The Downward Spiral
(1994, Nothing/Interscope- HALO 8)
Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
What have I become?
My sweetest friend
Everyone I know
Goes away in the end…
Πάνω απ' την Εγνατία- εκεί στο άγαλμα του Βενιζέλου- θα δεις, αργά τη νύχτα, να περιφέρονται περίεργες μορφές. Ο «Νίντζα» πρώτα, πρώτα. Περιφέρεται στη Παναγία Χαλκέων πάνω- κάτω, φορώντας μια άσπρη χειρουργική μάσκα. The me that you know don't come around much/that part of me isn't here anymore…. Σκιάζομαι όταν τον βλέπω κι έχω πάντα τις γροθιές σφιγμένες μέσα απ' το μπουφάν μου, ειδικά όταν περνάει από δίπλα μου. Δεν ξέρω ποιος είναι, δεν ξέρω γιατί κυκλοφορεί ξημερώματα, δεν ξέρω γιατί φορά μάσκα. Αλλά, μάλλον, τον έχω συνηθίσει. Φτιάχνω ιστορίες με το μυαλό μου γι' αυτόν. Ότι είναι, λέει, τιμωρός και επιτηρεί την περιοχή κι άλλα τέτοια. Vigilante φάση…
Μια άλλη μορφή της περιοχής είναι ο «Κάτμαν». Όχι εκείνος ο κακομοίρης της τηλεόρασης, καμία σχέση. Ο «Κάτμαν» της περιοχής σηκώνεται κι αυτός αργά το βράδυ, φορώντας εκείνες τις παλιές, κλασικές robe de chambre του παππού και ταΐζει τις γάτες της περιοχής. Οι γάτες τον αγαπούν και τρέχουν κατά δεκάδες κοντά του όταν εμφανίζεται. Κι αυτός, σαν στοργικός πατέρας, σκύβει ευλαβικά στο πεζοδρόμιο κι εναποθέτει το φαγητό τους. Σαν ιεροτελεστία.
Everything's blue
in this world…
Αυτές είναι κάποιες απ' τις «καταραμένες» μορφές της πόλης. Της πόλης που ζω, που κινούμαι, που αναπνέω. Αποτελούν μέρος μιας ιδιόμορφης καθημερινότητας. Κι η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνω, τόσο αρχίζω και συνηθίζω τη Θεσσαλονίκη. Ξέρω ότι δεν πρόκειται να γίνει ποτέ Βαρκελώνη, Δουβλίνο ή Βελιγράδι. Θα είναι άσχημη, θα φέρεται κακά, θα διακατέχεται από κόμπλεξ και συμπλέγματα. Αλλά είναι η πόλη που μεγάλωσα. Ο έρωτας φεύγει, η αγάπη έρχεται με τη συνήθεια. Έτσι δε λένε; Two feet below the surface I can still make out your wavy face/And if I could just reach you maybe I could leave this place…
