Η ζωή είναι μια αλληλουχία τυχαίων γεγονότων και συγκυριών.
Στην περίπτωση της μουσικής είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως όσα
σήμερα ακούμε και απολαμβάνουμε είναι αποτέλεσμα μη προγραμματισμένων
συναντήσεων και γνωριμιών μεταξύ καλλιτεχνών και μουσικών παραγωγών. Και
όχι μόνο. Τυχαία γεγονότα αποτέλεσαν και την αφορμή για τη δημιουργία
συναισθημάτων, αναμνήσεων και τελικά την κινητήριο πνευματική δύναμη για
να γραφτούν εκατομμύρια τραγούδια. Στο δικό μας επίπεδο ως ακροατές, οι
αναπάντεχα ευχάριστες συναντήσεις ήταν πάντα αυτές που έκαναν τις
συστάσεις με τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που αγαπήσαμε
περισσότερο. Μας αρέσουν οι ιστορίες που δεν έχουν προσχεδιαστεί, που
έρχονται από το πουθενά και όταν κοιτάζουμε πίσω γελάμε με το πως
φτάσαμε ως εδώ. Ένα μονοπάτι από το οποίο δεν ξεφύγαμε ούτε εκατοστό
έτσι ώστε να είμαστε αυτό που είμαστε. Μοίρα ; Ίσως ναι, για εκείνους
που πιστεύουν πως δεν μπορούμε καθόλου να την αλλάξουμε. Συζητήσεις,
περιοδικά, ίντερνετ και τέλος τα δισκάδικα. Το μέρος που μπορείς να
βρεις μουσικούς θησαυρούς που αν δεν υπήρχε ο ανθρώπινος παράγοντας για
την πρώτη πληροφορία, ίσως η ιστορία να μην έπαιρνε αυτή την τροπή.
Αρκετά πρωτότυπο για τις ημέρες μας αλλά το συγκρότημα που σήμερα
παρουσιάζουμε, ήρθε γραμμένο σε χαρτάκι ημερολογίου. Ξέρετε, από εκείνα
τα άσπρα με τα χρωματιστά μεγάλα γράμματα που ποτέ δεν τα συμβουλεύεσαι
για την ημερομηνία και χρησιμεύουν μόνο για να σημειώσεις κάτι στα
γρήγορα. Μια μικρή ρομαντική ιστορία για το πως γνωρίσαμε τους Βρετανούς
Wicked Whispers.
Σε δισκάδικο λοιπόν, όπου ο υπεύθυνος δεν χρειαζόταν πολλά
ερεθίσματα για να εξωτερικεύσει την αγάπη του για μια μπάντα που ναι μεν
είναι σχετικά φρέσκια στο είδος αλλά γράφει με ένα τόσο γλυκό ρετρό
ύφος. Αν και βιαστικά, το όνομα σημειώθηκε με την λέξη “Liverpool” από
κάτω. Η πρώτη αναζήτηση στο διαδίκτυο έφερε λιγοστά αποτελέσματα σε ότι
αφορά τη δισκογραφία τους αφού τα μόνα επισήμως διαθέσιμα ήταν τα δυο
επτάιντσα που είχαν κυκλοφορήσει το 2012 και 2013 με δυο ομολογουμένως
πανέμορφα τραγούδια, το Dandelion Eyes και το Voodoo Moon από το οποίο
τους λάτρεψα πριν καν ακόμα ακούσω την ολοκληρωμένη τους δουλειά. Της
προσοχής μου διέφυγε βέβαια τότε το flipside κομμάτι του δίσκου, το
“Flying 'Round In Circles” το οποίο βρίσκεται και στο Maps of The Mystic
στην original μορφή του και θα αναφερθούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια.
Οι Wicked Whispers είναι αυτό το διάστημα μια από τις πιο ενδιαφέρουσες
και δημοφιλείς μπάντες του είδους τους. Γιατί ; Διαθέτουν δύο
χαρακτηριστικά, τον ήχο και τα τραγούδια με έναν τρόπο που δένει αυτά τα
δύο απόλυτα ταιριαστά. Όλα δείχνουν πως εδώ και τρία χρόνια περίπου, με
τα προαναφερθέντα singles, είχαν αφήσει εντυπώσεις ικανές να κρατήσουν
στην αναμονή όσους ήξεραν τι θα έπρεπε να περιμένουν από τους Βρετανούς.
Δεν βιάστηκαν καθόλου να επιβεβαιώσουν τα καλά λόγια. Ο δίσκος τους
ήρθε όταν πραγματικά ήταν η ώρα να έρθει, μετά από χρόνια εμπειρίας και
μόχθου.
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή αν παραδεχόμασταν πως τελευταία
βρισκόμαστε μέσα σε μια δύνη ψυχεδέλειας και αναβίωσης των 60’s και 70’s
από συγκροτήματα προερχόμενα από όλο τον κόσμο. Η μουσική επικαιρότητα,
παρότι διαμορφώνει πολλά παράλληλα σύμπαντα για τον καθένα μας,
χωριζόταν πάντα σε χρονικές περιόδους φρενίτιδας για συγκεκριμένα είδη.
Τα 80’s είχαν τη disco, τα 90’s τη New Wave και τη House και τα 00’s την
Electronica και την Pop. Κανείς όμως από εμάς δεν ένιωσε ποτέ
εγκλωβισμένος σε κάτι που δεν τον εξέφραζε. Η μουσική ήταν εκεί
ταυτόχρονα για όλους αλλά σε διαφορετικά πατώματα για τον καθένα. Οι
Wicked Whispers είναι ένα από τα γκρουπ που θα αφήσει το δικό του χρώμα
σε ένα από τα δωμάτια του ορόφου της νέο ψυχεδελικής pop των ημερών μας.
Χάρις στην τεχνική και την παραγωγή του Steve Powell, ο ήχος τους
φαίνεται να κλείνει τις πόρτες γύρω τους και μοιάζει να δημιουργεί μια
φούσκα ενός τόσο πειστικού ηχητικού κόσμου, του κόσμου των Wicked
Whispers.
Μόλις είχαμε ανακαλύψει τη λαμπρή μοντέρνα ψυχεδέλεια στο “Maps
Of The Mystic”. Στο ξεκίνημα του, σύγχρονοι ήχοι ήχοι που οδηγούνται
από πνευστά για μια ξενάγηση στην καθημερινότητα. Το “Chronological
Astronaut” προσδιορίζει ακριβώς το ύφος και τον τόνο στον οποίο θέλουν
να κινηθούν, στα πρότυπα δηλαδή πλαίσια της δεκαετίας του 60. Η μπάντα
έχει μια απίστευτη μεταδοτικότητα στο να σερβίρει αυτό που πραγματικά
αντιπροσωπεύει γιατί γνωρίζει πολύ καλά αυτό που είναι. Μια καλά
κατασκευασμένη περίληψη μόλις τριών λεπτών για το τι πρόκειται να
ακολουθήσει ενώ η γραφή του frontman Mike Murphy αποδεικνύεται ιδιαίτερα
έντονη και επιδραστική στο αποτέλεσμα. Όχι μόνο σε αυτά που θέλει να
πει με τους στίχους αλλά γενικότερα με το στήσιμο του δίσκου διαθέτοντας
κομμάτια που αν και απέχουν σε ρυθμό και διάθεση συναντούν την ίδια
ποιοτική στάθμη. Το “Flying Round in Circles” είναι μια μπαλάντα που
μπορεί να σε λιώσει αλλά όχι από τα πρώτα δευτερόλεπτα και αυτό είναι το
πρόβλημα. Γρήγορα καταλαβαίνεις πως το κομμάτι είναι κάτι διαφορετικό
μέσα στο σύνολο των 11 και το “πρόβλημα” θα το αντιληφθείς στο 2:30. Με
την καλή έννοια. Μια γλυκύτατη μελαγχολική σόλο κιθάρα, μια αυτούσια ηχώ
από εκείνη την εποχή. Λες κι ακούμε τους Coral να εισβάλουν ξαφνικά σε
ένα τραγούδι που θα μπορούσε να είχε γραφτεί από τους ίδιους. Στο ίδιο
μοτίβο και το “I’d Follow You Anywhere” που στη φαντασία μου θα ταίριαζε
και σε σόλο ερμηνευτή με τις σκοτεινές ala David Gilmour κιθάρες του.
“I’d follow you back in time, so i could meet you all over again”
τραγουδά ο Mike συνοδεία βιολιού, χορωδίας και πνευστών που δημιουργούν
ατμόσφαιρα μεγάλου concert hall.
Οι Wicked Whispers γράφουν στις ίδιες βάσεις με τους συμπολίτες
τους Coral αλλά όπως προείπαμε, ακολουθούν τη δική τους ξεκάθαρη ρετρό
γραμμή. Και αυτό είναι που αποζητούμε από κάθε νέο σχήμα, τη δική του
πινελιά, τη δική του εξελικτική φαντασία. Ομολογώ όμως πως δεν είχα
ξανακούσει αυτό τον ήχο που θυμίζει κάστρα και Βασιλιάδες, ντυσίματα
μεσαιωνικά, μπαρόκ λαούτα και εκκλησιαστικά όργανα παιγμένα με σύγχρονη
τεχνοτροπία και μέσα. Οι ψηλές στη φωνή του Murphy αλλά και αυτή η
μυστηριακή βραχνή χροιά αφήνει ένα μεγάλο συν συνολικά στον δίσκο. Ένα
από τα κομμάτια που όντως θα φέρει Coral αναμνήσεις είναι και το
“Medusa”. Προσωπικά το ξεχώρισα για την ικανότητα του να μου αποσπάσει
τη προσοχή και να με κάνει να περιπλανηθώ νοητικά με όλη αυτή την
ατμόσφαιρα. Στο τελείωμα του και πέρα από τον καταιγιστικό του ρυθμό,
ένα υπέροχο μονόλεπτο τζαμάρισμα με όλα τα όργανα να συμμετέχουν
δίνοντας την εντύπωση πως το κλείσιμο ανέλαβαν οι Doors.
Το Maps of The Mystic είναι ένας ύπουλα εθιστικός δίσκος.
Επέλεξα να τον ακούσω οδηγώντας και όταν κατέβηκα από το αυτοκίνητο,
διαπίστωσα πως οι μελωδίες του είχαν μείνει στη μνήμη μου ζητώντας
επανάληψη. Timing, μεγάλη λέξη για τη μουσική. Και η εμφάνιση των
Βρετανών γίνεται στην κατάλληλη αστρική σύνοδο. Τώρα που η αγορά των
νεοψυχεδελικών συγκροτημάτων γίνεται μια διαρκώς όλο και περισσότερο
αναπτυσσόμενη σφαίρα. Μια ψυχεδελική αναγεννησιακή περίοδος στο μέσο της
οποίας μας προσγειώνουν οι Wicked Whispers. Απόδειξη για το πόσο
αξιόλογο είναι αυτό το άλμπουμ είναι πως ήδη ηχεί ευχάριστα ενδιαφέρον
και σε ακροατές που δεν είχαν προηγούμενη σχέση με το είδος. Αν η μπάντα
υπήρχε στη δεκαετία του 60, θα αποτελούσε σίγουρα παράδειγμα προς
μίμηση και πηγή έμπνευσης για πολλές μεταγενέστερες του είδους.
***
Τον Μιχάλη Αποστόλου τον ακούτε κάθε Σαββατοκύριακο 16:00-18:00 στον Republic 100.3
