Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα
φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante»
άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών
εποχών
Η μουσική είναι πλέον από τις λίγες χαρές που υπάρχουν σ’
αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Αγαπημένες μπάντες που επισκέπτονται την πόλη
σου – μουσικές μιας χαμένης εφηβείας. Τότε, που με αγωνία περίμενες να
κρατήσεις στα χέρια σου το νέο άλμπουμ του λατρεμένου σου συγκροτήματος. Η
βελόνα που ακουμπάει στ’ αυλάκια του βινυλίου. Μυσταγωγία. The happy ever
after/Is at the end of the rainbow…
Δεν έχει αλλάξει τίποτε από τότε. Συναυλίες, φεστιβάλ… Τα
γκρουπ της εφηβείας σου μεγαλώνουν μαζί σου. Και είναι συγκινητικό. Όπως και τα
πρόσωπα των «ροκ εν ρολ συνοδοιπόρων» σου. Χρόνια τώρα. Και με κάποιους απ’
αυτούς μπορεί να μην έχεις ανταλλάξει ποτέ ούτε μια κουβέντα τόσα χρόνια, αλλά
νιώθεις μια κάποια σιγουριά όταν τους βλέπεις εκεί, μαζί σου, στην πρώτη σειρά,
να τραγουδάνε τα ίδια στιχάκια με σένα…
Στιχάκια που μιλάνε για τη ζωή τότε, που όμως δε διαφέρει
και πολύ από. Τα προβλήματα, οι ανησυχίες, όλα μένουν ίδια κι όλα
αλλάζουν. I hear some talk of
blood and iron/That’s the cause of all my shaking/The fatherland’s no place to
die for /It makes me want to run out shouting… Καιοιέρωτες… Άλλαστιχάκιαεκεί. Your kiss so sweet/Your sweat so
sour/Sometimes I’m thinking that I love you/But I know it’s only lust…
Συναυλίες
σε μια πόλη που ζει μια παρηκμασμένη Άνοιξη. Είναι κι αυτό κάτι, μια
αναλαμπή στο σκοτάδι. Κάπως πρέπει να επιβιώσουμε. Ευτυχώς που υπάρχει η
μουσική και το ροκ εν ρολ. Our great
expectations/A future for the good. Αμήν.
