Ο συγγραφέας κ. Βασίλης Κουτσιάρης, με αφορμή την κυκλοφορία του καινούργιου βιβλίου του, κουβεντιάζει μαζί μας και παρουσιάζει όλες του τις δημιουργίες για τους μικρούς αναγνώστες! Γεννήθηκε στο Στεφανοβίκειο Μαγνησίας. Είναι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών. Εργάζεται ως δάσκαλος στη δημόσια εκπαίδευση. Είναι συντονιστής της «Παιδικής Λέσχης Ανάγνωσης Κω» (Βραβείο σε πρόγραμμα για την προώθηση της φιλαναγνωσίας από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2012). Παρουσιάζει παιδικά βιβλία στο πολιτιστικό ένθετο «Διαδρομές» της κυριακάτικης Θεσσαλίας. Έχει την επιμέλεια της σελίδας «Ο Μαγικός Κόσμος του παιδικού βιβλίου» στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kos Voice (Βραβείο Κυριάκος Παπαδόπουλος για τη χρήση των νέων τεχνολογιών και κυρίως του διαδικτύου για τη Φιλαναγνωσία από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, 2013) και διατηρεί τη στήλη «Βιβλίο… στο μικροσκόπιο».
Το 2011 το παραμύθι του «Ένα αστέρι για μένα» (Βραχεία λίστα βραβείων / Κύκλος Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου) και το 2012 το παραμύθι του «Είναι κάτι που μένει» τιμήθηκαν με Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Το 2014 το βιβλίο του «Είναι κάτι που μένει» τιμήθηκε με το Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.
Tι σας παρακίνησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Η συγγραφή προέκυψε κάπως τυχαία. Δεν θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να ονειρεύεται να γίνει συγγραφέας. Ως δάσκαλος βέβαια έγραφα αλλά κυρίως διασκεύαζα βιβλία για τις ανάγκες θεατρικών παραστάσεων στο σχολείο. Ένα από αυτά τα κείμενα άρεσε σε φίλους που το διάβασαν και έτσι σκέφτηκα να δοκιμαστεί η τύχη του στους εκδοτικούς οίκους.
Τι σημαίνει «γράφω» για σας;
Η συγγραφή πλέον είναι εσωτερική ανάγκη για μένα. Δεν γράφω συστηματικά αλλά μόνο όταν υπάρχει μια καλή ιδέα που θα ήθελα να την δω στο χαρτί. Τη δουλεύω πολύ στο μυαλό μου και όταν είμαι έτοιμος, ξεκινάω.
Εσείς γιατί γράφετε για παιδιά και όχι για μεγάλους;
Ίσως και λόγω επαγγέλματος να αγαπάω τόσο πολύ το παιδικό βιβλίο. Τα 11 βιβλία μου που κυκλοφορούν είναι όλα παιδικά. Βέβαια, ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων, με ενδιαφέρει ένα βιβλίο μου να αρέσει και στους μεγάλους (γονείς, δασκάλους κτλ) αλλά πρωτίστως στα παιδιά.
Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες, με τα βιβλία σας;
Αυτό που με ενδιαφέρει κυρίως είναι τα παιδιά να περάσουν καλά διαβάζοντας ένα βιβλίο μου. Αν το μήνυμα που κρύβεται μέσα στις λέξεις περάσει και στα παιδιά, τότε θα είμαι διπλά ευχαριστημένος.
Τι ιδιαιτερότητες έχουν τα παιδιά ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;
Ο κάθε αναγνώστης όσο περισσότερο διαβάζει τόσο πιο απαιτητικός γίνεται. Τα παιδιά δεν αποτελούν εξαίρεση. Αυτό πρέπει να το' χουν υπόψη όλοι όσοι ασχολούνται με το παιδικό βιβλίο.
Πείτε μας για ένα παιδικό βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει.
Είναι πολλά τα βιβλία που θα ήθελα να είχα γράψει εγώ. Ένα από αυτά είναι
«Η παράξενη αγάπη του αλόγου και της λεύκας» του αγαπημένου Χρήστου Μπουλώτη.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητα σας;
Να είμαστε ευχαριστημένοι με όσα έχουμε…
Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του παιδικού βιβλίου;
Η ενασχόλησή μου με το βιβλίο δεν είναι μονοδιάστατη. Εκτός από τη συγγραφική μου ιδιότητα, ως δάσκαλος κάθε χρόνο κάνω φιλαναγνωσία με την τάξη μου. Ως συντονιστής της Παιδικής Λέσχης ανάγνωσης Κω επιλέγω βιβλία για να διαβάσουμε δυο φορές το μήνα. Επίσης, λόγω της σελίδας που συντονίζω (
http://www.kosvoice.gr/μαγικος) στην ηλεκτρονική εφημερίδα Kos Voice, με την υπέροχη ομάδα των 18 συνεργατών μου διαβάζουμε πολλά βιβλία και παρουσιάζουμε.
Ακόμα και αν κάτι από αυτά εγκατέλειπα, θα συνέχιζα με τα υπόλοιπα. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μακριά από το παιδικό βιβλίο.
Πείτε μας λίγα λόγια για το βιβλίο σας που κυκλοφόρησε πρόσφατα.
Το νέο μου βιβλίο κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες από τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική. Τίτλος του «Η αποθήκη» και εικονογράφος είναι η αγαπημένη μου φίλη Θέντα Μιμηλάκη. H «αποθήκη» είναι μια πολύ αγαπημένη μου ιστορία για να νικήσουμε τους φόβους μας και να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας.
Βιβλία του συγγραφέα:
Η κραυγή των λύκων (2010, Δοκιμάκης)
Χρυσάνθεμα στο χιόνι (2011, Άγκυρα)
Ένα αστέρι για μένα (2012, Παρρησία)
Ένας απρόσμενος φίλος (2012, Κόκκινη κλωστή δεμένη)
Άι Βασίλης της χρονιάς! (2013, Κόκκινη κλωστή δεμένη)
Βράδυ στη γη (2013, Κόκκινη κλωστή δεμένη)
Είναι κάτι που μένει
Εικόνες:
Κατερίνα Βερούτσου
Παρρησία, 2013
Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού βιβλίου
Έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών
Ένα κομμάτι πανί κάνει την εμφάνισή του σε μια παραλία.
Ο αέρας , η βροχή και η άμμος γίνονται οι καλύτεροί του φίλοι.
Μια μέρα ένα μικρό κορίτσι το αρπάζει και το παίρνει μακριά.
Μια ραπτομηχανή, ένα ψαλίδι, βελόνα και κλωστή το
μεταμορφώνουν σε μια πάνινη κούκλα.
Πολλοί θα την διεκδικήσουν. Η Μαρίνα που την έφτιαξε.
H Ζωή που την αγάπησε. Oι φίλοι που την έχασαν ξαφνικά…
Μη φοβάσαι Κοκκινοσκουφίτσα
Εικόνες:
Θέντα Μιμηλάκη
Κόκκινη κλωστή δεμένη, 2014
Δεν ήθελα να πάω στο δάσος. Προσπάθησα πολλές φορές να το πω, αλλά την τελευταία στιγμή άλλαζα γνώμη. Οι εντολές της μαμάς ξεκάθαρες. «Μη λοξοδρομήσεις, μη χασομερήσεις, μη μιλήσεις σε αγνώστους».
Μη, μη, μη! Και μετά από λίγο… βγήκα έξω.
Παιχνίδια σε πόλεμο
Συγγραφείς:
Βασίλης Κουτσιαρής, Γιάννης Διακομανώλης
Εικόνες:
Χρήστος Δήμος
Κόκκινη Κλωστή Δεμένη, 2014
Το δεντρόσπιτο έχει χώρο για όλους. Τα παιχνίδια του Νικόλα όμως δεν θέλουν τα παιχνίδια της Αλίκης. «Κούκλες, καθρεφτάκια και φορέματα μέσα στο δεντρόσπιτο; Πού ακούστηκε;» λένε ξανά και ξανά στις τρεις κούκλες που τους κοιτάζουν παράξενα. Η μπαλαρίνα, η χορεύτρια και η ακροβάτισσα ξέρουν πως έχουν κάθε δικαίωμα να βρίσκονται εκεί. Δεν καταλαβαίνουν γιατί είναι τόσο ανεπιθύμητες.
Ένας ξαφνικός αέρας που θα φυσήξει, θα κάνει τα αγορίστικα παιχνίδια να τις δουν διαφορετικά. Και αυτό θα είναι μόνο η αρχή…
Μάγισσες γόμες
Εικόνες:
Αιμιλία Κονταίου
Μίνωας, 2015
Της Νικολέτας της άρεσαν πολύ οι γόμες των συμμαθητριών της. Δε χόρταινε να τις κοιτάζει στο σπίτι της. Τις είχε πάρει χωρίς να ρωτήσει, αλλά θα τις επέστρεφε σύντομα.
Όταν πήγε στο σχολείο, οι φίλες της δεν ήταν πια χαρούμενες. Και ήξερε πολύ καλά πως έφταιγε εκείνη γι' αυτό. Δεν έπρεπε να το είχε κάνει, αλλά τη μάγεψαν…
Ναι, για όλα έφταιγαν αυτές. Οι μάγισσες γόμες!
H αποθήκη
Εικόνες:
Θέντα Μιμηλάκη
Ελληνοεκδοτική, 2015
Κάτι παράξενο συνέβαινε σε αυτή την αποθήκη…
Mόλις άνοιγε η πόρτα, συναγερμός χτυπούσε για όλα εμάς τα περιστέρια. Μπαίναμε σχεδόν ολόκληρα μέσα στα άχυρα για να προστατευτούμε. Δεν έπρεπε να μας δει το φως! Θα μας έκαιγε τα φτερά! Ο πρώτος κανόνας που μάθαμε από την αρχηγό, το περιστέρι με τα γαλάζια φτερά.
Για επικοινωνία με τον συγγραφέα: tsiaris81@hotmail.com
