Με μεγάλη χαρά η Ζώγια φιλοξενεί έως τις 30 Οκτωβρίου την έκθεση χαρακτικών του Βασίλη Καρκατσέλη με τίτλο «Πορτρέτα Συμπρωτεύουσας». Η έκθεση εγκαινιάζεται την Τετάρτη 17 Οκτωβρίου στις 20.00 και περιλαμβάνει ασπρόμαυρα χαρακτικά σε ξύλο και λινόλεουμ. Τα περισσότερα από αυτά βγαίνουν από το αρχείο και παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Η έκθεση είναι σε συνεργασία με την «Άθωνος aRT sPACE».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΚΑΡΚΑΤΣΕΛΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
Γεννήθηκε στο Παλαιό Φάληρο Αττικής το 1952. Έχει παρουσιάσει τη χαρακτική και ζωγραφική του εργασία σε 17 ατομικές και πάνω από 50 ομαδικές εκθέσεις, σε Ελλάδα και εξωτερικό. Ομοίως, τη φωτογραφική του εργασία παρουσίασε σε 51 ατομικές και πάνω από 100 ομαδικές. Εκδόθηκαν διάφορα έντυπα με κείμενα, δοκίμια, μονογραφίες, ποίηση, χαρακτικά και φωτογραφίες του. Διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής του Μουσείου Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης. Μεταξύ άλλων το 1984 ιδρύει τη Φωτογραφική Ομάδα Τριανδρίας, γνωστή σε όλους σήμερα, σα Φωτογραφικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και είναι Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής του Επιτροπής. Είναι μέλος διάφορων δραστήριων καλλιτεχνικών ομάδων, εργάζεται για τη διάδραση των τεχνών. Διδάσκει το αντικείμενό του παντού όπου του ζητηθεί. Τον απασχολεί τόσο η παραδοσιακή αντίληψη για την τέχνη, όσο και το ταξίδι της πέραν των ορίων. Παρουσίασε την πρόσφατη εργασία του σε πολλούς χώρους και θεσμούς, και ανάμεσά τους στο Γαλλικό Salon, στο Βελιγράδι, τις Βρυξέλες, το Δουβλίνο, το Μεξικό, το Περού, την Ισπανία, Σερβία, Κροατία, Κίνα, στην Κωνσταντινούπολη και Σουηδία πολλαπλώς, τις Φωτογραφικές Ημέρες του Κάουνας στη Λιθουανία, στο ¨Ευρωπαίοι Δημιουργοί¨ στο Lotz της Πολωνίας, το Ουγγρικό Μουσείο Φωτογραφίας, τα Φεστιβάλ Marigrafia και Photovakation της Βουλγαρίας, την Biennale του Άμστερνταμ, την Phodar Bienniale, τη Φωτογραφική Συγκυρία και τη PHOTOBIENNALE, το Ίδρυμα Τσιχριτζή, το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, το Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ, το Μουσείο Ύδρευσης Θεσσαλονίκης, το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, το Μουσείο Λαϊκών Οργάνων Θεσσαλονίκης, το Λαογραφικό Μουσείο της Ξάνθης, την 1η Μπιενάλε Θεσσαλονίκης και φυσικά, σε πολλούς άλλους εξωθεσμικούς χώρους.
Για τα χαρακτικά της Θεσσαλονίκης
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Θεσσαλονίκη γιόρταζε τα 2300 χρόνια από την ίδρυσή της. Για τις πολλαπλές ανάγκες εκείνης της διοργάνωσης δημιουργήθηκε από το Βασίλη Καρκατσέλη ένας ικανός αριθμός χαρακτικών με θέμα την πόλη της Θεσσαλονίκης. Για διαφορετικές ανάγκες, προέκυψαν έργα σε διαφορετικά μεγέθη, διαφορετικές τεχνοτροπίες, είδη χάραξης και λογικές. Κάποια από τα έργα αυτά παρουσιάστηκαν το 1989 στην Γκαλερί του βιβλιοπωλείου Ιανός, με τον τίτλο Μητέρα Θεσσαλονίκη. Τα υπόλοιπα ξεχάστηκαν στα ράφια και συρτάρια των εργαστηρίων, μέχρι σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, που χάριν της πίεσης από την ΑΘΩΝΟΣ aRT sPACE, τα ανασύραμε και παρουσιάζουμε στο κοινό της πόλης.
Λίγα λόγια για τα παλιομοδίτικα χαρακτικά
Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα «παλιομοδίτικα», εκείνα που παρουσιάζουν την εικόνα της πόλης το μεσαίωνα, στα πρότυπα χάραξης διαφορετικών εργαστηρίων πόλεων της κεντρικής Ευρώπης. Είναι υλικό που προέκυψε από τη μελέτη των πρώτων απεικονίσεων της πόλης, εικόνες γεμάτες λάθη και ανακρίβειες κάποιες από τις οποίες μάλιστα, αναγκαζόσουνα να τις ταυτίσεις με την γνωστή ιστορικότητα και τοπιογραφία της πόλης, μόνο από την ονομασία που τους είχε δοθεί από το συγγραφέα. Περεταίρω έρευνα, κατέδειξε το λόγο που συνέβαινε αυτό. Η Θεσσαλονίκη την εποχή εκείνη προέκυπτε σαν ενδιάμεση πόλη στο προσκυνηματικό ταξίδι προς τους Άγιους Τόπους. Για αυτούς που ακολουθούσαν τον δρόμο μέσω Βαλκανίων, έφταναν από τις πόλεις της Ευρώπης στην πόλη κλειδί, στην πόλη λιμάνι που στεκόταν επάνω στο σταυροδρόμι. Για να συνεχίσουν έπρεπε από εδώ και πέρα να διαλέξουν, ληστές ή πειρατές; Από εδώ είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν το ταξίδι τους είτε οδικώς, μέσω της επικίνδυνης ενδοχώρας της Τουρκικής σήμερα χερσονήσου, είτε με πλοίο, λιμάνι – λιμάνι περιμένοντας κάθε φορά τον ούριο άνεμο για να συνεχίσουν. Αυτή η «αναγκαστική» παραμονή στην πόλη, γέμιζε τις σελίδες των σημειωματάριών τους σημειώσεις, παρατηρήσεις και ευχάριστες αναμνήσεις. Είναι αυτές οι μακροσκελείς αναφορές που κάνανε αξιομνημόνευτη την πόλη, τόσο σημαντική, που όταν μετά από τέσσερα ή πέντε χρόνια επιστρέφανε από το ταξίδι στη βάση τους και ερχότανε η ώρα να τυπώσουν την αναφορά για αυτό το ταξίδι τους προς τον ηγεμόνα ή το χορηγό τους, χρειαζότανε και μία εικόνα της πόλης αυτής. Αρκετούς αιώνες πριν τη φωτογραφία εικόνες έφτιαχνε μόνο η συντεχνία των χαρακτών της κάθε πόλης, τεχνιτών που ποτέ δεν είχανε ταξιδέψει έξω από τα τείχη της πόλης τους, άρα δεν είχανε δει ποτέ στοιχεία των πόλεων ή των πολιτισμών που έπρεπε να περιγράψουν με τις εικόνες τους. Αν ο ταξιδευτής τους ζήταγε η πόλη να έχει κάστρα γύρω-γύρω αυτά θα είχανε τοιχοποιία και πολεμίστρες σαν αυτές της πόλης τους γιατί μόνο αυτά γνωρίζανε. Με τίποτε δε μπορούσαν να φανταστούν τα τούβλινα τείχη της Θεσσαλονίκης ή ότι η μητρόπολη δεν ήταν γοτθικού στυλ και με οξυκόρυφα καμπαναριά ή πως οι εκκλησίες εδώ είχαν τρούλους κτλ. Αν όμως η κάθε πόλη είχε δικό της τρόπο να φαντάζεται τη «Θεσσαλονικέων πόλην», γιατί να μην δημιουργηθούν ξανά όλες οι χαμένες χάρτινες αυτές αναφορές και μάλιστα με τοπιογραφία πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα; Αυτό το ερώτημα απαντήθηκε από το Βασίλη Καρκατσέλη με έργα. «Χαρακτικά για τη Θεσσαλονίκη» στο ύφος και με την τεχνική που διαφορετικές «σχολές» απεικόνισης πόλεων θα χαράσσανε, τότε, για τις εικόνες της. Για τούτο και ο όρος «παλιομοδίτικα χαρακτικά».
Λίγα λόγια για τη Θεσσαλονίκη
Το αρχικό αλλά και σημερινό όνομα της πόλης είναι Θεσσαλονίκη. Ιδρύθηκε από τον Κάσσανδρο, στρατηγό της Μακεδονίας και επιμελητή του Αλέξανδρου Δ΄, ανήλικου γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Η Θεσσαλονίκη έλαβε το όνομά της προς τιμήν της συζύγου του Κάσσανδρου, Θεσσαλονίκης, η οποία ήταν ετεροθαλής αδελφή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το όνομά της προέρχεται από τη σύνθεση των λέξεων Θεσσαλῶν και Νίκη, σε ανάμνηση της νίκης των Μακεδόνων και του Κοινού των Θεσσαλών έναντι του τυραννικού καθεστώτος των Φερών και των συμμάχων του, στο πλαίσιο του Γ' Ιερού Πολέμου. Άλλες ονομασίες που συναντάμε είναι: Θετταλονίκη, Θεσσαλονίκεια, Θεσσαλονείκη, και Θεσσαλονικέων. Το όνομα Σαλονίκη στα Ελληνικά, για πρώτη φορά παρουσιάζεται στο «Χρονικόν Του Μορέως» (14th century) και είναι κοινό σε δημοτικά τραγούδια. Αυτή είναι και η βάση για την ονομασία της πόλης σε άλλες γλώσσες: Солѹнь (Solun) στην Παλαιά Σλάβικη, (Salonika) στην Εβραική Ladino, Selânik στην Οθωμανική Τουρκική και Selanik στα μοντέρνα Τουρκικά, Solun ή Солун στα Σλάβικα του Νότου, Салоники (Saloníki) στα Ρώσικα, Sãrunã στα Aromanian, και Salonica ή Salonika στα Αγγλικά. Η πόλη πήρε ξανά το αρχικό της όνομα το 1912, κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, όταν απελευθερώθηκε από τους Οθωμανούς, και ενώθηκε με το «Βασίλειον της Ελλάδος».
Ιnfo:
Έκθεση χαρακτικών: «Πορτρέτα Συμπρωτεύουσας»
Εγκαίνια: Τετάρτη 17 Οκτωβρίου, στις 20.00
Διάρκεια έκθεσης μέχρι 30 Οκτωβρίου
«Ζώγια» / Βιβλίο,τσάι και συμπάθεια
Αλ.Σβώλου 54
Είσοδος ελεύθερη
Τηλέφωνο για πληροφορίες: 2310 243.459
