Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα,
συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη
της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Κάθεσαι στο μπαλκόνι κι έχεις το φεγγάρι από πάνω σου. Κυριακή
βράδυ. Έχει ζέστη και το μυαλό σου παίζει παιχνίδια και σκέφτεσαι που να 'ναι
τώρα και τι να κάνει. Αυτή.
Μπαινοβγαίνεις στο σαλόνι. Δε σε χωράει ο τόπος.
Ψάχνεις τα βινύλιά σου. Αυτό είναι το τραγούδι που τριγυρνά στο μυαλό σου
τελευταία. Her mother says it's your fault/you never
looked after her/her father arranging to get back the furniture/I'm here
wondering/Just what the reasons were…
Μυρίζει ήδη καλοκαίρι. Και νύχτα. Και έρωτες στην
άμμο. Και κρύο καρπούζι. Και βιβλία που τα διαβάζεις στην παραλία κι οι σελίδες
τους μυρίζουν αλμύρα. Κι εσύ κάθεσαι σ’ ένα μικρό υπνοδωμάτιο μιας θλιβερής
πολυκατοικίας και καπνίζεις σκεφτόμενος όλα τα παραπάνω. Yeah you say it's a
waste/Oh not to learn from mistakes/Yeah it's really a shame…
Οι νύχτες στην τσιμεντούπολη είναι υγρές. Και ψάχνεις ακόμη
το σάουντρακ των ραγισμένων καρδιών με το θολό- από αλκοόλ- μάτι. Οι μουσικές,
βέβαια, δεν καταλαβαίνουν από εποχές και χρόνους. Είναι εκεί για σένα από τότε
που θυμάσαι τον εαυτό σου. I dreamed last night I was born a
thousand years ago/But when I woke up I was lost with only one way to go…
Φακντ απ! Ουάνς εγκέν, που λένε και τ’ αμερικανάκια, μάι
φρεντ!!
************************
