Εισαγωγή στο Pixel Hunting
Η ωρίμανση των video games είναι το Άγιο Δισκοπότηρο όλων εκείνων που γράφουν
για τα games.
Εκείνων των ανθρώπων που έχουν προσπαθήσει νηφάλια να αναδείξουν το
γεγονός πως τα videogamesαπευθύνονται και σε άλλα groupανθρώπων
πέραν όσων το ταυτίζουνμε τις γενετήσιες ορμές τους.
Εκείνων που ξημεροβραδιάζονται επιχειρηματολογώντας για την Τέχνη στο gaming.
Εκείνων τέλος,
που δεν έχουν ντυθεί Lara Croft για να το πετύχουν.
Αφήνοντας στην άκρη το γεγονός πως δεν
μου βρίσκεταιπρόχειρη
μια στολή της αξιαγάπητης τυμβωρύχου,
χαίρομαι που η βιομηχανία του gamingέχει εξελιχθεί αρκετά και έχει τόσο τους πόρους όσο και ένα τρομακτικό
περιθώριο κέρδους να μπορεί να κάνει όλες εκείνες τις κινήσεις εντυπωσιασμού
που χρειάζονται. Γιατί αν η
φωνή του JohnCleeseδεν είναι ένα θεόσταλτο επικονωνιακό όπλο τότε είμαστε καταδικασμένοι να
πνιγούμε σε όλα εκείνα τα δωδεκάχρονα που μετά τον αντίχειρά τους, έπιασαν τον αναλογικό του dualshockκαι λυμαίνουν το διαδίκτυο.
Δεν ξέρω αν είχατε την ευκαιρία να
δείτε το cast του επερχόμενου The Elder Scrolls Online.
Όσο εντυπωσιακό είναι,
άλλο τόσο φωνάζει για προσοχή.
Ναι, ακόμα και
η Kate Beckinsale.
Σε ένα MMO-RPGόμως, ποιος θα
ασχοληθεί σοβαρά με το voice-acting;
Πόσοι είναι εκείνοι που θα διακόψουν συνοπτικά ένα διάλογο με τον Michael Gambon για να προχωρήσουν στο επόμενο καρότο που θα τους πετάξει
το παιχνίδι; Ήδη από
την σύλληψή του, ούτε το The Elder Scrolls Online ούτε όμως και το Skyrim με συγκίνησαν.
Δεν φτάνει το επικοινωνιακό momentumπου θα σου δώσει ο Plummer ή η Joan Allen για να φτιάξεις ένα ώριμο παιχνίδι.
Δεν φτάνει ούτε η Ellen Page, ούτε ο Willem Dafoe.
Το απέδειξε αυτό το Beyond περίτρανα.
Όλη του η διαφημιστική καμπάνια, στήθηκε σαν εκείνη μιας
χολιγουντιανής παραγωγής.
Συνεντεύξεις τύπου με τον σκηνοθέτη,
τους συντελεστές,
τους πρωταγωνιστές και ένα φεστιβαλίζον καρναβάλι που θύμιζε λίγο από το
glamourτων Καννών. Και στο
δια ταύτα, στο gamingκομμάτι, γίναμε
κοινωνοί μιας απογοήτευσης.
Το timing είναι το κατάλληλο. Τα βλέματα βρίσκονται εκεί
που οφείλουν να βρίσκονται και όμως αναλωνόμαστε σε προσπάθειες που δεν
καλύπτουν εκείνα τα κενά που δύνανται να καλύψουν πονήματα όπως το The Last of Us ή το The Walking Dead ή ακόμα και το Dear Esther.
Το gaming, χρειαζόταν καιρό τώρα την
αρμόζουσα προσοχή και τώρα που την έχει δεν διαθέτει την επικοινωνιακή
ωριμότητα να το διαχειριστεί σωστά.
Δεν τίθεται θέμα πως θα γίνει ένα απολύτως mainstreamμέσο
ψυχαγωγίας -αν δεν
είναι ήδη-. Το θέμα
που απασχολεί εμάς που ενδιαφερόμαστε για την πολιτισμική και ψυχαγωγική του
ευημερία, είναι το
κατά πόσο θα μεγαλώσει σωστά και όχι ως το άθυρμα φτηνού marketing. Μιας αρπαχτής.
Γι'αυτόν
το λόγο είναι εδώ και αυτή η στήλη και ευχαριστούμε πολύ και τον Εξώστη για τη
φιλοξενία του. Είμαστε
εδώ για να αναδείξουμε τόσο τις πιο glamour πλευρές του gaming, εκείνες που τραβούν τα
περισσότερα βλέματα,
όσο και τις πιο ανεξάρτητες πτυχές,
εκείνες που αφορούν την ουσία του μέσου.
Για να τις μπολιάσουμε εποικοδομητικά.
Για να δώσουμε την απαραίτητη προοπτική τόσο στους θιασώτες του μέσου
όσο και σε εκείνους που το κοιτούν με συμπάθεια.
Ελπίζουμε να μας ανεχτείτε. Είμαστε περίεργοι και δεν
φοβόμαστε να το δηλώσουμε.
Ο Δημήτρης Ρέντζιος γράφει στο www.authority.gr και, μαζί με τον Μάνο Βέζο, παρουσιάζουν στο www.amagiradio.com την εκπομπή «The Grid».
