Σκέψη βαριά,
που αποζητά μια μέρα, κάποια στιγμή,
να γίνει ελαφριά. Και ήρεμη. Και γαληνεμένη.
Χωρίς εμπόδια.
Πάλι να περιμένεις απ' το χρόνο να κάνει τη
δουλειά του καλά και να λειτουργήσει υπέρ σου.
Και εντωμεταξύ, ο άλλος χρόνος να
περνά.
Και να γεμίζουν οι μέρες και οι ώρες.
Και τελικά τι απομένει;
Να σκέφτεσαι τα περασμένα, πως θα ήθελες κάποιες
καταστάσεις να ήταν αλλιώς (και να εγκλωβίζεσαι;). Και πάλι να σκέφτεσαι πως
πρέπει να ζήσεις στο τώρα γιατί είναι το μόνο σίγουρο έδαφος.
Και τα σχέδια για το μέλλον, μάλλον μακρινά και
αβέβαια. Και επιπλέον, δεν ξέρεις ποτέ, πως θα έρθουν και τι ζωή θα σου φέρουν
τα επόμενα.
Η ελπίδα, όμως, πάντα η ίδια. Μια προσδοκία να
ικανοποιηθεί ή τελοσπάντων, η επιθυμία της αναμονής να εξαντληθεί.
