Τι θα ξεχωρίσει φέτος στο ανεξάρτητο σινεμά
Τα Βραβεία της Διεθνούς Κριτικής Επιτροπής της 65ης Berlinale ολοκληρώθηκαν και ο
Χρήστος Σκυλλάκος ήταν εκεί να ζήσει τις τελευταίες γεμάτες ζωντάνια μέρες της
προσωρινής κινηματογραφικής πρωτεύουσας και να μας τις μεταδώσει. Με ένα
ποικίλο πρόγραμμα του διαγωνιστικού και μη διαγωνιστικού, ξεκινώντας από το
περιβόητο “50 Shades of Grey”,
προχωρώντας στην
“Σταχτοπούτα” της Disney και
καταλήγοντας σε πιο ουσιαστικές και ανεξάρτητες ταινίες όπως το πλέον “χρυσό”
αλλά και βραβευμένο με το βραβείο FIPRESCI “Taxi” που
κέρδισε τόσο τις εντυπώσεις όσο και
κορυφαίο βραβείο, η Berlinale
έφτασε αισίως στο τέλος της.
Χρυσή Άρκτος Καλύτερης Ταινίας
“Taxi” του
Jafar Panahi
Ένα ταξί κυκλοφορεί στους ζωντανούς και πολύχρωμους δρόμους
της Τεχεράνης. Ξεχωριστοί επιβαίνοντες μπαίνουν στο αμάξι και περνάνε από μία
μικρή συνέντευξη, παρουσιάζοντας τις απόψεις τους πάνω σε τρέχοντα και
σημαντικά ζητήματα. Αυτός που τους παίρνει συνέντευξη είναι ο οδηγός του ταξί,
ο οποίος δεν είναι κανείς άλλος από τον σκηνοθέτη τον ίδιο. Το έργο αποπνέει το
πνεύμα της Ιρανικής κοινωνίας μέσα από την ιδιαίτερη κωμικο-τραγική του
προσέγγιση.
Αργυρή Άρκτος Κριτικής Επιτροπής
“El Club” του
Pablo Lorraine
Μία ομάδα από παπάδες διαφόρων ηλικιών συζούν με μία
καλόγρια σε ένα σπίτι σε μία ακτή της Χιλής. Όταν δεν προσεύχονται ή δεν
αναζητούν εξιλέωση γα τις αμαρτίες τους, προπονούν το grey hound σκυλί τους για κυνοδρομίες.
Όταν ένας νέος παπάς μετακομίζει στο σπίτι ένας παράξενος άνδρας εμφανίζεται με
ισχυρές κατηγορίες εναντίον του. Οι φωνές του γίνονται όλο και δυνατότερες
μέχρι που τις καλύπτει ένας κρότος. Ο παπάς αυτοκτόνησε. Η Εκκλησία καλεί έναν
ανακριτή να διερευνήσει την υπόθεση αλλά κατά πόσο τον απασχολεί να διαλευκάνει
την υπόθεση και όχι απλά να διατηρήσει το παρουσιαστικό αγιοσύνης της ομάδας;
Μία αποκάλυψη για τους κανόνες και την ιεροτελεστία της Χριστιανικής
μαρτυροσύνης.
Αργυρή Άρκτος Βραβείο “Alfred Bauer”
Για έργο μεγάλου μήκους που ανοίγει νέους ορίζοντες
“Ixcanul”
(Ixcanul Volcano) του Jayro
Bustamante
Η Μαρία, ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι Maya, ζει με τους γονείς της σε μία
φυτεία καφέ στους πρόποδες ενός ενεργού ηφαιστείου. Πρόκειται να παντρευτεί τον
επιστάτη της φυτείας αλλά ίδια επιθυμεί να ανακαλύψει τον κόσμο στην άλλη
πλευρά του ηφαιστείου, έναν κόσμο πέραν της φαντασίας της. Για αυτόν τον λόγο
αποπλανεί έναν θεριστή της φυτείας που θέλει να δραπετεύσει στις Ηνωμένες
Πολιτείες. Όταν ο άνδρας την αφήνει πίσω του, η Μαρία ξαναανακαλύπτεται τον
κόσμο της από την αρχή.
Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας
Στον Radu
Jude, για το “Aferim”
Ανατολική Ευρώπη 1835. Δύο καβαλάρηδες διασχίζουν ένα τοπία
στην μέση της Wallachia. Είναι
ο χωροφύλακας Constandin και
ο γιος του. Μαζί ψάχνουν έναν “γύφτο δούλο” που έχει δραπετεύσει από τον ευγενή
του και έχει κατηγορηθεί ότι είχε σχέση με την γυναίκα του. Κατά την οδύσσεια
τους, οι δύο καβαλάρηδες συναντούν ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων και
πιστεύω. Τούρκους και Ρώσους, Χριστιανούς και Εβραίους, Ρουμάνους και Ούγγρους.
Ο καθένας θρέφει προκαταλήψεις έναντι των άλλων που έχουν περάσει από γενιά σε
γενιά. Όταν ο “δούλος” Carfin
βρίσκεται, η περιπέτεια δεν έχει τελειώσει. Μία παρουσίαση της ύστερης
φεουδαρχικής Ευρώπης που έχει αναπτυχθεί από ιστορικά ντοκουμέντα και
τραγούδια. Η δύναμη του στηρίζεται στην ιδέα που έχει ο καθένας για τον εαυτό
του και για τους άλλους. Ένα Βαλκανικό ασπρόμαυρο Western που ζωντανεύει την κακοφωνία των
καιρών και εισχωρεί σε ζητήματα που φτάνουν μέχρι σήμερα.
Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Σκηνοθέτη
Στην Malgorzata
Szumowska για το “Body”
Ο Janusz δεν
σοκάρεται εύκολα. Ως δικαστικός ερευνητής αναλαμβάνει λεπτομερώς την έρευνα
ενός εγκλήματος. Παρά τις ακρέες συνθήκες που έχει να αντιμετωπίσει, δουλεύει
σκληρά. Όταν όμως έχει να αντιμετωπίσει την ανορεξική του κόρη Olga, που ακόμα θρηνεί τον
χαμό της μητέρας της, νιώθει απελπισμένος. Με τον φόβο ότι θα αυτοκτονήσει την
κλείνει σε μία κλινική όπου την αναλαμβάνει η ψυχολόγος Anna. Πριν χρόνια η Anna έχασε το μωρό της και τώρα έχει
απομωνωθεί μαζί με τον σκύλο της σε ένα διαμέρισμα καλώντας πνεύματα που
επικοινωνούν με τους ζωντανούς. Η σκηνοθέτης δουλεύει με στοιχεία μαύρης
κωμωδίας για να φέρει στο φως τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν
προσπαθούν να διαχειριστούν τον χαμό ενός αγαπημένου. Μία πολύπλοκη διερεύνηση
πάνω στην μοναξιά και της σύγκρουσης μεταξύ του ορθολογικού απέναντι στην πίστη
ενός υπερφυσικού σύμπαντος.
Αργυρή Άρκτος για Καλύτερη Ηθοποιό
Στην Charlotte
Rambling για το “45
Years”
Αργυρή Άρκτος για Καλύτερο Ηθοποιό
Στον Tom
Courtenay για το “45
Years”
Η Kate βρίσκεται
στην μέση προετοιμασιών για την 45η επέτειο γάμου της όταν ο σύζυγος της Geoff ξαφνικά λαμβάνει νέα
που τον τραβούν πίσω ο παρελθόν. Πριν από πενήντα χρόνια, η τότε κοπέλα του
είχε ένα θανατηφόρο ατύχημα στις Ελβετικές Άλπεις. Τώρα επιτέλους τι πτώμα της
έχει βρεθεί, παγωμένο στον χρόνο. H Kate και ο Geoff
είναι και οι δύο σοκαρισμένοι αλλά αδυνατούν να επικοινωνήσουν την
ανασφάλεια τους ο ένας στον άλλον. Εκείνος αποχωρεί σε έναν κόσμο μακρινών
αναμνήσεων όσο η Kate προσπαθεί
να καταπιέσει τα συναισθήματα ζήλιας και άγχους της με την λογική. Εξωτερικά
όλα είναι στην θέση τους αλλά κάμερα
καταγράφει πόσο η συνύπαρξη μεταξύ τους ξεκινά να καταρρέει. Η Kate νιώθει όλο και περισσότερο
ξένη στην ίδια της την ζωή. Το έργο λέει την ιστορία δύο ανθρώπων που έχουν να
αντιμετωπίσουν μη οικεία συναισθήματα και ύστερα από 45 χρόνια, από ένα
περιστατικό χάνουν την γη κάτω από τα πόδια τους.
Αργυρή Άρκτος Καλύτερου Σεναρίου
Στον Patricio Guzmán για το “El Bóton de Nacár
Η θάλασσα συμπυκνώνει την ιστορία
όλης της ανθρωπότητας. Κρατά όλους τους ήχους της γης και εκείνους που
προέρχονται από το διάστημα. Το νερό δέχεται ορμή από τα αστέρια και την
μεταδίδει στα ζωντανά πλάσματα. Το νερό στα σύνορα της Χιλής επίσης εσωκλείνει
ένα μυστικό δύο μυστήριων κουμπιών που βρέθηκαν στον πάτο του ωκεανού. Η Χιλή
με την ακτή της μήκους 2.670 μιλίων και το μεγαλύτερο αρχιπέλαγος στον κόσμο,
παρουσιάζει ένα υπερφυσικό τοπίο. Μέσα του υπάρχουν ηφαίστεια, βουνά και πάγοι.
Μέσα του υπάρχουν οι φωνές των Παταγονίων ιθαγενών, των πρώτων Άγγλων ναυτών
και των πολιτικών κρατουμένων. Μερικοί λένε πως το νερό έχει μνήμη. Αυτή η
ταινία δείχνει ότι έχει επίσης φωνή.
Αργυρή Άρκτος για Εξέχουσα
Καλλιτεχνική Συνεισφορά
Στον Sturla Brandth Grøvlen για την φωτογραφία του
“Victoria”
Η Victoria, μία νεαρή Ισπανίδα, χορεύει στο τοπίο του Βερολίνου.
Γνωρίζει τέσσερις νεαρούς έξω από ένα club που
συστήνονται ως Sonne, Boxer, Blinker και Fuß. Σύντομα έρχονται κοντά. Ο Sonne και η Victoria έχουν
χημεία μεταξύ τους και αποχωρούν από την παρέα με την πρώτη ευκαιρία. Το
τρυφερό τους φλερτ όμως διακόπτεται από τα μέλη της παρέας, διότι για αυτούς η
βραδιά ακόμη δεν έχει τελειώσει. Για να διακανονίσουν ένα παλιό χρέος, πρέπει
να πραγματοποιήσουν μία περίεργη συμφωνία και επειδή ο οδηγός είναι μεθυσμένος
αποφασίζουν πως η Victoria είναι εκείνη που πρέπει να
αναλάβει να οδηγήσει. Κάτι που ξεκίνησε ως παιχνίδι μετατρέπεται σε εξαιρετικά
επικίνδυνη συνθήκη.
Αργυρή Άρκτος για Εξέχουσα
Καλλιτεχνική Συνεισφορά
Στους Evgeniy Privin και Sergey Mikhalchuk για την φωτογραφία
στο Pod
electricheskimi oblakami
Μία παράξενη όχθη ποταμού μέσα στην ομίχλη και το χιόνι.
Κομμάτια σίδερου και τσιμέντου είναι διασκορπισμένα παντού. Ο σκελετός ενός
ουρανοξύστη. Μισοτελειωμένες γέφυρες αυτοκινητόδρομου σε ένα επίπεδο τοπίο. Μία
τεράστια φιγούρα ενός μεταλλικού αλόγου και ένα άγαλμα του Lenin του οποίου το απλωμένο δεξί χέρι
δείχνει προς το πουθενά. Μία κρύα γη όπου το ξεπλυμένο παρελθόν συναντά ένα
φαντασμένο μέλλον. Οι άνθρωποι πλέον άσκοπα μέσα σε αυτόν τον σουρεαλιστικό
κόσμο. Παλιά πιστεύω και ιδανικά έχουν διασκορπιστεί στον άνεμο. Επιστρέφοντας
σπίτι, ο Sasha, του
οποίου ο νεκρός πατέρας κάποτε κατείχε το κτήριο, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει
την νομιμότητα του. Ένας εργάτης του Kyrgyz που ψάχνει τους συναδέλφους του, ένας αρχιτέκτονας με
λαμπερό κόκκινο δέρμα στο μέτωπο του, ένας ξεναγός που κάποτε στάθηκε δίπλα
στον Yeltsin στα
οδοφράγματα της Μόσχας. Κάποιοι έχουν ανεξήγητες ρινορραγίες. Ένας νεαρός
φοιτητής διερωτάται: “Ποιο είμαστε, Ποιος είμαι; Όλα βρίσκονται σε χάος”. Μέσα
σε εφτά επεισόδια ο Alexey
German Jr συμπυκνώνει την πνευματική κατάσταση της χώρας του σε ένα
συμβολικό έργο μακρών ακολουθιών. Μία ρευστή χορογραφία ανθρώπων με την
κινηματογραφική μηχανή.
