H Αγγελική Μανούσου από μικρή ονειρεύεται ένα σπίτι στον Όλυμπο, στους πρόποδες του , εκεί που η αγαπημένη της γιαγιά έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της και τα καλοκαίρια περπατούσανε μαζί στις βουνοκορφές και μαγευόταν από τις ιστορίες της. Σπόρος δικός της είναι η ενασχόλησή της με τη συγγραφή. Δικό της όμως έργο και το πείσμα που την χαρακτηρίζει. Σε ηλικία 5 ετών δήλωσε στη μητέρα της ότι όταν ξεμπερδέψει με το σχολείο, δε θα επιστρέψει ξανά! Η δίψα, όμως, για μάθηση και πολύ περισσότερο η επιθυμία της να μετριάσει το μαρτύριο των νηπίων που θα είχαν την ίδια στάση με εκείνη κατά την είσοδό τους στο σχολείο, την οδήγησαν στην βαθμίδα του Πανεπιστημίου. Φοίτησε , λοιπόν, στο τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΑΠΘ και επέστρεψε στον τόπο καταγωγής της, τη Λάρισα ως νηπιαγωγός πια, που θέλει αυτά τα μάτια που την κοιτούν εναγωνίως να τα κάνει δικά της. Πολύτιμος αρωγός της σ' αυτό το έργο, τα παραμύθια, που πλουτίζουν τη φαντασία και μας δραπετεύουν από την πραγματικότητα. Με αυτή τη διάθεση γράφτηκε το πρώτο της παραμύθι ΕΝΑΣ ΣΦΥΡΟΚΕΦΑΛΟΣ ΜΕ ΝΟΥ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ με την ευχή και την επιθυμία να μας ταξιδέψει, μικρούς και μεγάλους.
Πώς θα συστήνατε τον εαυτό σας σε ένα παιδί;
Θα συστηνόμουν ως ένα παιδί , λίγο πιο μεγάλο που του αρέσει να βρίσκεται ανάμεσα σε παραμύθια, να μπερδεύει καταστάσεις και πρόσωπα για να προκαλέσει πότε το γέλιο και πότε τη συγκίνηση, ως ένα παιδί που θέλησε μεγαλώνοντας να μετριάσει τη δυσκολία των νηπίων που ενδεχομένως θα έχουν κατά την είσοδό τους στο σχολείο και γι΄ αυτό σπούδασε στο πανεπιστήμιο για να γίνει νηπιαγωγός ,ως ένα παιδί που η καρδιά του θέλει να είναι πάντα πλημμυρισμένη από αγάπη για όλους και για όλα και δίψα για γνώση.
Tί ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τον κόσμο του παιδικού βιβλίου;
Υπάρχουν κάποιες φράσεις ή και καταστάσεις στη ζωή μας που μας προκαλούν εσωτερικές δονήσεις και μας ωθούν σε επιλογές που μπορεί να μην τις είχαμε καν φανταστεί. Ως φοιτήτρια ακόμη του Τμήματος Επιστημών Προσχολικής Αγωγής κι Εκπαίδευσης του ΑΠΘ θέλοντας να κατανοήσω ακόμη περισσότερο τη δύναμη που κρύβουν τα παραμύθια αλλά και να εμπλουτίσω τη βιβλιοθήκη μου με ένα ακόμη πολύτιμο έργο , αγόρασα το βιβλίο « Η δύναμη των παραμυθιών », του Ζορζ Ζαν. Στην πρώτη του σελίδα είναι γραμμένη μία φράση : οι ιστορίες που μας αποκοιμίζουν είναι αυτές που μας κρατούν πιο ξύπνιους , Marthe Robert. Αυτή η φράση λειτούργησε σαν σπινθήρας που αργότερα μετατράπηκε σε φωτιά επιθυμίας για δημιουργία κόσμων φανταστικών και ηρώων που μέσα από τη δράση τους εξυμνούν το καλό. Το καλό που σου δίνει αξίες και ιδανικά, το καλό που σε γεμίζει με οράματα για ένα καλύτερο μέλλον.
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το βιβλίο σας;
Αφορμή για τη συγγραφή του πρώτου μου παιδικού βιβλίου με τίτλο «Ένας σφυροκέφαλος με νου και γνώση», στάθηκε η αγορά μιας γαντόκουκλας, ενός σφυροκέφαλου καρχαρία που θα αξιοποιούσα στο μάθημα του κουκλοθέατρου. Όταν , λοιπόν, σκεφτόμουν την επαγγελματική ιδιότητα που θα του έδινα, η περίεργη όψη του κεφαλιού μου αποκάλυψε την απάντηση, θα γινόταν μάστορας στο βυθό! Γοητευμένη συγχρόνως από τον πλούτο της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας , λαχταρούσα να βρω έναν τρόπο , ένα μέσο για να γνωρίσουν τα παιδιά ακόμη κι αυτά της προσχολικής ηλικίας , τη μεγάλη μας κληρονομιά. Η αναφορά στη ρήση του Θουκυδίδη ¨ό,τι μαθαίνουμε πρέπει να το διδάσκουμε στους άλλους γιατί αλλιώς είναι σαν να μην έχουμε μάθει τίποτα¨, αυτό ακριβώς το σκοπό επιτελεί. Μια πρώτη γνωριμία, μια αφορμή για να έρθουν σε επαφή τα παιδιά με όλες εκείνες τις αξίες που εξυψώνουν τον άνθρωπο και που αποτελούν Ελλήνων σκέψη και έμπνευση!
Ποια νοήματα θέλετε να περάσετε στους μικρούς αναγνώστες;
Στην περιπλάνησή του στο βυθό ο ήρωας επαναλαμβάνει μια φράση «το μυαλό είναι πιο δυνατό από το σώμα», θέλοντας να τονίσει πως οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας κατέχουν εμπειρίες ζωής και γνώση που ωφελούν τις νεότερες γενιές και ανάγουν την παρουσία τους ως ιδιαιτέρως πολύτιμη. Ο χρόνος φέρνει το γήρας και την κόπωση από τη μια αλλά από την άλλη σε γεμίζει με εμπειρίες που σε αναγκάζει θέλοντας και μη να φιλοσοφείς.
Υπήρξε ποτέ κάποια φράση παιδιού που θυμάστε;
Στα 8 χρόνια εμπειρίας μου ως νηπιαγωγός δεν υπήρξαν μέρες που τα παιδιά να μην με εκπλήξουν με κάποια σκέψη τους ή αντίδρασή τους. Θα σας αναφέρω δυο περιστατικά. Το πρώτο έχει να κάνει με τη σκέψη ενός παιδιού για την κατάληξη του τζίτζικα στο γνωστό μύθο του Αισώπου. Στην ερώτηση μου ποια θα ήταν η δική του συμπεριφορά όντας στη θέση του μυρμηγκιού , μου απάντησε αφοπλιστικά πως και βέβαια θα τον βοηθούσε γιατί δε θα μπορούσε η καρδιά του να αντέξει ένα κακό τέλος. Και το δεύτερο έχει να κάνει με την απουσία μου μιας ημέρας από το σχολείο. Ένας μικρός μαθητής χαρακτήρισε στη μαμά του τη μέρα του ως ¨χαλασμένη¨ γιατί έλειπα.
Τι ιδιαιτερότητες έχουν οι μικροί μας φίλοι ως αναγνώστες; Είναι πιο δύσκολο να τους τραβήξεις την προσοχή;
Όταν ασχολείσαι με τα μικρά παιδιά πρέπει να είσαι πάντα ετοιμοπόλεμος! Πρέπει όλες οι αισθήσεις σου να είναι σε εγρήγορση με ναυαρχίδα όλων τη φαντασία. Η τελευταία σου επιτρέπει να σκέφτεσαι, να ονειρεύεσαι, να αφουγκράζεσαι και να αντιλαμβάνεσαι με τα παιδικά μάτια που το όριό τους είναι ο ουρανός. Η φαντασία από τη μία και η ειλικρίνεια από την άλλη που πρέπει να χαρακτηρίζει τη σχέση σου με τα παιδιά δημιουργεί ισχυρούς συνεκτικούς δεσμούς που μετατρέπουν τα παιδιά σε διψασμένους αναγνώστες.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στην καθημερινότητά σας;
Μην κάνετε στους άλλους, αυτά που δεν θέλετε να κάνουν οι άλλοι σε σας.
Ισοκράτης
Για ποιο λόγο θα εγκαταλείπατε τον μαγικό κόσμο του βιβλίου;
Η ενασχόλησή μου με τα παιδιά αποτελεί πηγή έμπνευσης και δημιουργίας. Όσο, λοιπόν, είναι αναμμένη η φλόγα της διδασκαλίας και από μέρους μου και προς μέρους μου, γιατί να μην ξεχνάμε πως τα παιδιά γίνονται δάσκαλοί μας, θα σκαρφίζομαι ιστορίες που μας κρατούν ξύπνιους.
Ένας σφυροκέφαλος με νου και γνώση
Κυκλοφορεί από της εκδόσεις Ήρα Εκδοτική. Την εικονογράφηση έχει πραγματοποιήσει η κ. Έφη Λουκή.
Περήφανος ο μαστρο-Κυριάκος, γυρίζει στο βυθό και κοιτά τα μαστορέματά του με καμάρι.
Όμως κάποια παράπονα φτάνουν στα αυτιά του, πως δεν είναι πια παλικάρι.
Θα μπορέσει να τους αποδείξει ότι έχουν άδικο;
Ποιος θα είναι ο μεγάλος νικητής, το σώμα ή το μυαλό;
