Yma Sumac- Voice of the Xtabay (Capitol, 1950)
Στήλη ρομαντική, αναρχική, φορώντας βελούδινα φορέματα,
συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι Santé άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της
και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Η φωνή της είναι ο ψίθυρος του ανέμου, η ομορφιά της το
μαγευτικό ξημέρωμα στο Μάτσου Πίτσου. Η αγάπη σου γι’ αυτή μεγαλώνει, καθώς
βυθίζεσαι στον ωκεανό των σκιστών ματιών της. Την ακολουθείς υπνωτισμένος,
οδηγούμενος απ’ το κάλεσμα του Xtabay,
απ’ όπου δεν υπάρχει γυρισμός…
Και μεταφέρεσαι σ’ ένα μικρό χωριό του Περού, κοντά στο
βουνό Κουμπεμάιτα, στις Άνδεις. Ήχοι αλλοτινοί, γαλαζοπράσινα ποτάμια, εξωτικές
μελωδίες από πτηνά της ζούγκλας. Ο αέρας των βουνών μετατρέπει τα φολκλορικά
τραγούδια σε πολυσύνθετες συνθέσεις.
Αισθάνεσαι παραδομένος.
Και ξαφνικά…Παράξενα μάτια να σε κοιτάνε μέσα απ’ τις
φυλλωσιές. Chuncho- The Forest Creatures. Ταταμπούρλαδίνουντορυθμό. Taita Inty. Έχεις χαθεί- Ataypura, ενώ οι πίθηκοι στριγκλίζουν
στα δέντρα- Monos. Ψαλμωδίες
ακούγονται από μακριά- Accla Taqui,
καθώς το φεγγάρι χορεύει με τους αγέρηδες- Choladas,
Wayra. Κλαις, χωρίς να ξέρεις το γιατί- Wak’
Ai. Είναι η μοίρα σου. Malaya! Κι
ένα αντίο γι’ αυτά που έχασες, γι’ αυτά που έγιναν αναμνήσεις, γι’ αυτά που
είναι πια ασπρόμαυρο, νότες, έναστρος ουρανός, κρασί, ένα ξεθωριασμένο κορίτσι με
μακριά μαλλιά…Ripui.
Τα έχει αυτά η μουσική. Σε ταξιδεύει όταν δεν μπορείς να
ξεφύγεις απ’ τη μίζερη καθημερινότητά σου…
