του Γιάννη Σιφνιού
Σε αυτούς τους παράξενους καιρούς που ζούμε, δεν είναι σύνηθες να συναντάς καλλιτέχνες που έχουν συνέπεια έργου και λόγου. Ο Στέλιος Τσουκιάς αποτελεί μια περίπτωση ενός νέου τραγουδοποιού, που ο λόγος του έρχεται ως φυσική συνέχεια των τραγουδιών του. Άνθρωπος συγκροτημένος, με κριτική σκέψη, χωρίς ευκολίες στις απαντήσεις του. Ο πρώτος τoυ προσωπικός δίσκος με τίτλο Άγιος Ψεύτης, περιέχει όλες τις αναζητήσεις του και μας καλεί να πιάσουμε το νήμα της ζωής και της αγάπης από την αρχή. Μετά τις επιτυχημένες εμφανίσεις, στον Σταυρό του Νότου στην Αθήνα, έρχεται στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου στο Καφωδείο Ελληνικό, για να μας ταξιδέψει και να μας βοηθήσει να μην ξεχάσουμε.
Στέλιο καλησπέρα. Το νέο σου άλμπουμ ενώ με το ένα πόδι πατάει σε αυτό που συνηθίζουμε να λέμε έντεχνο, με το άλλο πατάει ενορχηστρωτικά σε πιο μοντέρνα μουσικά μονοπάτια. Αυτή η προσέγγιση νιώθεις ότι σε χαρακτηρίζει σαν καλλιτέχνη;
Η ταμπέλα του έντεχνου νομίζω ότι σιγά-σιγά αρχίζει και ξεθωριάζει ή τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω. Όχι γιατί δεν μου αρέσει η μουσική αυτή, κάθε άλλο, με έχει εμπνεύσει πολύ. Αλλά γιατί νιώθω ότι γενικά οι ταμπέλες εγκλωβίζουν τη σκέψη, την αγνή δημιουργία και τροφοδοτούν μία προκατάληψη. Μου αρέσει ο πειραματισμός και σίγουρα η ενορχήστρωση είναι μία καλή αφετηρία για καινούρια μονοπάτια, για μία νέα πρόταση.
Ως νέος καλλιτέχνης ξεκινάς σε ένα τοπίο με τις δισκογραφικές εταιρείες σε ιστορικά χαμηλές πωλήσεις. Πιστεύεις ότι αυτή η κατάσταση επηρεάζει τη δυνατότητα ανάδειξης καινούργιων φωνών, όπως γινόταν παλιότερα;
Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να συγκρίνω με ακρίβεια την τότε κατάσταση γιατί δεν έχω ζήσει ως καλλιτέχνης την εποχή που οι δισκογραφικές εταιρίες όντως στήριζαν και βοηθούσαν νέους καλλιτέχνες. Οπότε παίρνω ως δεδομένο πως δεν υπάρχει κάτι τέτοιο σήμερα και πορεύομαι μόνος μου και αυτό είναι σίγουρα δύσκολο και κατά κάποιον τρόπο αντισυστημικό. Έτσι ορίζει όμως η εποχή και έχει σταματήσει να με ενοχλεί. Με απασχολεί η άμεση επικοινωνία με τον κόσμο, που είτε γίνεται μέσω μιας digital πλατφόρμας όπως το YouTube, είτε με συχνές εμφανίσεις. Όσον αφορά την ανάδειξη νέων φωνών, πιστεύω πως δεν είναι αυτό που λείπει από την ελληνική μουσική τα τελευταία χρόνια, αλλά οι δημιουργοί. Χρειαζόμαστε συνθέτες, νέους ανθρώπους που έχουν να πουν κάτι, νέους ήχους. Φωνές πάντα θα υπάρχουν, άλλωστε δεν μας αφήνουν σε ησυχία τα talent shows. Κάθε χρόνο ακούμε τραγουδιστές.
Το Άγιος Ψεύτης που είναι και το ομότιτλο του δίσκου, παραπέμπει στο καλό και το κακό. Μήπως όλοι κρύβουμε μέσα μας έναν άγιο κι έναν ψεύτη;
Το καλό και το κακό θεωρώ ότι μας χτυπάει την πόρτα καθημερινά στη ζωή μας. Από το πιο ασήμαντο και ανώδυνο πράγμα μέχρι την σύγκρουση με έναν άλλον άνθρωπο. Εμείς επιλέγουμε πως να το διαχειριστούμε και αυτό έρχεται πρώτα από την εσωτερική ισορροπία. Αν είμαστε ειλικρινείς με ‘μας, καλοπροαίρετοι, θετικοί και απουσιάζει ο εγωισμός, τότε θα είμαστε έτσι και με τους υπόλοιπους. Εκεί ουσιαστικά βασίστηκε και ο προβληματισμός μου όταν έγραψα τον Άγιο Ψεύτη. Στην κατάσταση που βιώνουμε από μικροί κάνοντας πράγματα που δεν έχουμε αναρωτηθεί καν για το αν τα θέλουμε στη ζωή μας. Με λίγα λόγια δεν είμαστε αγνοί αλλά κατά κάποιο τρόπο εγκλωβισμένοι στα θέλω μιας κοινωνίας που μας έχει ορίσει μέτρα και σταθμά.
Στο τραγούδι ο Θεός και η Κυρία ακούμε τον στίχο χόρτασα σιωπή, σιχάθηκα τη λύπη. Πιστεύεις ότι αυτός ο στίχος αντικατοπτρίζει την κοινωνία που ζούμε;
Το τραγούδι αυτό είναι βιωματικό, το είδα στον ύπνο μου επηρεασμένος από μία προσωπική απώλεια. Αλλά η ομορφιά της τέχνης είναι ακριβώς αυτή: ο καθένας φτιάχνει την δική του ιστορία, ταυτίζεται με έναν δικό του τρόπο. Θα μπορούσε να έχει και αυτή την ερμηνεία.
Την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα βιώνουμε μια πρωτόγνωρη οικονομική αλλά και κοινωνική κρίση. Θεωρείς ότι η μουσική μπορεί να αφυπνίσει τη συνείδηση των ανθρώπων;
Μόνο η τέχνη μπορεί το κάνει αυτό. Κάποια στιγμή είχε πει ο Bob Dylan πως «υπάρχει μία άβυσσος από τραγούδια, χρειαζόμαστε καινούρια;» Αυτό κατά κάποιο τρόπο είναι αληθές γιατί και όλη μας τη ζωή να ξοδέψουμε ακούγοντας μουσική του παρελθόντος ποτέ δεν θα καταφέρουμε να ανακαλύψουμε μέχρι και την τελευταία μελωδία. Υπάρχει τόση τέχνη που άφησαν οι πρόγονοί μας, χιλιάδες άνθρωποι που κατέθεσαν το πνεύμα τους μέσα σε γραπτά, στις τέχνες όλες, στην λογοτεχνία, την μουσική, την ζωγραφική μέσα από μια τεράστια προσπάθεια να αναβαθμιστεί και αναταθεί το πνεύμα και αυτό δεν το παίρνουμε στα σοβαρά.Θα είχαμε έναν καλύτερο κόσμο σίγουρα.
Αν ξεχώριζες δυο τραγούδια που σε εμπνέουν και λειτουργούν πάντα σαν φάρος για’σένα ποια θα ήταν αυτά;
Θα αναφέρω τρία αν μου επιτρέπετε για διαφορετικούς λόγους. Το «Imagine» του John Lennon, γιατί μας δείχνει τον δρόμο μιας αγνής πραγματικότητας και όχι ενός πεζού παραλογισμού, το «Three little birds »του Bob Marley, γιατί η ουσία βρίσκεται στις πρωτόλειες εικόνες, που έχουμε ξεχάσει να απολαμβάνουμε μέσα στο τσιμέντο και την τρέλα, απ’ τη στιγμή που ξυπνάμε μέχρι και την ώρα του ύπνου και η «Γιορτή» από Τρύπες που μου δίνει ώθηση να αντιμετωπίζω τις καθημερινές δυσκολίες κάτω απ΄την ομπρέλα της αγάπης.
Το Tι είναι η αγάπη έγινε ιδιαίτερα αγαπητό στο κοινό. Για’σένα υπάρχει κάποιος ορισμός αυτού που λέμε αγάπη ή τελικά όπως τραγουδούσε και η Amy Winehouse, love is a losing game;
Το τραγούδι θα διατυπώνει την ίδια ερώτηση μέχρι να κλείσω τα μάτια μου και θεωρώ πως ακόμα θα ψάχνει την απάντηση, μάταια ίσως. Δεν νομίζω πως υπάρχει ορισμός, ούτε καν υποκειμενικός γιατί απλούστατα σε κάθε φάση της ζωής μας η οπτική για την αγάπη αλλάζει. Κάτι προσθέτουμε, κάτι αφαιρούμε. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, σημαίνει τριβή με το εαυτό μας άρα εξέλιξη ιδίως όταν υπάρχει καλή ενέργεια γύρω από αυτή την τριβή. Δεν ενστερνίζομαι σίγουρα τον στίχο της Winehouse, που εκτιμώ πολύ ως καλλιτέχνιδα.
Ένα από τα τραγούδια του νέου σου δίσκου λέγεται Για όσα έχουμε ξεχάσει.Τελικά στο live σου, θα βοηθήσεις τους ανθρώπους να ξεχαστούν ή να θυμηθούν;
Τον τίτλο τον δανείστηκα από μία ποιητική συλλογή που είχε εκδώσει πριν χρόνια ο θείος μου. Σίγουρα να θυμηθούν και να ψυχαγωγηθούν. Ο περισσότερος κόσμος έχει ταυτίσει τη μουσική με διασκέδαση και εκτόνωση. Για μένα είναι ψυχαγωγία. Αυτό θα ήθελα να συμβαίνει στα lives, να γινόμαστε μία παρέα και να γεμίζουμε με έντονα συναισθήματα.
Info
Στέλιος Τσουκιάς
Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020
Καφωδείο Ελληνικό
Ώρα Έναρξης: 22.00
Εισιτήριο: 4 €
Ερμηνεία, τραγούδι, ακουστική κιθάρα: Στέλιος Τσουκιάς
Ακορντεόν / Πλήκτρα: Θάνος Σταυρίδης
Λαούτο / Κιθάρα / Βιολί: Γιάννης Καρακαλπακίδης
