Στήλη ρομαντική,
αναρχική, φορώντας βελούδινα φορέματα,
συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και
κρατώντας στο χέρι Santé
άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και
θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Τα πράγματα πάνε απ'
το κακό στο χειρότερο. Καμία επικοινωνία
δεν υπάρχει με κανέναν.
Η βαρεμάρα είναι η αρρώστια της εποχής μας. You
used to have a look that made me wonder…
Δες από ποιους απαρτίζεται
η πόλη που ζεις. Σκυλάδες, γραφικούς
ψευτοδιανοούμενους, μιντιάδες που
βαυκαλίζονται με ευρωπαϊκές ονειρώξεις-
αλά Wallpaper και i-d, αγράμματους και αμόρφωτους
μικροαστούς, γητευτές και λαοπλάνους,
θρησκόληπτους, ανοργασμικές κοσμικές
κυρίες και δεσποινίδες. Κι ο κατάλογος συνεχίζεται.
It's a new game; causing pain…It's
the kind of hell you'll never know; girls like you just turn me
cold…
Συζητήσεις επί συζητήσεων.
Στο δρόμο, στα μπαράκια, στην τηλεόραση,
στο ραδιόφωνο, στο facebook.
Όλοι μιλάνε,
όλοι είναι ένα τεράστιο στόμα. Χωρίς αυτιά.
You
know my life would be easy if people would leave me alone…
Και βομβαρδίζεσαι από
παντού. Τρέχεις να προλάβεις- τι άραγε;
Getting it cut- getting it straight, being on time without being
late…E
μένα ποιος θα με στηρίξει;! My eyes on the
fire it's burning me down…
Έι, κύριος! Μήπως μπορείς
να με διακτινίσεις κάπου μακριά σε
παρακαλώ; Θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως.
In my darkest hour I never thought you'd
set me free…
