο βιβλιοπωλείο. Όσα pdf κι αν κατεβάσεις δε πιάνουν μία μπροστά σε αυτό.
Too mainstream… Μενεγάκη, φιστίκια, Τσίπρας…ξέρω γω…τι άλλο;
«Είτε μπορείς να χορέψεις, είτε όχι»… Δυαδικότητα. Μα και ελευθερία στην έκφραση. Θέλεις να χορέψεις με αυτές; Λιώσε τα παπούτσια σου! Εάν θέλεις να αποκοιμηθείς με δαύτες και πάλι πολύ καλά θα κάνεις. Διαλέγεις και παίρνεις. Αν δεν θέλεις δε παίρνεις και καθόλου βέβαια!
Η φάση σας… Δυσκοιλιότητα, αλητεία, Mr. Plinkett, στρες, panadol, Syracuse, άραγμα στον καναπέ, Hot Chip.
Ακολουθείστε τους εδώ
