Ηλεκτρίζον στόμφος και abstract μετωνυμίες που παίρνουν την θέση λεωφόρων που τρέχουν, αστικών κέντρων που αποκρύπτουν μυστικά και των χρωμάτων στα ράφια του σούπερ μάρκετ που σκαλώνουν το μάτι. Αυτός είναι ο ήχος για τον UnknownArtist. Ήχος που ξεπηδά από μικρές ώρες και καλλιτέχνης που εμφανίζεται στην Σαλονικιώτικη ηλεκτροπιάτσα διαγράφοντας μια νέα πορεία, με νέα δεδομένα και προδιαγραφές στην ελληνική μουσική σκηνή. Αποθανατίζει με ένα κλικ την δική του ιστορία και την αφηγείται εξονυχιστικά μέσα από το «Ένα Album Για Να me Σκέφτεσαι».
Η ανωνυμία του καλλιτέχνη (UnknownArtist) είναι αυτή που «υποτάσσει» και καθηλώνει τον ακροατή αποκλειστικά στην δουλειά και τον ήχο σου; Αν τον υποτάσσει λέει! Τον μαστιγώνει κιόλας για την αποκλειστικότητα!
«Ένα άλμπουμ για να me σκέφτεσαι».. Τι σκεφτόσουν εσύ κατά την δημιουργία του; Αν αξίζει να το πάρεις στα σοβαρά ή όχι.
Τι το διαφοροποιεί από το προηγούμενο και τι εκφράζει που έμεινε ίσως ανείπωτο στον πρώτο σου δίσκο; Πρόκειται για συμπλήρωμα και μια συνέχεια ή αφορά κάτι τελείως ξεχωριστό και καινούργιο; Δεν νομίζω πως μπορώ να δω συνολικά ένα μεγάλο κομμάτι, όπου κάτι λείπει και κάτι έχει συμπληρωθεί. Είναι περισσότερο σαν μεμονωμένα project κάθε φορά, σαν φωτογραφικά κλικ, με άλλη εστίαση.
O ήχος σου και οι επιρροές σου; Οι μικρές ώρες, τα κέντρα των πόλεων και τα χρώματα στα ράφια των σουπερμάρκετ.
Είναι πιστεύεις κατανοητή η δουλειά σου, η μουσική σου, οι σκέψεις σου μέσω αυτής, στο κοινό το οποίο την παρουσιάζεις; Θα ήθελες να αλλάξει το πλαίσιο αυτό είτε για λόγους απήχησης είτε για λόγους αναγνωρισιμότητας είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο; Νομίζω πως, καλώς η κακώς, γενικότερα αυτό το ρεύμα και ο ήχος, δεν βρίσκουν και τόσο έδαφος, τουλάχιστον εδώ. Βέβαια αυτό από μόνο του είναι άλλο θέμα, έχει γίνει αντιληπτό και βρίσκεται στην χώνεψη. Αλλά αν το δεις επί της ουσίας, δεν σου μένει και κάποια άλλη επιλογή από το να το αποδεχτείς και να συνεχίσεις. Αν μπεις στο τριπάκι να επηρεαστείς από την απήχηση ή την αναγνωρισιμότητα που φέρει (ή δεν) αυτό που κάνεις, με τις τάσεις να ρολάρουν και να αλλάζουν τόσο γρήγορα, τότε πιθανώς έχει χαθεί ήδη το νόημα. Η προσαρμογή στα εκάστοτε πλαίσια και νόρμες, ίσως θα έπρεπε να έρχεται σε δεύτερη μοίρα.
Που θα ήθελες εσύ να ακούγεται; Ποιο μέρος θα μπορούσε να είναι απόλυτα συμβατό στον χαρακτήρα της και θα την αγκάλιαζε καλύτερα; Σ' ένα σπίτι που βλέπει λεωφόρους.
Αν δεν ήταν μουσική τι θα ήταν; Πλυντήριο. Που γυρνάει και γυρνάει και ξεπλένει.
Ποιο κομμάτι κρύβει την πιο «δική σου» ιστορία; Δεν έχω ιδέα, εδώ μάλλον είναι που έρχεται το κλισέ «δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα».
Στον ελεύθερο χρόνο σου.. Θα ψάξω για άχρηστα άρθρα σε περιοδικά, θα διαβάσω και θα χαθώ στον κινηματογράφο και τους δίσκους, θα μαγειρέψω μακαρόνια, και θα αναρωτηθώ τι σημαίνει ελεύθερος χρόνος.
Οι ώρες αφόρητης πλήξης.. Μεσημέρι καλοκαιριού. Και γενικά, μάλλον, τα μεσημέρια.
Το είδες, το άκουσες, το ζήλεψες.. Το να μη σκέφτεσαι.
Η εμπειρία της μουσικής παραγωγής στην Ελλάδα.. Εμπειρία δεν νομίζω πως υπάρχει, είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι αυτού του χώρου που έχουν γνώση και εμπειρία. Ενδιαφέρον και πειραματισμός υπάρχει, όπως και διάθεση, όμως το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεται αυτή η θέρμη και η ζεστασιά των δημιουργών, από την παραγωγή και την «βιομηχανία».
Σιχτιρίσματα.. Δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάτε.
Μια βραδιά στην Σαλονίκη… Τελειώνει με μπυράκια και Ανδροκλή.
Μελλοντικά σχέδια.. Νέα βίντεο, lives, καινούριο mrs.fttd project, και λιγότερα panadol, ελπίζω.
-Το Ένα Album Για Να me Σκέφτεσαι είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες καθώς και σε limited edition digipack cd.
–LIVE Παρουσίασης δίσκου Θεσσαλονίκη 10/03 (event, infos+δτ)
https://www.facebook.com/events/101723283687060/
-Facebook: https://www.facebook.com/unknownartist.ua
-Youtube: https://www.youtube.com/UnknownArtistUA
