Φέτος, αντί για τα παραδοσιακά σποτάκια εισαγωγής του τμήματος όπου ανήκει η εκάστοτε ταινία, στην αρχή κάθε προβολής προβαλλόταν ένα μικρό σποτάκι ενάντια στα download ταινιών με τον χαρακτηριστικό τίτλο ΤΕΛΟΣ. Είναι από αυτά, τα συμπαθητικά σποτάκια που συναντάμε πριν από προβολές σε κινηματογράφους ή σε DVD και δεν περιμέναμε ποτέ να το δούμε και στο Φεστιβάλ. Με την υπογραφή μάλιστα του Ακαδημίας Ελληνικού Κινηματογράφου.
Είναι από εκείνα τα σποτάκια που σκοπό έχουν να μας εξισώσουν με ληστές και εγκληματίες επειδή βλέπουμε δωρεάν ταινίες στο σπίτι, χωρίς να πληρώσουμε πνευματικά δικαιώματα. Στην πληθώρα αυτών των διαφημίσεων, ανά περιόδους γινόμαστε ένα με ληστές αυτοκινήτων, βανδαλιστές και άλλα ενώ φέτος κατηγορούμαστε ότι είμαστε υπεύθυνοι για το κλείσιμο των ελληνικών κινηματογράφων. Αλήθεια αγαπητό Φεστιβάλ;
Αλήθεια υποστηρίζετε ότι το παράνομο download είναι υπεύθυνο για το κλείσιμο των αιθουσών; Την στιγμή που οι τεράστιοι κινηματογραφικοί όμιλοι σαρώνουν την αγορά με δεκάδες αίθουσες σε όλη την χώρα, διαφημίσεις κάθε είδους και αθέμιτο ανταγωνισμό έχοντας ως σκοπό να εξαφανίσουν κάθε μικρό συνοικιακό κινηματογράφο; Την στιγμή όπου οι παγκόσμιες επιχειρήσεις πνευματικών δικαιωμάτων κερδοσκοπούν ακατάπαυστα θεωρώντας τον κινηματογράφο εμπόριο και όχι τέχνη; Την στιγμή που υποχρεώνουν με υπόγειες (και παράνομες;) πιέσεις στο δικαστικό σύστημα, ποινές φυλάκισης στους διαχειριστές σελίδων download πολλαπλάσιες από αυτές βιαστών ή δολοφόνων.
Την στιγμή όπου από τα έσοδα των προβολών των ταινιών κερδίζουν πρώτα οι επιχειρήσεις εκμετάλλευσης πνευματικών δικαιωμάτων, έπειτα οι δεκάδες μεσάζοντες και τελευταίοι οι καλλιτέχνες; Με ένα τέτοιο αθώο σποτάκι καταλαβαίνετε αγαπητό Φεστιβάλ τι είδους συμφέροντα υπερασπίζεστε;
Βέβαια, το εξοργιστικό είναι αυτό το σποτάκι να προβάλλεται σε αυτή τη χώρα, σε αυτή την χρονική περίοδο. Σε μια χώρα όπου οι μισθοί έχουν περικοπεί κατά 40% τα τελευταία χρόνια, όπου ο κόσμος αναζητεί λεφτά για να καλύψει τις βιοτικές του ανάγκες και ο κινηματογράφος θεωρείται πολυτέλεια. Σε μια χώρα όπου η φορολογία των μικρών επιχειρήσεων (όπως οι κινηματογράφοι) αυξάνεται κάθε δύο μήνες, το παράνομο download είναι ο βασικός λόγος που κλείνουν οι αίθουσες; Οι αίθουσες μένουν άδειες και τα έξοδά τους είναι πλέον ασύμφορα. Το σποτάκι όμως είναι στρατηγικά φτιαγμένο για άλλη μια φορά να μεταφέρει τις ευθύνες στους παντελώς άσχετους. Το κοινό. Όχι, αγνοήστε τους πολιτικούς λόγους που έχουν καταστρέψει κάθε μικρή επιχείρηση – και τις κινηματογραφικές, αγνοήστε τα τεράστια συμφέροντα ξένων και εγχώριων κερδοσκόπων, αγνοήστε την μικρή ή ανύπαρκτη δημόσια υποστήριξη γενικότερα της τέχνης σε αυτήν την χώρα. Το παράνομο download ευθύνεται κατά βάθος!
Αναρωτιέμαι να ρωτούσαμε τους παλιούς καλλιτέχνες του κινηματογράφου, πως θα ένιωθαν εάν για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας το έργο τους μπορούσε μαζικά να φτάσει στους αληθινούς αποδέκτες τους ανεπηρέαστο από εταιρίες διανομής και συμφέροντα άλλου τύπου. Εάν το έργο τους έφτανε σε τόσους πολλούς θεατές και μπορούσε να επηρεάσει (ή να εμπνεύσει) τόσους πολλούς ανθρώπους και νέους καλλιτέχνες – έναν από τους βασικούς στόχους της τέχνης; Άραγε θα ένιωθαν ότι για πρώτη φορά ο κινηματογράφος ως τέχνη εξελίσσεται; Ότι εξυπηρετεί επιτέλους βαθύτερους σκοπούς; Η θα μιλούσαν για κέρδος των εταιριών παραγωγής.
Το αντεπιχείρημα σε αυτό είναι σχετικά απλό. Το κεφάλαιο που είναι αναγκαίο να δαπανηθεί από κάποιον (ιδιώτη) για την δημιουργία μιας ανεξάρτητης ταινίας πρέπει να επιστραφεί με κάποιο τρόπο, ανταποδοτικά από τους θεατές. Ειδάλλως κινδυνεύουμε για μιλάμε για εθελοντική τέχνη, να πέσει η ποιότητα ή να κλείσουν οι μικρές εταιρίες παραγωγής – διανομής. Και είναι αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι ότι σε ένα τέτοιο εμπορικό οικονομικό σύστημα, οι μικρές αυτές εταιρίες καταστρέφονται πρώτα από τα συμφέροντα των εταιριών κολοσσών και μετά από τις παράνομες προβολές. Και σε τελική ανάλυση, ακόμα και αν το ζήτημα πρέπει ειπωθεί και να συζητηθεί το ύφος αυτού του σποτ, με τις αυθαίρετες εξισώσεις, με το επιθετικό και ενοχικό σύνδρομο του μαζί τα φάγαμε, είναι τουλάχιστον ντροπιαστικό.
Και να μην ξεχνάμε την ιδεολογική σύγκρουση που υπάρχει ανάμεσα στην τέχνη και το εμπόριο γύρω από τον κινηματογράφο.
Διαβάστε
εδώ
Πάντως, ποτέ δεν περιμέναμε το Φεστιβάλ, έναν φορέα πολιτισμού και ανεξάρτητου κινηματογράφου, να πάρει αυτή την θέση. Foul, αγαπητό Φεστιβάλ.
