Η 15η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αστυνομικής Βαρβαρότητας το 1997, με πρωτοβουλία αναρχικών οργανώσεων της Ελβετίας, με αφορμή τον ξυλοδαρμό δύο παιδιών ηλικίας 11 και 12 ετών από αστυνομικούς.
Η αφιέρωση της 15ης Μαρτίου στη διαμαρτυρία εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας αποτέλεσε πρωτοβουλία δύο αναρχικών οργανώσεων, της κολεκτίβας COBP κατά της αστυνομικής βίας στο Μοντρεάλ του Καναδά και της ελβετικής ομάδας «Μαύρη Σημαία». Ενώ αρχικά το 1997 η ημέρα επιλέχθηκε λόγω ευκολίας (έπεφτε Σάββατο), μετά το 2000 συνδέθηκε με το περιστατικό ξυλοδαρμού των δύο παιδιών.
Σε 14 χώρες περισσότερες από 50 οργανώσεις συμμετάσχουν σχεδόν κάθε χρόνο, οργανώνοντας εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ημέρας δεν είναι παγκοσμίως αποδεκτή, καθώς στις ΗΠΑ για παράδειγμα η 22α Οκτωβρίου είναι αφιερωμένη στον ίδιο σκοπό από το 1995.
Η βαρβαρότητα του κράτους που επιβάλλεται μέσω της αστυνομίας είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο, με κύρια θύματα τους «ανεπιθύμητους» και κατά συνέπεια ανυπεράσπιστους της κοινωνίας: φτωχούς, άστεγους, μετανάστες, περιθωριακούς, έγχρωμους, εργάτες, ιερόδουλες και ακτιβιστές κάθε είδους. Αυτοί σε πολλές περιπτώσεις υφίστανται χωρίς αιτία ξυλοδαρμούς, συλλήψεις, ακόμα και βασανισμό ή θάνατο.
Οι τρόποι καταστολής που εφαρμόζονται πλέον από τις περισσότερες κυβερνήσεις, που επικαλούνται τη διατήρηση της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης, φτάνουν σε φασιστικά επίπεδα. Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, όπως αποδεικνύουν αμέτρητα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας που έχουν έρθει στο φως μόνο τα τελευταία χρόνια, με δραματικό αποκορύφωμα τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε.
