Αποκλειστική συνέντευξη του Alex K
Είναι ίσως η μεγαλύτερη μπάντα που
έβγαλε ποτέ η χώρα στο rock’n’roll…Οι οπαδοί της την ακολουθούν πιστά
εδώ και χρόνια. Με νέο κιθαρίστα κι εν αναμονή της συναυλίας τους στη
Θεσσαλονίκη το Μάιο, το Rock
‘n’ RollCircusμίλησε
μαζί με τον AlexK. σε
μια συνέντευξη παντός επιστητού…
Alex, είναι μεγάλη
μου χαρά που μιλάμε μαζί…
Και δική μου, Αρχιμήδη.
Κατ’ αρχήν, νέο μέλος στην μπάντα, ο Στέφανος (ScreamingFly, KeepShellyinAthens), ο
οποίος αντικαθιστά τον Θάνο Αμοργινό μετά από είκοσι χρόνια και περισσότερο. Τι
συνέβη; Θέλεις να μου πεις; Σε τι κλίμα έγινε η αποχώρηση;
Ο Θάνος μας δήλωσε ότι έφτασε η ώρα ν’ αποχωρήσει κι ότι ήθελε να
συνεχίσει την πορεία του έξω από τους LastDrive. Και μόνο το γεγονός ότι ένας άνθρωπος- με τον οποίο μοιράζεστε την
ίδια σκηνή για τόσο καιρό- δηλώνει κάτι τέτοιο, τον καθιστά εκ προοιμίου έγκυρο
και σεβαστό. Υπάρχει κάποια μελαγχολία όταν χωρίζεις με κάποιον έπειτα από τόσα
χρόνια, αλλά και μια σιγουριά ότι για να στο ζητάει ξέρει ότι είναι το καλύτερο
γι’ αυτόν. Το κλίμα μέσα στο οποίο έγινε η αποχώρηση ήταν κλίμα φιλίας και
κατανόησης κι αυτό επιβεβαίωσε ότι υπάρχει μία δυνατή σχέση που παραμένει
ζωντανή με όσους έχουν περάσει απ’ αυτό το συγκρότημα. Όπως και να ’χει,
ευχόμαστε στο Θάνο καλή τύχη σε ότι κι αν κάνει. Με το Στέφανο τα πράγματα πάνε
πολύ καλά, υπάρχει διάθεση και εξαιρετικά καλό κλίμα στις πρόβες.
Backontheroadλοιπόν, με δύο συναυλίες σε Αθήνα και
Θεσσαλονίκη. Σε τι φάση βρίσκεται πλέον το γκρουπ; Τελευταία κυκλοφορία ήταν το
EP “NewsfromNowhere” (2012, InnerEar/HappyCrasher). Υπάρχει νέο υλικό; Θα περιμένουμε κάτι
καινούριο;
Ωραία θα ήταν να λέγαμε ότι είναι μια υπέροχη περίοδος για την μπάντα,
ότι όλα θα πάνε καλά, ότι έχουμε σχέδια για το ένα και για το άλλο! Όμως, όλοι
ξέρουμε πώς έχει η κατάσταση γύρω μας, δεν μπορούμε να καμωνόμαστε, το μόνο που
μπορούμε να πούμε είναι ότι έχουμε μπει με τους LastDriveσ’ αυτήν τη
διακεκαυμένη ζώνη και συνεχίζουμε. Είναι σίγουρο ότι θα προκύψει νέο υλικό,
γιατί πιστεύουμε στο νέο σχήμα και το να μένεις δημιουργικός είναι πια ζήτημα
επιβίωσης. Βεβαιότητες ετών γίνονται κομμάτια, σχέδια κατακρημνίζονται, το μόνο
που μπορείς να ευχηθείς είναι να παραμείνεις άνθρωπος, να μπορείς να συνεχίσεις
να ονειρεύεσαι και να δρας. Μέσα σε όλα αυτά που βλέπεις και ζεις, σταματάς μερικές
στιγμές και σκέφτεσαι: Είμαι ο ίδιος; Έχω αφήσει κάτι πίσω; Κι έπειτα
προσπαθείς να το διασώσεις. Κι έτσι ακριβώς προκύπτουν τα νέα τραγούδια. Σ’
αυτήν τη φάση βρισκόμαστε τώρα. Αυτές οι συναυλίες γίνονται για να πούμε στον
κόσμο μας ότι είμαστε εδώ, να νιώσουμε αυτό το πάρε δώσε που μας κρατάει
ζωντανούς, τούτη τη φορά μαζί με τον Στέφανο. Δεν θα υπάρχουν νέα κομμάτια, πέρα
από κάποιες διασκευές. Όμως υπάρχει μια καινούρια δυνατή χημεία, είναι απολαυστικό
να νιώθεις μία νέα «εισβολή» στον ήχο σου, σε προκαλεί να αλλάξεις την
προσέγγισή σου κι εσύ και κάπως έτσι προχωράει το πράγμα.
Παρακολουθείς την ελληνική rock ‘n’ roll σκηνή;
Πως βλέπεις τα πράγματα σε σχέση με το παρελθόν; Έχεις ξεχωρίσει κάποια
σχήματα;
Είναι ενδιαφέρον πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα. Τώρα τα γκρουπ
αφομοιώνουν με πιο θαρραλέο και δημιουργικό τρόπο τις επιρροές τους, είναι πιο
εύκολο να κάνουν κυκλοφορίες και περιοδείες στο εξωτερικό, να αισθανθούν μέρος
της παγκόσμιας μουσικής κοινότητας. Αυτό και μόνο είναι σπουδαίο. Απ’ την άλλη,
βλέπεις ότι γεννιέται ένα κομμάτι της νέας εσωτερικής αφήγησης που μιλάει για τις
συνθήκες και τις αιτίες τους, τον κόσμο που χάνεται και τον κόσμο που
γεννιέται. Torock’ n’ rollέχει αυτή την κοινωνική αντανακλαστικότητα, που
έρχεται από τις bluesκαι τις folkρίζες του και το έκανε πάντα ευαίσθητο σε δύσκολες εποχές. Μου αρέσουν
οι δουλειές νέων σχημάτων όπως οι VictimofSociety, οι Bazooka, οι PlanetofZeus, οι 1000 Mods, οι DarkRags, οι SocialEndProductsκ.ά. αλλά και παλιότερων όπως οι IllegalOperation, οι DistortionTamers, οι DeusExMachinaκαι σίγουρα ξεχνώ πάρα πολλούς. Όμως κι έξω απ’
το rocknroll συμβαίνουν όμορφα
πράγματα, υπάρχει μία δημιουργική δυναμική μέσα στην κατάσταση που δεν πρέπει
να πάει χαμένη.
Θα ήθελα- αν μου επιτρέπεις, να ξεφύγουμε λίγο
απ’ τα στενά μουσικά πλαίσια της συζήτησης και να ζητήσω την άποψή σου για όλα
αυτά τα θέματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία. Ξέρω ότι είσαι ενεργός
πολίτης. Πώς βλέπεις την άνοδο λοιπόν όλων αυτών των ακροδεξιών μορφωμάτων; Κι
απ’ την άλλη, πιστεύεις ότι κινήσεις πολιτών- όπως αυτές ενάντια στα μεταλλεία,
στις Σκουριές- μπορούν να μας κάνουν ν’ ατενίσουμε με περισσότερη αισιοδοξία το
μέλλον;
Δεν υιοθετώ τον όρο «ενεργός πολίτης», γιατί πιστεύω ότι σ’ αυτή την
κοινωνία δεν υπάρχουν ανενεργοί παίκτες, όλοι συμμετέχουν ακόμα και με την
αδράνειά τους, αρνητικά ίσως, αλλά συμμετέχουν. Τα ακροδεξιά μορφώματα που λες είναι
η αιχμή του αντί-διαφωτισμού, η ανυπαρξία πίστης στην ανθρώπινη αξία, το
δηλητήριο της ιστορίας που έρχεται μπροστά όταν πέφτουν τα προσωπεία μια
κοινωνίας που βασίζεται στην εκμετάλλευση και- όπως είχε πει ο Φρανκ Ζάπα-
φαίνεται ο τοίχος πίσω απ’ το σκηνικό. Στην Ελλάδα αυτό το δηλητήριο ήταν το
παρακράτος που δρούσε τόσα χρόνια με διαφορετικά ονόματα, η πιο μαύρη έκφραση
της μικροψυχίας και της ιδιοτέλειας που κρύβεται πίσω από τα μεγάλα λόγια για
το έθνος και τη φυλή. Απλώς με όλο αυτό που έγινε τα τελευταία χρόνια, έφυγε και το τελευταίο ίχνος τσίπας και το
πράγμα κατρακύλησε στην άβυσσο. Και τώρα αυτή την άβυσσο τη βλέπεις κάθε μέρα
μπροστά σου. Ίσως, αυτό ήταν το χειρότερο πράγμα που έκανε αυτό το άθλιο
σύστημα εξουσίας, ότι επιχείρησε, δηλαδή, ξεδιάντροπα να διασπείρει την ηθική
μιζέρια του σε μια ολόκληρη κοινωνία και να αποενοχοποιήσει την αδικοπραγία.
Ακόμα και με όρους αστικού πολιτικού παιχνιδιού, φαντάζει αδιανόητο. Όσον αφορά
τις Σκουριές, η ιδέα του να ξυπνάς κάθε πρωί δίπλα σε χημικές λίμνες και τοξικά
βουνά ισοδυναμεί με αυτοκτονία και δε χρειάζεται να είσαι κανένα σπουδαίος
περιβαλλοντολόγος για να το καταλάβεις. Τι σόι ανάπτυξη είναι αυτή, που για να
βγάλεις ένα κιλό χρυσό πρέπει να αφανίσεις με χημικά ένα λόφο ολόκληρο που
υπήρχε εκεί για αιώνες; Και ραδίκια να τον έσπερνες, πιο κερδισμένος θα ήσουν,
αν συνυπολόγιζες τις συνολικές επιπτώσεις στη ζωή σου. Όλο αυτό το «μοντέλο
ανάπτυξης» είναι εξαρχής λάθος, οπότε αν έρχεται κι απειλεί την ίδια σου την
ύπαρξη νομίζω ότι έχεις κάθε δικαίωμα να πεις πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό. Είναι
ένα νέο σκηνικό θανάτου, όπου η θέληση για κέρδος έχει υποκαταστήσει τη γενική
βούληση, έχουμε να κάνουμε πια με το σύνδρομο του συστήματος- κηπουρού που δεν
επιτρέπει τίποτε άλλο να φυτρώσει εκτός από αυτά που αποφασίζει το ίδιο. Κάθε
τι άλλο θεωρείται ζιζάνιο και πρέπει να ξεριζωθεί. Ακόμα κι αν υπήρχε εκεί πολύ
πριν από το ίδιο.
Επηρεάζεσαι μουσικά και στιχουργικά απ’ όλα τα
παραπάνω; Περνάνε μέσα απ’ τη μουσική σου αλλά και των υπολοίπων της μπάντας;
Όσο αφορά το μουσικό σκέλος, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια άμεση σχέση.
Δηλαδή, ότι επειδή η περιρρέουσα κατάσταση είναι ασφυκτική, θα βγει απαραίτητα κάτι
που θα αποδίδει μουσικά αυτή την ασφυξία. Κάποιες φορές συμβαίνει, κάποιες
άλλες όχι. Υπάρχουν είδη μουσικής που κουβαλάνε τη χαρά στο DNA τους κι έρχονται από μέρη όπου κυριαρχούσε η
φτώχεια και η δυστυχία– το Κίνγκστον της Τζαμάικα, για παράδειγμα. Στον στίχο οι
καταστάσεις αποτυπώνονται συνήθως πιο άμεσα, αλλά και πάλι, μερικές φορές η
διαδρομή μπορεί να είναι ελικοειδής. Σίγουρα αυτό που συμβαίνει γύρω σου θα σε
επηρεάσει, θα προσπαθήσεις έστω και ασυνείδητα να εξισορροπήσεις τις αντιφάσεις
που γεννάει η ζωή σου, ειδικά σε μια κοινωνία που βρίσκεται στα όριά της.
Να σ’ ευχαριστήσω πολύ για το χρόνο σου, Alex. Έχω την εντύπωση ότι ήταν μια πολύ
ενδιαφέρουσα συζήτηση. Τα λέμε από κοντά στο liveστη Θεσσαλονίκη….
Να ‘σαι καλά Αρχιμήδη. Καλή αντάμωση στο Μύλο.
Οι LastDrive παίζουν ζωντανά στο Μύλο στις 11 Μαΐου με supportτους DeSades
