Περιέγραψε τη Θεσσαλονίκη με μία φράση
Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να την περιγράψω παρά με τον στίχο του Νίκου Καββαδία, της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι, να μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ απ'τη στεριά κι ίσως με εκείνον του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ, αλλάζοντας το γένος στην μετοχή φορτωμένη με την ανυπομονησία των μεγάλων ταξιδιών από τα Γράμματα στην αγαπημενη.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σου η ομορφότερη γειτονιά της Θεσσαλονίκης;
Για κάποιον λόγο, που προφανώς έχει να κάνει με τα φοιτητικά μου χρόνια, την πλέον ανέμελη περίοδο της ζωής μου, αγαπώ τη Βενιζέλου, το κομμάτι της πάνω από την Εγνατία, που φτάνει στην Ολύμπου και με βγάζει στο ξέφωτο της Ρωμαϊκής Αγοράς. Τα μικρά μαγαζιά, ένα χαρμάνι από ανθρώπους και εθνικότητες, το σφρίγος των νέων, καθώς λιάζονται στις πεζούλες, στον περιβάλλοντα χώρο της Αρχαίας Αγοράς, ή τα βράδια που γίνονται όλοι μια παρέα με μια μπύρα στο χέρι.
Μια κρυφή βόλτα που δεν θα μπει στον τουριστικό οδηγό;
Η πλατεία Μαβίλη, που βρίσκεται λίγο πάνω από τον Βαρδάρη, κοντά στον εξαρετικής βυζαντινής ομορφιάς ναό του 14ου , των Αγίων Αποστόλων. Συνδυάζει αυτή την underground γοητεία με την down town αισθητική, την αποτραβηγμένη από τα φρουρου κι αρώματα, που σε γυρίζει στην εποχή του 70, τότε που έσφυζε από δημιουργία και μικροπωλητές. Τυχεροί όσοι έζησαν την περιοχή στις καθημερινές της δόξες.
Ποια είναι τα στέκια σου και πού πέρασες τις πιο ωραίες σου στιγμές;
Δεν θα ξεχάσω τον Παπαγάλο, τέλη του 90, όταν φοιτήτρια περνούσα το κατώφλι του στη Λόρδο Βύρωνος, για να ροκάρουμε οι φίλοι σχεδόν πρωτόγονα, όλοι μαζί με μια φωνή και να τραγουδήσουμε Παύλο Σιδηρόπουλο και Νικόλα Άσιμο και φυσικά σήμερα είναι το Σάρωθρο στα Λαδάδικα, το σπίτι μου. Χωρά τα ωραιότερα ξενύχτια μου, τα μεγαλύτερα μεθύσια μου, τις σπουδαιότερες αγάπες μου.
Ποια είναι κατά τη γνώμη σου τα στοιχεία που χαλάνε τη Θεσσαλονίκη;
Αναμφίβολα το κυκλοφοριακό, αλλά κυρίως η έλλειψη πρασίνου. Αυτό το μεγάλο αστικό πάρκο στην καρδιά της πόλης, αλλά και τα μικρότερα τσέπης τα περιαστικά, για να μπορούμε να παίρνουμε ανάσες από το τσιμέντο. Η έλλειψή τους φυσικά φάνηκε πολύ περισσότερο την περίοδο του εγκλεισμού, λόγω της πανδημίας. Όταν αντιλαμβάνεσαι ότι δεν υπάρχουν ελεύθεροι ανοιχτοί χώροι, με ορίζοντα για να τους περπατήσεις, να σε ξεκουράσουν, να φωτίσουν το αστικό τοπίο.
Σου ζητούν να ξεναγήσεις ένα μάτσο τουρίστες και θέλουμε τα φώτα σου!
Πού τους πηγαίνεις για…
σουβλάκι
Στον Σαββίκο, στην Αριστοτέλους
μπουγάτσα
Να σου πω την αλήθεια δεν την πολυτρώω, αλλά όταν το κάνω επιλέγω 'Το ανώτερον στην Αγίου Δημητρίου. Η πιο γευστική μπουγάτσα της Θεσσαλονίκης.
γλυκό Δεν τρώω γλυκά, πόσο ξενέρωτη πια! Τα παγωτά, όμως μου αρέσουν και φυσικά έχω κολλήσει κι εγώ με το Βombolo στην Μητροπόλεως.
Aν ήσουν δήμαρχος για μία μέρα, τι θα άλλαζες πρώτα απ'όλα;
Θα την πρασίνιζα απ΄ άκρη σ΄ άκρη. Μικρά ελεύθερα πάρκα αναψυχής και πρασίνου διάσπαρτα, μικρά φεστιβάλ στους δρόμους και τις πλατείες, ο Μάνος Χατζιδάκης να ακούγεται στη διαπασών από το Δημαρχείο Θεσσαλονίκης…μαγεία! Λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο και περισσότεροι πεζόδρομοι. Αξιοποίηση των γραμμών των τραμ. Ούτε λόγος για μετρό. Θα γέμιζα τη θάλασσα με ξάρτια καραβιών! Λείπουν!
Ποιο τραγούδι σου θυμίζει τη Θεσσαλονίκη;
Ο Δημήτρης Μητροπάνος φυσικά με το Θεσσαλονίκη, Σαββατόβραδο κι Απρίλης και να μου δίνεις τον καημό μ΄απλοχεριά, σε κάποια απόμερη γωνιά της Νέας Κρήνης, με το τζουκ μποξ να με γυρίζεις στα παλιά, από τα Συναξάρια του Γιώργου Χατζηνάσιου. Το έχω συνδέσει με τα παιδικά μου χρόνια, ιδίως με κάτι σούρουπα, όταν επέστρεφε ο πατέρας μου από τη δουλειά του και μας πήγαινε σε ταβερνάκια της πόλης.
