Ο Αλέξης Καλλίτσης, θεατρικός
συγγραφέας, μας παρουσιάζει τη δική του Ηλέκτρα. Μια Ηλέκτρα που μέσα από τα
‘’ωχ’’ και το ‘’έπαθα κοκομπλόκο’’ , γίνεται
σύγχρονη, τραγελαφική και οικεία. Οι ήρωες παρουσιάζουν την ανθρώπινη
υπόστασή τους, σχολιάζουν τη θεϊκή επιταγή και μας κάνουν να γελάμε. Ο Αλέξης
Καλλίτσης όταν την έγραφε ήθελα να περάσει καλά, όπως μας έκανε και μας
παρακολουθώντας την.
Η περιοδεία ξεκίνησε από τον Ιούλιο και θα τερματίσει αρχές
Σεπτεμβρίου. Ποια ήταν η απήχηση του κοινού στη ‘’σύγχρονη Ηλέκτρα’’;
Η απήχηση ήταν μεγάλη. Ξεκίνησα
από το μύθο και έκανα κάτι άλλο, έκανα τη τραγωδία, κωμωδία. Αυτή ήταν η αρχική
μου διάθεση. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε, γελάει.
Το να μεταλλάσσεις μια τραγική ηρωίδα σε τραγελαφική, κωμική, οικεία,
της αφαιρεί ή της προσδίδει αναγνώριση;
Είναι διαφορετικά πράγματα. Δε
μπορώ να συγκρίνω το δικό μου έργο με την τραγωδία. Η ηρωίδα που έχω γράψει
είναι μια τρελή, επισκέπτεται τον ψυχολόγο. Το τι υπάρχει στο κεφάλι μου, είναι
σαφώς διαφορετικό από αυτό που εισπράττει το κοινό. Στη δικό μου το μυαλό, η
ηρωίδα η δική μου, η τραγική ηρωίδα, οι υπόλοιποι ήρωες του έργου είναι
εμπλεκόμενοι με έναν τρόπο που μου είναι δύσκολο να το εξηγήσω ξεκάθαρα έως και
καθόλου ξεκάθαρα. Με ενδιαφέρει η γνώμη των θεατών πάνω σ’ αυτό. Υπάρχουν
πράγματα που ξετρυπώνει και καταλαβαίνει ο κόσμος βλέποντας την παράσταση, τα
οποία εγώ δεν τα είχα υποψιαστεί γράφοντας το έργο. Σημασία έχει ότι, όπως
γέλαγα εγώ όταν το έγραφα, γελάει και κάποιος που το παρακολουθεί. Εκεί
εντοπίζω το κοινό σημείο επαφής, γελάμε κι οι δυο.
Πιάνομαι από αυτό που είπατε, ‘’γέλαγα όταν το έγραφα, γελάει και το
κοινό’’. Ο στόχος ήταν αυτός;
Ο στόχος, όταν ξεκίνησα να γράφω,
είχα την αρχική ιδέα γιατί δεν ήξερα πως θα εξελιχθεί, ήταν να περάσω εγώ καλά.
Αυτό το έχω μάθει από τις δουλειές που έχω κάνει στο παρελθόν. Έχει μεγάλη
σημασία κάνοντας κάτι, να περνάς καλά αρχικά ο ίδιος και μετά είναι πολύ
πιθανόν αυτό να βρει ανταπόκριση. Το πρωταρχικό μέλημα είναι να διασκεδάζεις
εσύ ο ίδιος, ειδικά στην κωμωδία. Καθόμουν σπίτι, έγραφα, γέλαγα, έπαιρνα κανα
δυο δικούς μου ανθρώπους και τους διάβαζα αυτά που έγραφα, γελάγαμε παρέα και
προχώραγα. Δεν ήξερα πώς θα εξελιχθεί, μέχρι που ολοκληρώθηκε και βρήκε το
δρόμο του.
Ποιες ήταν οι δυσκολίες συγγραφής;
Αποφάσισα να το γράψω σε έμμετρο
δεκαπεντασύλλαβο γιατί μου αρέσει και υπήρχε μια ευχέρεια. Το έχω
χρησιμοποιήσει σε παλαιότερα βουκολικά νούμερα που έχω γράψει. Η τραγωδία είναι
γραμμένη σε μέτρο, έτσι ήθελα να γράψω κι εγώ έμμετρα. Ο δεκαπεντασύλλαβος,
προσωπικά με διασκεδάζει. Είναι πολλές φορές που το κείμενο σε οδηγεί σε
μονοπάτια που δεν τα έχεις σκεφτεί από πριν. Ο δεκαπεντασύλλαβος στο
κείμενο, ψάχνοντας να βρεις μια
ομοιοκαταληξία. Η δυσκολία ήταν μέχρι να μπορέσω να φορμάρω το τι θα συμβαίνει
περίπου στο έργο. Αυτό που μου έλυσε τα χέρια πριν ξεκινήσω να γράφω, ήταν ο
ψυχολόγος που πήγε η Ηλέκτρα και εξιστορεί τα προβλήματά της. Μετά από αυτό, οι
σκηνές έμπαιναν σε παζλ, η μία μετά την άλλη και κούμπωναν.
Κατά τη συγγραφή, υπήρχαν διάφορα γεγονότα που συνέβαιναν ταυτόχρονα
και σας ενέπνευσαν;
Δεν έχω κομμάτια τρέχουσας
επικαιρότητας, αυτά που παραπέμπουν είναι τα βασικά γεγονότα που μας απασχολούν
σήμερα, μας απασχολούσαν χθες και ενδεχομένως και στο μέλλον. Δεν είναι με την
έννοια της ονοματολογίας, δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα παρά σε καταστάσεις, οι
οποίες δεν αλλάζουν, όπως η οικονομική δυσπραγία.
Ο τίτλος, ‘’ωχ…Ηλέκτρα’’, ο αναστεναγμός, η φράση, ‘’έπαθα
κοκομπλόκο’’, θεωρείται ότι είναι το μότο της εποχής;
Το ‘’ωχ’’ είναι έκπληξη,
ξάφνιασμα, αναστεναγμός, είναι ένα μίγμα
του επιφωνήματος. ‘’Κοκομπλόκο’’, είναι
να μπλοκάρεις από τα προβλήματα, αυτό που πάθαμε όλοι.
Κάθε ήρωας αντιστοιχεί και ένα σύγχρονο τύπο προσωπικότητας, η
Κλυταιμνήστρα αλαζονική, ο Ορέστης φιλήσυχος, ο Αγαμέμνονας εγωκεντρικός, είναι
ένα ευφάνταστο τέχνασμα;
Οι χαρακτήρες οι τραγικοί δεν
απέχουν πολύ από αυτό. Βεβαίως αν το ακούσει αυτό κάποιος που έχει μελετήσει
την Ηλέκτρα του Σοφοκλή και παρακολουθήσει και τη δική μου εκδοχή, θα βάλει τα
γέλια. Στην ουσία, όμως, στο βάθος των χαρακτήρων, εντοπίζω ομοιότητες.
Εξάλλου, δε δημιούργησα εντελώς καινούργιους χαρακτήρες, κάπου πάτησα. Ο
βασικός κορμός υπάρχει, άλλο αν συμβαίνουν διάφορα ευτράπελα.
Η επιλογή του Πέτρου Φιλιππίδη για τον ομώνυμο ρόλο είναι για εσάς η
ακριβής ενσάρκωση της ηρωίδας σας;
Θα σου πω ότι είναι εξαιρετικός.
Αυτό τα καλύπτει όλα, είναι σπάνιος ηθοποιός. Εξαιρετικοί είναι και οι
υπόλοιποι ηθοποιοί του έργου.
Οι ήρωες του έργου αποκαλύπτουν την ανθρώπινη ιδιότητά τους, συνδέεται
αυτό με το μήνυμα του έργου;
Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο
βαθυστόχαστο μήνυμα. Σχολιάζω τα γεγονότα που μας αφορούν, ο τρόπος που
σχολιάζω, μπορεί να κεντρίζει κάποιους
ανθρώπους. Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιο μήνυμα, θα υπάρχει μέσα από τον
τρόπο που σχολιάζω τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μου. Το μήνυμα δεν είναι
αυτοσκοπός, είναι ο τρόπος που γράφω, που σχολιάζω. Μέσα απ’ αυτό μπορεί
κάποιος να εισπράξει κάτι, να γελάσει, να μην εισπράξει τίποτα. Έδωσα στους
τραγικούς ήρωες την ανθρώπινη υπόσταση, το τι θα κάνουν είναι αναμενόμενο, σχολιάζουν
αυτά που πρέπει να κάνουν. Την ξέρουν την ιστορία τους, τη μοίρα τους,
σχολιάζουν αυτά που είναι υποχρεωμένοι να υποστούν.
Παίζουν: Πέτρος Φιλιππίδης
(Ηλέκτρα), Ελισάβετ Κωνσταντινίδου (Κλυταιμνήστρα), Γεράσιμος Σκιαδαρέσης
(Αγαμέμνονας), Δημήτρης Μαυρόπουλος (Παιδαγωγός), Κρατερός Κατσούλης
(Ψυχολόγος), Πάνος Σταθακόπουλος (Χορός), Αλμπέρτο Φάις (Ορέστης), Μάνος
Ιωάννου (Αίγισθος), Χρήστος Σπανός (Πυλάδης), Σταύρος Καραγιάννης (Χορός),
Κυριάκος Μαρκάτος (Χορός).
