Ο Παύλος. Ο Παύλος που αγαπάνε τα κορίτσια γιατί δίνει soundtrack στη μοναξιά τους. Ο Παύλος που αγαπάνε τα αγόρια γιατί τραγουδάει το ρομαντισμό που ντρέπονται να ξεδιπλώσουν. Ο Παύλος που αγαπάμε όλοι, γιατί με τη μουσική του περιγράφει όλα όσα νιώθουμε και δε μπορούμε να εκφράσουμε. Από το «Αερικό» στις «Ακτές του Παραδείσου» κι από τη «Λευκή Καταιγίδα» στο «Αλλιώτικο παιδάκι» και τώρα με το ολόφρεσκο «Απέναντι», ο Παύλος Παυλίδης μας έχει αποδείξει ουκ ολίγες φορές ποιος είναι και γιατί αξίζει να τον ακολουθούμε σε κάθε του μουσικό βήμα.
Αυτό το Σάββατο, 18 Ιανουαρίου, θα τον ακολουθήσουμε στο Principal Club Theater, όπου θα μας «ταξιδέψει» γι' ακόμα μια φορά με ένα ποτ πουρί από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του. Λίγες μέρες πριν από τη live εμφάνισή του στο stage, μιλάει στον Εξώστη για τη ζωή του και για «ιστορίες …που ίσως σου έχουν συμβεί»!
Μπορείτε να μας δώσετε μια εικόνα της καθημερινότητας σας στην Αθήνα;
Η αλήθεια είναι πως δεν στέκομαι και πάρα πολύ σε ένα μέρος, έτσι ώστε να μπορώ να πω ότι υπάρχει μόνο μία καθημερινότητα για εμένα. Ίσως, μπορούμε να πούμε, πως όπου και να βρίσκομαι η καθημερινότητά μου περιστρέφεται γύρω από τη μουσική. Δε ξέρω ποιες άλλες λεπτομέρειες θα είχαν σημασία, έτσι κι αλλιώς …
Κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό το νέο σας τραγούδι με τους B-Movies, με τίτλο «Απέναντι». Διακρίνω μια αλλαγή στον ήχο σε σχέση με τις δουλειές σας των τελευταίων ετών, αλλά και μια όμορφη επιστροφή στο γνώριμο ήχο των Σπαθιών. Είναι όντως έτσι;
Το κοινό στοιχείο που υπάρχει με τα Ξύλινα Σπαθιά είναι, ίσως, ο περισσότερος θόρυβος και η ένταση. Σίγουρα, ο ήχος και η ατμόσφαιρα είναι πιο rock 'n' roll σε σχέση με παλιότερες δουλειές μου. Από εκεί και πέρα, όμως, νομίζω διαφοροποιείται αρκετά και στην ενορχήστρωση.
Η μουσική σας χαρακτηρίζεται από έναν ιδιαίτερο ρομαντισμό. Υπάρχει στην εποχή μας; Πιστεύετε σε αυτόν;
Δε ξέρω αν η λέξη ρομαντισμός είναι αυτή που ταιριάζει και νομίζω είναι μια αρκετά «φθαρμένη» έννοια. Παρόλα αυτά αισθάνθηκα να με τιμάει πολύ, όταν κάποιος μου είπε πως στη μουσική μου υπάρχει ένα «καταφύγιο τρυφερότητας».
Υπάρχουν διάφορες ερμηνείες για τους στίχους σας, από το κοινό σας. Τι ισχύει τελικά; Τι πυροδοτεί τις εμπνεύσεις σας;
Η αλήθεια είναι πως δεν διαβάζω πολύ συχνά τα σχόλια και πιθανόν να υπάρχουν πάρα πολλά τα οποία αγνοώ. Νομίζω πως στο περιεχόμενο των στίχων μου υπάρχει αυτό που κάνω, η κατεύθυνσή μου στη ζωή και οι απόψεις μου για τα πράγματα. Καμιά φορά, όταν σχολιάζουμε τα τραγούδια μπορεί και να μην είμαστε πολύ κοντά στην πραγματικότητά τους. Στα τραγούδια καταλήγουν τα βιώματά μας, αλλά αρκετά … φιλτραρισμένα. Δεν είναι, δηλαδή, ακριβώς η ζωή μας, αλλά η ποίηση και η μουσική δημιουργεί ένα φίλτρο , το οποίο τελικά καταλήγει στο τραγούδι. Δεν είναι τόσο υπέροχη και συναρπαστική η ζωή. Καμιά φορά, βέβαια, είναι. Ευτυχώς!
Πόσο χρόνο μπορεί να σας πάρει η σύνθεση ενός κομματιού;
Αυτό διαφέρει από κομμάτι σε κομμάτι. Υπάρχουν τραγούδια που εμφανίζονται μέσα σε 5-10 λεπτά και άλλα που περιστρέφομαι πολύ καιρό γύρω τους –ή περιστρέφονται αυτά γύρω από εμένα. Χαίρομαι πολύ, όμως, όταν τραγούδια προκύπτουν από το τίποτα. Αυτά είναι περισσότερο «μαγικά» σαν εμπειρίες και έχουν να κάνουν με αυτό που αποκαλούμε «εκστατική λειτουργία του λόγου». Υπάρχουν μουσικές που δεν έχουν στίχους και ψάχνω να βρω τι μπορεί να λέει αυτό το τραγούδι. Σίγουρα, όμως, δεν υπάρχει ένας μοναδικός κι απαράλλακτος τρόπος.
Τον αγγλικό στίχο τον έχετε απορρίψει ή υπάρχει περίπτωση να τον ακούσουμε κάποια στιγμή στα τραγούδια σας;
Δε νομίζω πως θα συμβεί αυτό σύντομα, αν σκεφτεί κανείς πως γράφω τραγούδια εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον. Κάποια στιγμή θα το είχα κάνει. Δεν μου αρέσει, όμως, να αποκλείω τίποτα. Μπορεί κάποια στιγμή να προκύψει με φυσικό τρόπο.
Τι είναι αυτό που σας κρατάει ακέραιο στην δύσκολη καθημερινότητα;
Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα, με τον καιρό αποδεικνύεται αν είναι σωστός ή όχι. Αν αυτό που κάνουμε βλέπουμε ότι μας βοηθάει να προχωράμε με τους στόχους που βάζουμε, έχει καλώς. Ακέραιους μας κρατάει, λοιπόν, το να μην απομακρυνόμαστε από τον πυρήνα του εαυτού μας ή το να μη γινόμαστε εύκολος στόχος κάθε είδους πειρασμού (ακόμα και καλλιτεχνικού).
Υπάρχει κάτι που θέλατε να έχετε κάνει και ακόμα δεν το πραγματοποιήσατε; Ή αλλιώς κάνοντας αναδρομή υπάρχει κάτι που θα θέλατε να αλλάξετε;
Δε σκέφτομαι ποτέ έτσι. Αισθάνομαι ότι όλα είναι μια συνέχεια. Προφανώς, όλοι έχουμε κάνει πράγματα που θα προτιμούσαμε να μην είχαμε κάνει, αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποιείς πως έτσι προχωράει η ζωή κι αρχίζεις να καταλαβαίνεις ποιος είναι ο ρόλος των λαθών μας. Προχωράμε προς το καλύτερο, μόνο κάνοντας λάθη!
Διάβασα σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας πως έχετε στα σκαριά κι ένα βιβλίο. Πείτε μας κάποιες λεπτομέρειες γι' αυτό …
Κάποια στιγμή σκόπευα να συγκεντρώσω σε ένα βιβλίο τους στίχους των τραγουδιών μου που αγαπάω περισσότερο και που αισθάνομαι πως συνθέτουν μια ενότητα, ενώ παράλληλα, υπάρχουν κείμενα όλα αυτά τα χρόνια που δεν δημοσιοποιούνται, στίχοι που δεν κατέληξαν σε τραγούδια -ας πούμε, κάποια ανέκδοτα ποιήματα. Όλα αυτά μέσα στη χρονιά θα εκδοθούν. Έχω κάνει κάποιες συζητήσεις και βρίσκομαι στο τελικό στάδιο.
Tα τελευταία χρόνια, ένας-ένας αγαπημένοι δημιουργοί (Έλληνες και ξένοι) φεύγουν. Πώς αισθάνεστε γι' αυτό; Εσείς φοβάστε το θάνατο;
Θα πω απλά, κάτι που είχα διαβάσει πριν από χρόνια, το οποίο είχε γράψει ο Ελύτης και αισθάνθηκα πως τον καταλαβαίνω. Είχε πει «Δε φοβάμαι το θάνατο, φοβάμαι την αρρώστια», αλλά νομίζω πως η χειρότερη αρρώστια απ' όλες είναι ο φόβος. Γι' αυτό, προσπαθώ να ζω -όσο γίνεται- τη μέρα μου.
Με τα social media και τις νέες τεχνολογίες ποια είναι η σχέση σας;
Έχω τη σχέση που έχει όλος ο κόσμος. Δεν είναι το αγαπημένο μου πεδίο, αλλά τα χρησιμοποιώ.
Ποια είναι τα πλάνα σας για το επόμενο διάστημα;
Αυτό που έχω προγραμματίσει και βαδίζω προς την ολοκλήρωσή του, είναι ένας δίσκος με διασκευές του Γιάννη Μαρκόπουλου, του γνωστού μουσικοσυνθέτη, ο οποίος έγινε 80 ετών. Ζητήθηκε από την οικογένειά του, να διαλέξω ότι θέλω από το έργο του, να κάνω όποιες διασκευές θέλω και με όποιους συνεργάτες το επιθυμώ. Βρίσκομαι στο τέλος αυτής της διαδικασίας και περίπου το Πάσχα, θα κυκλοφορήσει ένας δίσκος με 12 τραγούδια κι από το Μάιο, για όλο το καλοκαίρι και μέχρι τις αρχές του χειμώνα, θα γίνουν συναυλίες σε θέατρα, σε όλη την Ελλάδα. Ο βασικός πυρήνας είναι οι B-Movies, που είναι σταθεροί μου συνεργάτες, ένα κουαρτέτο εγχόρδων, αλλά και το γυναικείο φωνητικό συγκρότημα Διώνη.
Info:
Παύλος Παυλίδης & B-Movies
Σάββατο 18 Ιανουαρίου
Στο Principal Club Theater
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21.00
Τιμές Εισιτηρίων:
Περιορισμένη προπώληση: 10 ευρώ
Υπόλοιπη προπώληση / Ταμείο : 12
Σημεία προπώλησης:
–
Viva.gr (online)
–
Seven Spots (πανελλαδικά)
– Καταστήματα Wind (πανελλαδικά)
–
Stereodisc Record Shop
–
The Nephilim Metal Musicstore
– Rover Bar
(*η προπώληση σε Stereodisc, Rover & Nephilim έχει ήδη ξεκινήσει)
