Η Oticons είναι μία διεθνής αντιπροσωπεία
ταλέντων πάνω στην μουσική σύνθεση του κινηματογράφου. Ιδρύθηκε από δύο
φιλόμουσους Έλληνες, τους Γιώργο Χριστόπουλο και Σταύρο Πλατσή, αποτελεί μία
από τις σημαντικότερες ανερχόμενες αντιπροσωπείες του είδους της στην Ευρώπη,
αφού έχει στο δυναμικό της, από καθιερωμένα ονόματα του είδους, όπως ο Shigeru Umebayashi (γνωστός από τα soundtracks των ταινιών του Wong Kar-wai) μέχρι νεαρά ταλέντα που τώρα
κάνουν τα πρώτα τους βήματα.
Η Oticons (από τις λέξεις «ὠτίον» και «εἰκών») κάθε
χρόνο διεξάγει τον ετήσιο διαγωνισμό της για νέους συνθέτες με μία κριτική
επιτροπή που συμπεριλαμβάνει κορυφαίους επαγγελματίες του χώρου, όπως τον
βραβευμένο με Oscar Atticus Ross,
τον Lalo Schifrin
(6 φορές υποψήφιος για Oscar)
και πολλούς ακόμη πολυβραβευμένους επαγγελματίες, των οποίων όλοι γνωρίζουμε το
έργο τους από τις μεγαλύτερες παραγωγές του χώρου. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος
αλλά σαφώς η ευκαιρία εξίσου σπουδαία. Τα βραβεία είναι δύο, εκπαιδευτικού
περιεχομένου και απονέμονται με στόχο την προώθηση της καριέρας των υποψηφίων.
Ταξιδεύουν σε φεστιβάλ όπου συναναστρέφονται με επιτυχημένους συνθέτες
μαθαίνοντας από αυτούς εκ των έσω, τόσο πάνω στην μουσική όσο και την
βιομηχανία του ίδιου του κινηματογράφου δημιουργώντας νέες προσωπικές επαφές.
Με
αφορμή την διεξαγωγή του ετήσιου διαγωνισμού της Oticons, ο Γιώργος Χριστόπουλος- ιδρυτής
της εταιρίας, μας μίλησε για το σπουδαίο του εγχείρημα, την προσωπική του
πορεία και την κινηματογραφική βιομηχανία.
Καταρχάς πες μας αν θες δύο λόγια για την Oticons,
ποιος είναι ο χαρακτήρας της εταιρίας και πότε ξεκινήσατε.
Ξεκινήσαμε
όλο το εγχείρημα με τον συνεργάτη μου και χρόνια επιχειρηματία αλλά πάνω από
όλα φίλο, Σταύρο Πλατσή, το 2010. Αρχικά ιδρύσαμε την εταιρεία στην Βουλγαρία
όπου και είχα αποφασίσει ήδη τότε να μετακομίσω εκεί και να αφήσω την Αθήνα,
κυρίως για λόγους καθαρά επιχειρηματικούς.
Η ιδέα
μπήκε στο μυαλό μας πρώτα το 2009 αφού είχα επισκεφτεί το Φεστιβάλ
Κινηματογράφου της Γάνδης, που κάθε χρόνο ολοκληρώνεται με ένα 4ημερο
αφιερωμένο στην κινηματογραφική μουσική. Εκεί με είχε καλέσει ο φίλος και
συνθέτης Shigeru Umebayashi
( Inthe Mood for Love
& 2046). Μαζί με αυτόν γνώρισα και πολλούς άλλους μεταξύ τους
και τον Alexandre Desplat.
Αποφασίσαμε λοιπόν, μιας και είχαμε πλέον τέτοιες σημαντικές γνωριμίες, να
προχωρήσουμε παραπέρα σε αυτό τον στίβο… και κάπως έτσι ξεκινήσαμε το talent agency.
Και μέχρι στιγμής έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία και
έχει ανοίξει πολύ γρήγορα τους ορίζοντες της.
Η
μεγάλη επιτυχία που λες είναι σχετική γιατί είμαστε μόλις 5 χρόνια
στον χώρο, σε μια βιομηχανία όπου αφενός οι talent agents είναι λίγες – ειδικά στην Ευρώπη
– κι αφετέρου όσες υπάρχουν έχουν μια ιστορία πάνω από 20-25 χρόνια η κάθε μια.
Επιτυχία θεωρώ ότι καταφέραμε να εγκαθιδρυθούμε σαν ένα νέο και με βαριά
ονόματα στο ρόστερ των συνθετών, που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με
τον ανεξάρτητο κινηματογράφο.
Στόχος της Oticons ποιος είναι;
Στόχος
μας να συνεχίσουμε να μεγαλώνουμε τόσο σε σπουδαιότητα καλλιτεχνών
που εκπροσωπούμε όσο και σαν ειδικοί του χώρου της κινηματογραφικής μουσικής
στο μη-mainstream
σινεμά, αλλά κι ακόμα πιο συγκεκριμένα, ως ειδικοί μουσικοί σύμβουλοι και των
διεθνών συμπαραγωγών.
Παράλληλα
επιθυμούμε από την αρχή να αλλάξουμε λίγο τα δεδομένα, καθώς ένα από τα κίνητρα
που είχαμε να ξεκινήσουμε το agency,
ήταν και η σχεδόν απογοητευτική καθολικά τάση που έχει εδώ και 15 χρόνια σχεδόν
η κινηματογραφική μουσική. Αυτό που όλοι παραδέχονται, αλλά δεν
φωνάζουν, ότι όλα σχεδόν τα original scores που γράφονται από συνθέτες
ακούγονται ίδια, μοιάζουν μεταξύ τους. Θέλουμε πραγματικά να βοηθήσουμε με κάθε
πρότζεκτ που ασχολούμαστε στο να το αλλάξουμε αυτό ή έστω να ξεκινήσουμε μια
μεγάλη συζήτηση γύρω από αυτό το φαινόμενο.
Τις διεθνείς
συμπαραγωγές τις αναφέρω διότι είναι το μοντέλο που ακολουθείται παγκοσμίως
στην παραγωγή ταινιών εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς το cash από επενδυτές ή παραγωγούς δεν
υπάρχει πουθενά αλλού εκτός από τις ΗΠΑ και την Αγγλία. Όλοι οι υπόλοιποι
κάνουν συμπαραγωγές.
Ακόμα και οι Γάλλοι;
Ναι.
Είναι πολύ λίγοι οι μεγάλοι παίκτες στις υπόλοιπες χώρες που έχουν
ρευστότητα για να επενδύσουν αυτόνομα οι ίδιοι σε δικά τους προτζεκτ. Οι
περισσότεροι έχουν ουσιαστικά το μοντέλο στούντιο, όπως στην
Αμερική, δηλαδή έχουν δικά τους κανάλια διανομής. (π.χ. από Γερμανία η Bavaria Films & η Constantin Films)…
Και έχετε θεσπίσει για αυτόν τον
λόγο τον διαγωνισμό της Oticons
που γίνεται μία φορά τον χρόνο και στοχεύει ουσιαστικά στην εύρεση και προώθηση
νέων κινηματογραφικών συνθετών. Πως ξεκίνησε;
Ήταν τον
Φλεβάρη του 2014 όταν αντιλήφθηκα ότι ο Hans Zimmer είχε ξεκινήσει έναν διαγωνισμό
και website
ονόματι hanszimmerwantsyou.com.
Σκεφτήκαμε τότε με τον συνεργάτη μου ότι χρειάζεται κάτι επειγόντως προς μια
νέα κατεύθυνση, που θα δείξει ότι ενδιαφέρεται για δύο πράγματα: Πρώτον την
ποιοτική κινηματογραφική μουσική, να αντιμετωπίζει δηλαδή το είδος σαν τέχνη
και όχι σαν μια μηχανιστική διαδικασία μουσικής παραγωγής και δεύτερον πως
ενδιαφερόμαστε να ανακαλύψουμε την νέα γενιά σπουδαίων συνθετών, χωρίς να
περιμένουν οι ίδιοι να σταθούν τυχεροί. Είναι πολλοί εκεί έξω που
αξίζουν να ακουστούν αλλά είναι αδύνατο να ξεχωρίσουν από τις μάζες μετριότητας
που πιστεύουν ότι σύνθεση γίνεται μόνο εφόσον πατήσεις το power on σε έναν υπολογιστή.
Μέχρι στιγμής η ανταπόκριση είναι θετική;
Η
ανταπόκριση ήταν πολύ θετική από την πρώτη χρονιά που έτρεξε ο Διαγωνισμός,
μεταξύ δηλ. Απριλίου και Ιουνίου 2014. Είχαμε 120 συμμετέχοντες από 36
διαφορετικές χώρες… και μάλιστα χωρίς διαφήμιση ή πολλή δημοσιότητα. Γενικώς
τα μέσα του εξωτερικού δεν ενδιαφέρθηκαν. Οι περισσότεροι ήθελαν να δουν αν θα
τσουλήσει καλά η πρώτη χρονιά. Προφανώς και τσούλησε λοιπόν για
αυτό και τον μετατρέψαμε σε ένα ετήσιο γεγονός και τον επαναλαμβάνουμε και
τώρα.
Λάβαμε
πληθώρα συγχαρητήριων αλλά και άλλων μηνυμάτων που ουσιαστικά μας ενθάρρυναν να
τον επαναλάβουμε. Η ανταπόκριση ήταν ανέλπιστα μεγάλη.
Η Oticons έχει κάποια στροφή προς Έλληνες συνθέτες
διεθνώς; Την μεγαλύτερη ανταπόκριση από ποια χώρα την έχετε;
Σαν talent agency που εκπροσωπεί πάνω από 30
συνθέτες πια από πάνω από 15 διαφορετικές εθνικότητες, δεν μπορώ να πω ότι έχουμε
συγκεκριμένη στόχευση όσον αφορά ποιον προωθούμε περισσότερο. Την μεγαλύτερη
ανταπόκριση την κρίνουμε πάντα υπό την έννοια του ποια χώρα ή περιοχή θεωρεί
πιο ευυπόληπτη την υπηρεσία μας.
Και αυτό επίσης ποικίλει. Σχετικά με τους συνθέτες τώρα, σαφώς υπάρχουν χώρες,
όπως η Αγγλία κυρίως, όπου το film scoring
επάγγελμα είναι διαδεδομένο.
Παρόλα
αυτά εμάς ο μόνος στόχος μας είναι να εκπροσωπούμε οποιονδηποτε συνθέτη
θεωρούμε πραγματικά εξαιρετικό. Έλληνες για παράδειγμα έχουμε ήδη δύο στο
ρόστερ, την Ζηνοβία Αρβανιτίδη και τον Θοδωρή Ρέγκλη. Η Ζηνοβία δουλεύει ήδη
πάνω στην 2η ταινία της τώρα και ο Θοδωρής στην πρώτη του, που μάλιστα είναι η
νέα ταινία που γυρίζεται τώρα, του Κώστα Ζάπα (Αγάπη, Αγάπη, Αγάπη
ο τίτλος).
Η κριτική σας επιτροπή αποτελείται από πολύ
σημαντικούς ανθρώπους στον χώρο της μουσικής κινηματογράφου. Πως καταφέρατε να
χτίσετε αυτήν την γερή βάση και να προσεγγίσετε αυτούς τους ανθρώπους ούτως
ώστε να συμμετάσχουν στο νέο αυτό εγχείρημα;
Οι
περισσότεροι εκ των επαγγελματιών, που συμμετείχαν πέρυσι αλλά και φέτος στην
κριτική επιτροπή του Oticons Faculty,
ήταν προσωπικοί φίλοι ή γνωστοί. Πέραν εξαιρέσεων, όπου μπορεί να μην είχαμε
σχέσεις με τους ίδιους αλλά με τους ατζέντηδες τους από την Αμερική, πραγματικά
όλους τους άλλους ξέραμε καλά. Οι Jan Kaczmarek, Rachel Portman, Shigeru Umebayashi είναι πελάτες μας καθώς
εκπροσωπούνται από εμάς.
Το ίδιο
και ο Tuomas Kantelinen,
που είναι νέος πελάτης μας, αλλά και πολύ καλοί παλιοί φίλοι όπως ο Stephen Warbeck & Atli Orvarsson, δέχτηκαν άμεσα.
Επίσης
και οι ενορχηστρωτές Jeff Atmajian
(Dark Knight)
& David Butter worth
(Gravity)
αλλά και πολλοί από τον εκπαιδευτικό χώρο, ανήκουν όλοι στον φιλικό κύκλο μας
σχεδόν από όταν ξεκινήσαμε το πρακτορείο.
Αλήθεια, δηλαδή έχετε αναλάβει την εκπροσώπηση όχι
μόνο νέων ταλέντων αλλά και ήδη καθιερωμένων προσωπικοτήτων.
Κακά τα
ψέματα, αν δεν είχαμε τα καθιερωμένα ταλέντα – χωρίς να ακουστώ ισοπεδωτικός –
θα ήταν με μαθηματική ακρίβεια σχεδόν αδύνατον να προωθούμε αποκλειστικά μόνο
τα νέα ταλέντα. Στο σινεμά τα πάντα είναι σχέσεις σαφώς, αλλά οι
σχέσεις αυτές διατηρούνται και σε εμπιστεύονται μόνο όταν ξέρουν
ήδη κι εμπιστεύονται ήδη το όνομα και το ιστορικό των ανθρώπων που
συνεργάζεσαι.
Κανείς
παραγωγός ή σκηνοθέτης δεν εμπιστεύεται με ευκολία τα χρήματα που με κόπο
μάζεψε για να κάνει την ταινία του, σε κάποιον συνθέτη, που θα κάνει κάτι που
δεν θα μπορεί να κατανοήσει ή να έχει έλεγχο μέχρι πραγματικά να πάρει μορφή,
που δεν έχει ιδέα ποιος είναι και τι δυνατότητες έχει. Τις
δυνατότητες του κάθε συνθέτη τις αντιλαμβάνεται ο παραγωγός ή ο
σκηνοθέτης με ένα και μόνο τρόπο: με μια επίσκεψη στην σελίδα του στο IMDB. No credits, no trust.
Λογικό, αλλά δεν μπορούν και οι τίτλοι να είναι
παραπλανητικοί;
Εξαρτάται
σε ποια μεριά της βιομηχανίας ανήκεις. Αν μιλάμε για κάποιον based in LA συνθέτη που απλά κατοικεί στην
πηγή τότε ναι. Αλλά και πάλι το ψέμα που λες μπορεί να έγκειται στο
πόσο καλός είναι κάποιος, όχι όμως στο πόσο ευυπόληπτος. Και γω και συ και ο
συνθέτης και ο παραγωγός έχουμε ένα νοίκι να πληρώσουμε. Δυστυχώς οι Αμερικάνοι
και οι Άγγλοι ατζέντηδες επικεντρώνονται 100% στο τι είναι ευυπόληπτο και όχι
στο τι είναι αξιόλογο. Εμείς θεωρώ έχουμε ισορροπήσει αυτή την εξίσωση. Μας
νοιάζει 100% να είναι κάποιος αξιόλογος, απλά έχουμε επιλέξει να εκπροσωπούμε
και μερικούς που ταυτόχρονα είναι και ευυπόληπτοι.
Είναι
μονόδρομος αυτή η ισορροπία. Αφενός μας χαρακτηρίζει σαν agency το πόσο νοιαζόμαστε για την
ποιότητα αλλά αφετέρου όπως είπα χρειάζεται να έχεις μια ευπώλητη υπηρεσία.
Αλλιώς δεν χρειάζεσαι, περισσεύεις.
Πριν από την Oticons ποια ήταν η σχέση σου με το
σινεμά;
Η σχέση
μου με το σινεμά ήταν η ίδια που είχαν, έχουν και θα έχουν δεκάδες χιλιάδες
μαζί με μένα. Κοινώς το αγαπούσα από παιδί και παρακολουθούσα σχεδόν ότι
κυκλοφορούσε. Παράλληλα όμως, από το '95 κι έπειτα ερωτεύτηκα και την
κινηματογραφική μουσική και άρχισα να συλλέγω soundtracks. Έτσι όταν σαν επαγγελματίας
σκηνοθέτης/οργανωτής εκδηλώσεων πλέον άρχισα να χρησιμοποιώ συνέχεια μουσικές
από ταινίες για να τις ντύσω, κατάλαβα ότι στη ζωή μου και στην καριέρα μου θα
με ακολουθεί πάντα η μουσική από τον κινηματογράφο. Με γέμιζε όσο τίποτα άλλο.
Από την σκηνοθεσία εκδηλώσεων λοιπόν οδηγήθηκες στην
μουσική εκπροσώπηση . Συνεχίζεις ως σκηνοθέτης;
Όχι, ο
χώρος της σκηνοθεσίας καλλιτεχνικών ή εμπορικών εκδηλώσεων δεν με τραβάει
πλέον. Δημιουργικά μου έδωσε πολλά, αλλά το να βοηθάω μονίμως άλλους to look good δημιουργώντας show, που όλοι θέλουν να είναι κάθε
φορά διαφορετικό και καλύτερο, αλλά που τελικά είναι πάντα το ίδιο σε δομή και
ύφος, με αφήνει πλέον αδιάφορο. Είναι κάτι σαν την διαφήμιση… σλόγκαν είχαμε
πριν 60 χρόνια, σλόγκαν και τώρα.
Ήμουν
τυχερός γιατί τον Μάιο του 2010 που έκανα ένα μεγάλο campaign για εταιρεία με αφορμή το
Παγκόσμιο Κύπελλο, πήρα και την απόφαση πως θα τα παρατήσω. Λίγους μήνες μετά
ξεκίνησα το agency…
Ακούγεται πάντως συναρπαστικό.
Η διαδικασία
το κάνει το γεγονός ότι είμαστε το μοναδικό agency στην Ευρώπη που έχουμε αυτή την
φιλοσοφία [του συνδυασμού νέων ταλέντων με καθιερωμένα ονόματα] και που κάναμε
τόσα άλματα τόσο γρήγορα. Ξεκινήσαμε με 4 συνθέτες, μετά πήγαμε στους 12 και έχουμε
φτάσει πλέον τους 30 συν ένα διαγωνισμό.
Νομίζω
είναι συναρπαστικό για τον καθένα να κάνει αυτό που αγαπάει! Εγω από το 2010 κι
έπειτα νοιώθω πως όσα έκανα σαν χόμπι σαν παιδί τώρα τα έχω ως επιχειρηματικές
δραστηριότητες.
Βέβαια η
αλήθεια είναι ότι για να πετύχει ο οποιοσδήποτε κάτι τέτοιο θέλει πάντα βοήθεια
και υποστήριξη. Άλλοι έχουν μόνο από την οικογένεια, που είχα σαφώς κι αυτό,
άλλοι έχουν μέντορες, angel investors,
κλπ. Εγώ είχα την τύχη να έχω έναν σπουδαίο φίλο και 25 χρόνια πλέον
επιχειρηματία, τον Σταύρο Πλατσή, που χωρίς την δική του στήριξη και βοήθεια σε
όλα τα επίπεδα, αυτό το όνειρο μου δεν θα είχε γίνει πραγματικότητα. Και δεν θα
μπορούσα να το λέω πλέον ως όνειρο μας. Ό,τι πετύχαμε το πετύχαμε
μαζί, μόνος μου δεν θα μπορούσα.
Ποια η άποψη σου για την ελληνική μουσική
κινηματογραφική σύνθεση σήμερα αλλά και τον ελληνικό κινηματογράφο;
Όπως
λέμε για άλλους λαούς ότι δεν ξέρουν να μαγειρεύουν ή δεν
ξέρουν να τρώνε, το ίδιο θεωρώ ότι ισχύει και για εμάς και την
κινηματογραφική μουσική αλλά και το σινεμά που παράγουμε γενικότερα. Δεν έχουμε
εκπαιδευτεί κατάλληλα, οπότε χρησιμοποιούμε το πνεύμα μας για να δημιουργούμε
βάσει εμμονών.
Εμμονές
που ασχολούνται με συγκεκριμένες σχολές κινηματογράφου. Εμμονές που απορρίπτουν
επαγγελματικά κριτήρια στον βωμό της τέχνης, ή του πως ερμηνεύει ως
σπουδαία τέχνη ο Έλληνας δημιουργός.
Εμμονές
που αντί να οδηγούν σε έμπνευση κι εξέλιξη, οδηγούν σε έναν ατέρμονο
πειραματισμό με φόρμες που δεν συνιστούν απαραίτητα ούτε τέχνη,
ούτε κάτι που μπορεί με ευκολία να δει ή να ακούσει κάποιος πέρα από τον ίδιο τον
δημιουργό.
Εν
ολίγοις, όλα είναι δόκιμα και όλα είναι όμορφα. Η ομορφιά άλλωστε είναι το
πλέον υποκειμενικό ζήτημα. Αλλά οι εμμονές με ένα είδος ομορφιάς δεν οδηγεί
πουθενά παραμόνο στην στασιμότητα.
Όταν δεν
υπάρχει σωστή εκπαίδευση σε κάτι τότε ο δημιουργός ανατρέχει στην αντιγραφή,
αποκτά εμμονές με το τι είναι σπουδαίο σινεμά ή τι είναι
καταπληκτική τέχνη. Η αλήθεια είναι πως έχω κρατήσει τις αποστάσεις μου
από τον Έλληνα δημιουργό, εξαιτίας της προσωπικής δυσανεξίας που έχω απέναντι
στις εμμονές. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως ταυτόχρονα δεν θεωρώ ότι έχουμε ένα
τεράστιο πλούτο με ταλέντα, ειδικά στην μουσική.
Αυτό που λες περί τέχνης που δεν μπορεί να αγγίξει
κανέναν πέραν του καλλιτέχνη, το βλέπεις νομίζω παντού…είναι λίγο μάστιγα του
γενικότερου συνόλου αυτού που λένε «σύγχρονη τέχνη.» Στα εικαστικά και την
πειραματική μουσική δε, το βλέπεις συνέχεια.
Σωστά.
Αλλά για να κάνεις σινεμά, που είναι η τέχνη που παντρεύει όλες τις τέχνες μαζί
και που σχεδόν καθ' ολοκληρία βασίζεται σε τεχνικές, πρέπει να
έχεις εκπαιδευτεί σε αυτές τις τεχνικές και να τις υπηρετείς. Δεν μπορείς απλά
να πάρεις μια κάμερα στο χέρι και να πάρεις τους δρόμους.
Αυτός
είναι και ο λόγος που περισσότερο έχω πλέον εμπιστοσύνη στον Έλληνα συνθέτη
παρά στον Έλληνα σκηνοθέτη. Κατά τα λοιπά έχουμε όπως είπα μεγάλο πλούτο
ταλέντων.
Η κατάρα
τους ίσως είναι, μετά την όποιο παρουσία ή απουσία εκπαίδευσης, το ότι
βρίσκονται στην Ελλάδα και όχι στο εξωτερικό.
Έχω την εντύπωση πως οι νεότεροι σκηνοθέτες στην
Ελλάδα- και με το άνοιγμα στα νέα μέσα, χειρίζονται λίγο καλύτερα τα πράγματα
και παράγουν πιο ειδικευμένο κινημάτογραφο. Εσύ τι γνώμη έχεις επ’αυτού;
Νομίζω
έχει ανέβει κατακόρυφα το επίπεδο του Ελληνικού σινεμά. Άρχισε μάλλον δειλά-δειλά
να το κάνει τα τελευταία 10-12 χρόνια. Δεν σημαίνει οτι δεν ξέραμε πριν να
γράφουμε σενάρια και ξαφνικά μάθαμε. Σημαίνει όμως ότι υπήρχε supervision κι απο έξω, που σουλούπωνε πάντα
το τελικό προϊόν. Νομίζω έτσι εκπαιδεύτηκε ο σύγχρονος Έλληνας
κινηματογραφιστής… μαθαίνοντας την δουλειά στον δρόμο, που λένε.
Δουλεύοντας επί του πρακτέου σε κάτι μέσα σε μια μεγάλη και πολυπρόσωπη ομάδα,
εκτός της αμιγώς Ελληνικής νόρμας.
Τα
πράγματα ανοίγουν αν κάποιος τολμήσει και ναι αν επίσης χρησιμοποιήσει την
παγκόσμια διαδικτυακή πλατφόρμα, αλλά και αυτή των φεστιβάλ. Παρόλα αυτά, αν
δεν έχει κάτι καλό στα χέρια του, ένα καλό σκριπτ ειδικότερα, δεν θα ανοίξουν
οι ορίζοντες.
Το
σινεμά είναι πολύ ακριβό σπορ. Κανείς δεν ασχολείται επαγγελματικά μαζί του για
να βλέπει τις ταινίες του μόνος του. Όλοι θέλουν να κάνουν κάτι με στόχο το
ευρύ κοινό, να ανοιξουν ορίζοντες και να να ακουστούν διεθνώς.
Άλλη μια
εμμονή του Έλληνα δημιουργού ειναι να δει την τέχνη του σαν επάγγελμα. Αυτό
πραγματικά το συναντάω συνέχεια και δεν μπορώ να το κατανοήσω. Εννοώ οτι πολλοί
θεωρούν οτι πουλάνε την αρτίστικη ψυχή τους στον καπιταλιστικό διάβολο αν
βγάζουν χρήματα από την τέχνη τους. Για μένα το να βγάζει ο οποιοσδήποτε
δημιουργός λεφτά από την τέχνη του δεν σημαίνει οτι πουλάει την ψυχή του στον
διάβολο, αλλά απλούστατα σημαίνει οτι χρηματοδοτεί το μέλλον του.
Για παράδειγμα όλοι στο εξωτερικό κάνουν ταινίες με Χ budget για να βγάλουν κέρδος Χ στο
τετράγωνο.
Με τον τρόπο αυτό χρηματοδοτούν τις επόμενες (καλύτερες και πιο
φιλόδοξες) ταινίες τους.
Ιδανικά σε δέκα χρόνια πως θα ήθελες να δεις την
Oticons;
Να
χρειάζεται κυρίως να σηκώνουμε το τηλέφωνο για να απαντάμε σε κλήσεις
σκηνοθετών παρά για να κάνουμε κλήσεις και να τους κυνηγάμε με το δίκανο. Και
να έχουμε μαζέψει την ελίτ των καλύτερων Ευρωπαίων κυρίως μουσικοσυνθετών κινηματογραφικής
μουσικής αλλά και να έχουμε δημιουργήσει με τις προσπάθειες μας την
νέα γενιά συνθετών που θα ανήκουν σε αυτή την ελίτ.
Και
επίσης να είμαστε ο λόγος που θα έχουν γυριστεί ταινίες που αξίζουνε αντί να
σταματάνε στο development
και να μην βρίσκουν ποτέ τα funds
για να γίνουν. Γιατί ως agency
διαβάζουμε και συνέχεια σενάρια. Έχουμε φτάσει να μην μιλάμε μόνο για την
μουσική και ποιος θα την γράψει ή πως, αλλά να μας ρωτάνε συμβουλές στο κομμάτι
εύρεσης συμπαραγωγών ή ακόμα και διανομέων. Το καλό είναι οτι μας εμπιστεύονται
πλέον, οπότε σε 10 χρόνια θέλω αυτή η εμπιστοσύνη να έχει αποδώσει πολλαπλά και
σε άλλα κομμάτια του σινεμά.
Οι αιτήσεις για
τον διαγωνισμό λήγουν στις 10/04/2015
Για πληροφορίες
πάνω στον διαγωνισμό:
http://faculty.oticons.com/images/OticonsFaculty_PRESSRELEASE_GR.pdf
