Η παράσταση Μόσχα – Πετουσκί συνεχίζει να μας παρασέρνει στην μεθυσμένη διαδρομή της κάθε Τετάρτη στο BlackBox. Μαθαίνουμε το πώς και το γιατί από τον – μόνο επί σκηνής- ηθοποιό της παράστασης, Θωμά Βελισσάρη.
Τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε στην παράσταση Μόσχα – Πετουσκί στο BlackBox;
Την θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος «Μόσχα – Πετουσκί» του Βενεντίκτ Γιεροφέγιεφ, σε μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία Νίκου Σακαλίδη. Η διασκευή έχει γίνει σε μορφή μονολόγου, αν και σε παραστάσεις στο εξωτερικό έχει παρουσιαστεί με ποικίλους και εντελώς διαφορετικούς τρόπους. Στην ελληνική σκηνή παρουσιάζεται για πρώτη φορά, με την υποστήριξη του Γενικού Προξενείου της Ρωσίας στη Θεσσαλονίκη. Το έργο είναι η «μεθυσμένη διαδρομή» ενός αλκοολικού διανοούμενου (του ίδιου του Β. Γιεροφέγιεφ) με το τρένο, από τη Μόσχα στο γειτονικό Πετουσκί. Ο ήρωας σχολιάζει, σαρκάζει, αυτοσαρκάζεται και προβληματίζεται επί παντός του επιστητού στην Σοβιετική Ένωση της εποχής του Μπρέζνιεφ.
Ποια είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά – η πρόταση αυτού του εγχειρήματος;
Αν εξαιρέσουμε μία μετάφραση του μυθιστορήματος κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ΄80, που μάλλον εκείνη η έκδοση είναι πια εξαντλημένη, καμία άλλη αναφορά στον Γεροφέγιεφ δεν έχουμε στα ελληνικά. Κατ΄αρχάς θεωρώ πρόταση την παρουσίαση του συγγραφέα στην Ελλάδα και την σύστασή του στο ελληνικό κοινό.
Πώς συνδέεται η πορεία της Ακτίδας Αελίου, της οποίας υπήρξατε ιδρυτικό μέλος, με τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της Εταιρότητας;
Το Θέατρο Τέχνης Ατίς Αελίου υπήρξε ένα πολύ ισχυρό σημείο αναφοράς για την θεατρική Θεσσαλονίκη. Και για όλους όσοι το στήριξαν και στηρίχτηκαν από αυτό, αλλά και για όλους όσοι παρακολούθησαν την δραστηριότητα του. Το στίγμα του ήταν στην πραγματικότητα οι πολλές και διαφορετικές προτάσεις πάνω στο θέατρο και την σύγχρονη αισθητική του. Το στοίχημα ήταν η δημιουργία ενός θεάτρου ρεπερτορίου με όσο το δυνατόν ποιοτικότερη δουλειά πάνω σε μία μεγάλη γκάμα έργων και καλλιτεχνικών επιλογών. Αυτό το στίγμα δόθηκε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή κ. Νίκο Σακαλίδη, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλος των ιδρυτικών μελών του θεάτρου. Η Εταιρότητα έχει ακριβώς την ίδια λογική για το θέατρο και την αισθητική σε ένα άλλο πλαίσιο ομάδας, νομικής υπόστασης αλλά, το κυριότερο, σε μία άλλη εποχή και κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα. Ένα μεγάλο στοίχημα και στις δύο προσπάθειες είναι το να μπορεί να υπάρξει συνέχεια.
Ποια είναι τα νεωτεριστικά εργαλεία του ηθοποιού σε μια εποχή όπου η θεατρική υποκριτική απευθύνεται σε ένα «νέο» κοινό που αγνοεί τους κώδικες του κλασικού θεάτρου;
Κατά τη γνώμη μου τα όποια νεωτεριστικά εργαλεία έχουν να κάνουν με τον απόλυτο και αρτιότερο έλεγχο από την πλευρά του ηθοποιού, των εκφραστικών του μέσων. Αυτό σημαίνει πως είτε το κλασικό είτε το νεωτεριστικό στην υποκριτική οφείλει να έχει τον ίδιο στόχο: την πειστικότητα. Και όταν είναι κανείς πειστικός επί σκηνής είναι και για το «παλιό» και για το «νέο» κοινό.
Με ποιο κριτήριο επιλέγετε τα έργα που ανεβάζετε; Ποια η θέση σας για τη σύγχρονη ελληνική και ξένη δραματουργία;
Μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του θεάτρου κ. Νίκο Σακαλίδη επιλέγουμε το ρεπερτόριο λαμβάνοντας πλήρως υπ' όψιν την πραγματικότητα γύρω μας. Του θιάσου, της παραγωγής, της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας αλλά και των καλλιτεχνικών αναγκών.
Όσο μπορώ να παρακολουθήσω την εγχώρια δραματουργία πιστεύω πως υπάρχει παραγωγή και μάλιστα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρωτοβουλίες όπως το the greek play project δίνουν και την αίσθηση του στόχου μέσα από την νεοελληνική δραματουργία.
Κοιτάζοντας πίσω (ή και στο παρόν) ποια θεωρείτε καλύτερη υποκριτική σας στιγμή και γιατί;
Νομίζω ότι αυτό μόνον ένας θεατής θα μπορούσε να το κρίνει. Για μένα μάλλον δεν έχει έρθει ακόμα, αφού δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία.
Πόσο δύσκολη είναι η οικονομική επιβίωση για έναν θεατρικό οργανισμό;
Υπάρχουν φορές που η επιβίωση εξαναγκάζει σε καλλιτεχνικές εκπτώσεις;
Οικονομικά ούτως ή άλλως όλοι έχουμε υπερβεί τις προσωπικές μας ανάγκες για να μπορέσει η προσπάθεια να συνεχιστεί και να έχει μία παρουσία στην πόλη, και όχι μόνο. Αλλά ποτέ δεν υπήρξε καλλιτεχνική έκπτωση χάριν της επιβίωσης.
***
ΜΟΣΧΑ – ΠΕΤΟΥΣΚΙ: Η μεθυσμένη διαδρομή
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Βενεντίκτ Γιεροφέγιεβ, «Μόσχα – Πετουσκί»
Από 11 Νοεμβρίου 2015
Και κάθε Τετάρτη στις 21:15
Στο BlackBox
