Υπάρχουν
νέοι καλλιτέχνες αυτήν τη στιγμή, οι
οποίοι κυκλοφορούν δουλειές εφάμιλλες του εξωτερικού. Ο Κώστας Χρυσόγελος (aka Digital Alkemist) αποτελεί μια τέτοια περίπτωση μουσικού. Ο «ε» μίλησε
μαζί του, σε μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Xαίρομαι που μιλάμε μαζί. Ποιος είναι λοιπόν
ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω απ' το ψευδώνυμο Digital Alkemist
διάφορες μπάντες.
Σ'
ευχαριστώ πολύ,
η χαρά είναι και δική μου. Είμαι
ένας άνθρωπος που αγαπάει τη μουσική και απολαμβάνω να εμπλέκομαι σε διάφορα
επίπεδα και στάδια της οποιασδήποτε διαδικασίας περιλαμβάνει μουσική και ήχο. Απ' τις πρόβες, τις συναυλίες και τις
ηχογραφήσεις με μπάντες μέχρι την πιο μοναχική διαδικασία της δημιουργίας και
της παραγωγής σε solo projects, αλλά και την ηχοληψία και τη θέση του μηχανικού ήχου για να μιξάρω ή να κάνω παραγωγή και sound design για άλλους. Από το '91 μέχρι και σήμερα έχω περάσει από διάφορα συγκροτήματα: Nightstalker (για λίγο το '94 και μετά από το 2000 έως το 2009.
Ηχογράφησα μαζί τους τη liveπλευρά στην επανέκδοση του Use
και όλο το Superfreak), Night On Earth
(απ' το 2004 που φτιάξαμε την μπάντα μέχρι και σήμερα, με μια μικρή απουσία γύρω στο 2009. Παίζω στον πρώτο δίσκο κι έχω κάνει και και τη μίξη, ενώ στο δεύτερο έχω κάνει την παραγωγή και το ρεμίξ σ' ένα κομμάτι), Blend Sextet
(2006 έως 2008 περίπου.
Η τότε μπάντα του Blend Mishkin. Έχω παίξει τα live
τύμπανα στο άλμπουμ
Misplaced).
Επίσης ήμουν ο drummer των Allison
(2009-2010), των Juke Joint Alligators κ.α. Αυτήν
τη στιγμή παίζω στους Thee Holy Strangers, με τους οποίους ηχογραφούμε τον πρώτο μας lp
και στους DiaL (Digital Alkemist).
Τι είναι αυτό που σε οδήγησε στο να βγάλεις
προς τα έξω δικό σου υλικό;
Μία διάθεση για πειραματισμό στο πλαίσιο της μουσικής
τεχνολογίας- που με το πέρασμα των χρόνων και τον
ερχομό της γνώσης και της συνειδητοποίησης- έγινε ανάγκη, χαλάρωση και χαρά. Ξεκίνησα στα
τέλη της δεκαετίας του '90 με
βάση την ηλεκτρονική μουσική κι
απορίες τύπου, «Τι είναι λούπα; Τι είναι sample;
Πως μεταφράζουμε τα φυσικά όργανα σε ηλεκτρονικό περιβάλλον ή το αντίθετο;» και
τελειωμό δεν έχει.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια απ' το δίσκο σου με
τίτλο Fuga Magica.
Επανήλθες με τη νέα σου δουλειά Until The Sun Comes Out, συνεχίζοντας στο ίδιο, θα έλεγε κανείς, trip hop /ηλεκτρονικό μοτίβο. Μίλησέ μου σχετικά.
Είναι ένα είδος μουσικής,
το οποίο δεν είναι κλεισμένο σε στενά περιθώρια
που περιορίζουν την έκφραση. Υπάρχει το triphop
των Portishead, των Massive Attack, των Archive,
του Dj Shadow, των Morcheeba,
των Funki Porcini, της Bjork
και τόσων άλλων. Όλα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους,
αλλά κάτω από ένα κοινό παρονομαστή.
Αφού λοιπόν
πειραματίστηκα για χρόνια κι
έχοντας κυκλοφορήσει από Jazz House, Ambient, Electro Brazil, μέχρι Drum & Bass, Breakbeat
και Hip Hop κομμάτια, κατέληξα να γράφω περισσότερο downtempo
μουσική, η οποία εξελίχθηκε σε ένα πιο Trip Hop
και ηλεκτρονικό indie χαρακτήρα. Σ' αυτήν
την εξέλιξη βέβαια έπαιξαν σημαντικό
ρόλο οι μουσικές μου «ρίζες», στις
οποίες έχω επιστρέψει μετά από ένα μεγάλο ταξίδι εξερεύνησης σε διάφορα άλλα μουσικά «χωριά» και
«πόλεις».
Αυτό που με νοιάζει όμως στην τελική δεν είναι αν η
μουσική μου θα μπορεί να λέγεται TripHop ή Industrial ή
και 'γω δεν ξέρω τι. Προσπαθώ να κάνω καλή μουσική όπως το καταλαβαίνω εγώ και μ' όποιες επιρροές έχω, την οποία ο καθένας
θα μπορεί να ακούει και να απολαμβάνει σαν ένα αντίδοτο στην αναλώσιμη μουσική που φεύγει απ' τη μόδα έπειτα από ένα εξάμηνο επειδή
κάποιος σκέφτηκε να βάλει ένα «μπλιμπλίκι» παραπάνω ή να κάνει το ρυθμό half-time και να την ονομάσει κάπως αλλιώς.
Πέραν από εσένα, υπάρχει μια πλειάδα ανθρώπων που
συμμετέχουν στο δίσκο.
Σχεδόν σ'
όλες τις κυκλοφορίες μου συνεργάζομαι με ανθρώπους που είναι
φίλοι, που συνεργαζόμαστε έτσι κ αλλιώς σε μπάντες ή διάφορα project,
που έχουμε κάποιον κοινό παρονομαστή αισθητικής και που
καταλαβαινόμαστε
μουσικά.
Σ' αυτή λοιπόν τη δουλειά έχω συνεργαστεί με την Ελένη
Βαλεντή και την Τζένη Καπάδαη, δυο καταπληκτικές φωνές.
Τον Κωστή Ζουλιάτη (Costinho) στο πιάνο, τον Juanito
(βιολί) και τον Πέτρο Λαμπρίδη
(μπάσο) απ'
τους Night On Earth, τον T-Nick
(κιθάρα) και τον John Hardy (pedal steel) απ' τους Dustbowl & Thee Holy Strangers,
τον Soco (κιθάρα) από τους Αγοριαstonilio,
τον Στάθη Ιωάννου (κιθάρα) απ'
τους Illegal Operation, την Έλλη Κυριαζίδου (ακορντεόν) και τον JohnnyThin (κιθάρα), με τον οποίο παίζαμε μαζί στους Juke Joint Alligators.
Κι
επειδή το artwork είναι αναπόσπαστο κομμάτι μιας δουλειάς,
σημαντική είναι η συνεισφορά, μιας καλής μου φίλης, της Καλιφορνέζας φωτογράφου Jodi Stoltenberg, στην
οποία ανήκουν όλες οι φοβερές φωτογραφίες που
θα δει κάποιος στο ένθετο 13σέλιδο pdf (το οποίο είναι διαθέσιμο ΜΟΝΟ για τα download
από το bandcamp), του Benjamin Forde στο εξώφυλλο και του Δημήτρη Μυλωνά ή MILO
στον οποίο ανήκουν οι δικές μου φωτογραφίες. Η γραφιστική δουλειά ανήκει στην Ειρήνη
Μπόγρη.
Υπάρχει, αλήθεια, σκέψη για παρουσίαση του
υλικού σου «ζωντανά» με κοινό;
Ήδη έχουμε ξεκινήσει πρόβες και προσπαθούμε να
προσαρμόσουμε τα τραγούδια σε μια πιο live πραγματικότητα. Λειτουργούμε αφαιρετικά,
ενορχηστρώνοντας και διαμοιράζοντας τα μέρη σε πολύ λιγότερα όργανα, προς το
παρόν χωρίς προηχογραφημένα, έτοιμες λούπες και samples.
Είμαστε σε πολύ αρχικό στάδιο αλλά σε πολύ καλό δρόμο.
Που μπορεί κάποιος να βρει τις δουλειές
σου;
Σ'
όλα τα online μαγαζιά που διανέμουν μουσική στο διαδίκτυο όπως iTunes, Amazon
κ.α. Κάποια, όπως το Fuga Magica,
υπάρχουν και σε φυσικό format. Καλύτερα όμως να προτιμήσει κάποιος το bandcamp
το οποίο είναι φιλικότερο προς τον καλλιτέχνη, χωρίς μεσάζοντες (απ' τη στιγμή που δεν εμπλέκεται κάποιο label
φυσικά).
Σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου. Ο επίλογος
είναι δικός σου.
Το μόνο που έχω να πω είναι να προσπαθήσει ο κόσμος να
ακούει όσο περισσότερο μουσική μπορεί και να εξερευνεί περισσότερα μουσικά είδη πέρα απ' αυτά που του προσφέρουν έτοιμα στο πιάτο σαν προκάτ
φαγητό. Είναι οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τον κάθε άνθρωπο διαφορετικό,
ξεχωριστό κι όμορφο. Σ' ευχαριστώ πολύ!
