Έγιναν πρώτο θέμα με αφορμή το ίδιο λάθος. Συμπτωματικά ξαναήρθαν χτες στην επικαιρότητα η μια με μια συνέντευξη και ο άλλος με ένα tweet σχολιάζοντας ο καθένας την δική του εμπειρία με βάση αυτό το λάθος.
Απο τη μια ένα tweet με διάθεση αυτοκριτικήςψτου Γιώργου Κατίδη με αφορμή την εξαιρετική ταινία Μαθήματα Αμερικανικής Ιστορίας
Και απο την άλλη μια συνέντευξη της Βούλας Παπαχρήστου στο Star με αφορμή την έναρξη την εναρξη μιας απαιτητικής αγωνιστικής περιόδου με τον δημοσιογράφο ευλογα να γυρίζει την συζήτηση στα όσα ακολουθήσαν του αποκελισμού της απο τους Ολυμπιακούς του 2012.
Ακόμα κι αν μιλάμε για ένα παιχνίδι εντυπώσεων με στόχο να αμβλύνει τις αρνητικές εντυπώσεις απο μια χοντρή γκάφα που έκαναν και οι δύο νομίζω πως τα συμπεράσματα μπορούν να βγουν πολύ εύκολα για κάθε περίπτωση.
Ας πει κάποιος στην κα Παπαχρήστου ότι δεν χρειάζεται να πατάει σε αφελείς δικαιολογίες. Εφόσον είναι 24 ετών δεν είναι παιδί αλλά ενήλικη γυναίκα αρκετά ώριμη, με ευθύνες, υποχρεώσεις και δικαιώματα. Το να αντιλαμβάνεσαι το λάθος σου δείχνει αν μη τι άλλο διάθεση αυτοκριτικής και αυτό είναι κάτι θετικό. Το να πέφτεις όμως μέσα σε 3 λεπτά σε διαδοχικές αντιφάσεις του στυλ Καλά έκανα και τιμωρήθηκα αλλά δεν μετάνιωσα τότε μάλλον δικαιώνει την κριτική που δέχτηκε εκ των υστέρων με αφορμή ένα χαβαλετζίδικο tweet με ρατσιστική χροιά.
