Deja Vu ή αναγέννηση; Ολική επαναφορά ή και πάλι ανθοφορία ; Στη μουσική, κακά τα ψέματα, έχουν υπάρξει όλες οι version αυτών των περιπτώσεων αλλά λογίστηκαν ως τέτοιες μόνο όταν επρόκειτο για αγαπημένες μπάντες ή καλλιτέχνες. Χρειάζεται λοιπόν συνδυασμός γεγονότων και εδώ φαίνεται πως αυτά υπήρξαν σε μεγαλύτερο από τον επαρκή βαθμό. Αυτό γιατί οι indie rockers Doves ή μάλλον τα 2/3 αυτών (οι Andy και Jez Williams) μετασχηματίστηκαν και πέρασαν από την αφάνεια στην ολική επαναφορά τους με νέες ιδέες και μουσική πλέον ως Black Rivers σχεδόν πέντε χρόνια μετά. Οι Βρετανοί σήμερα ξεκινούν στην κυριολεξία από το μηδέν. Από την εποχή πριν το millenium και για σχεδόν μια δεκαετία έμειναν ψηλά στα charts της Αγγλίας κατακτώντας ακόμη και το No1 δύο φορές με τα albums του 2002 The Last Broadcast και του 2005 Some Cities.
Ιστορικά, το τρίο γνωρίστηκε στα χρόνια του γυμνασίου όταν τα δυο αδέρφια συναντούν τον Jimi Goodwin και δημιουργούν χορευτική ηλεκτρονική μουσική ως Sub Sub. Επιτυχίες όπως το υπέροχο Ain't no Love που σίγουρα οι της εποχής κάπου θα έχετε χορέψει αλλά και αναρίθμητα live σε clubs της Βρετανίας και ανά την Ευρώπη, τους καθιερώνουν και τους εδραιώνουν στον χώρο της ηλεκτρονικής Dance σκηνής. Έπειτα, το 1997 μια πυρκαγιά στο στούντιο τους, καίει μαζί με τον εξοπλισμό τους και τα όνειρα τους για τους Sub Sub. Είναι έτοιμοι να τα παρατήσουν όλα αλλά ευτυχώς στο δίλημμα Συνεχίζουμε ή όχι διαλέγουν το πρώτο. Ήταν μάλλον περισσότερο μια ευκαιρία για αλλαγή και νέο ξεκίνημα παρά κάτι που τελικά θα τους αποθάρρυνε όπως μας είπαν. Οι Doves ήταν γεγονός. Τέσσερα albums, περιοδείες, πρωτιές σε charts, στιγμές αξέχαστες μέχρι που το 2010 μετά από το τελευταίο τους όπως αποδείχθηκε tour, δεν επιστρέφουν στο στούντιο και το project μπαίνει μέχρι και σήμερα στον πάγο όπως μας εκμυστηρεύτηκαν σε σχετική ερώτηση για το αύριο των Doves.
18 μήνες μετά και αφού τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν μέσα τους, τα αδέρφια Jez και Andy, χωρίς πλέον τον Jimi, ξεκινούν και πάλι να ακούν και να πειραματίζονται με μελωδίες που στριφογύριζαν στο μυαλό τους αυτό το διάστημα της ανάπαυλας. Ήταν άλλωστε κάτι που κάνουν από τα 8 τους χρόνια όπως μας λέει ο Jez. To Black Rivers παίρνει σάρκα και οστά και η ηχογράφηση των κομματιών πραγματοποιείται με τα όσο το δυνατό λιγότερα έξοδα μεταξύ των home studios των αδερφών Williams. Ποια είναι όμως η κεντρική ιδέα ;Τα δυο πρώτα singles Voyager 1 και The Ship, που ο Republic 100,3 μεταδίδει τον Οκτώβριο του 2014, μας βάζουν κατευθείαν στο θέμα. Εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς πως μιλούν για μετανάστευση, για τη διεκδίκηση μιας καλύτερης μοίρας.
Λίγους μήνες αργότερα, η προγραμματισμένη κυκλοφορία για τον Φεβρουάριο του 2015 αποκαλύπτει πως το Black Rivers μοιάζει να πετυχαίνει μια ολότητα στο ντεμπούτο του νέου project. Κομμάτια που δένουν μεταξύ τους και κουβαλούν σίγουρα μέσα τους τη μουσική που ξέρουν να γράφουν οι Βρετανοί χωρίς να προσπαθούν να κρύψουν κάτω απο το χαλί τις ομοιότητες με το παρελθόν τους. Παρότι θα χρειαστεί να γυρίσει o διακόπτης από τα φωνητικά Goodwin στο άνευ, το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό. Ειδικά στο Voyager 1 η φωνή του Jez ενσωματώνεται στο κομμάτι με τρόπο που μοιάζει να είναι μέρος του καταιγιστικού beat και όχι μια άλλη συχνότητα μέσα του.
Στο Age of innocence μια punk μυρωδιά είναι αυτό που θα μείνει αν και τα ηλεκτρονικά στοιχεία προσπαθούν για το αντίθετο. Ανεβαστικό τραγούδι αλλά ίσως το πιο παράταιρο για το LP. Μια εντελώς αντίθετη εικόνα από τα δυο κρυμμένα διαμάντια του δίσκου, το Harbour Lights και το Coral Sea που ίσως βοηθούν στο να βγει προς τα έξω η πιο artistic πλευρά του. Καθηλωτικά κομμάτια και τα δυο με το πρώτο να φέρνει στοιχεία ψυχεδέλειας τα οποία πάντα λάτρευαν όπως εξομολογείται ο Jez σε ερώτηση μας. Το Coral sea ξεκινά με φλαμίνγκο κιθάρα και δεν αφήνει περιθώρια να σκεφτείς κάτι άλλο πέρα από κινηματογράφο, με τα Γαλλικά samples να το μετατρέπουν σε soundtrack, έναν ακόμα από τους διακαείς πόθους τους. Τα τραγούδια που μας άρεσαν δεν τελειώνουν εδώ. Το The Forest είναι ένα ακόμα αριστούργημα με 60's folk καταγωγή και εντυπωσιακό είναι το πως τα χορωδιακά φωνητικά δένουν με τον space ήχο στο background. Στο αρκετά ηλεκτρονικό Wind That Shakes The Barley προσπάθησα να καταλάβω τις ομοιότητες με τους Sub Sub για ένα κομμάτι που θα ταίριαζε να ακουστεί σε πολλούς χώρους και ίσως θα πρέπει να σκεφτούν και την οπτική επένδυση του. Αφήσαμε τελευταίο το The Ship και όχι τυχαία. Ενώ στο ξεκίνημα είναι μια αργή διήγηση, στην εξέλιξη του επιβιβάζεται σε όχημα Kraftwerk ποντάροντας πολλά αυτή τη φορά στα φωνητικά που εδώ ανήκουν στον Andy και τελικά γίνεται ένα επικό αληθινά ταξίδι με αλλαγές, γυρίσματα και μελαγχολία που δε θέλεις να τελειώσει ποτέ.
Το Black Rivers δε με έκανε σε καμία στιγμή του να αναρωτηθώ, να ανησυχήσω αν θα είναι εξίσου καλό με τις προηγούμενες δουλειές των αδελφών William, έστω και χωρίς τον Jimi. Είναι άλλωστε τα ίδια μυαλά, τα ίδια δάχτυλα που γράφουν πλέον σε καινούργιο τετράδιο, με ολοκαίνουργια χρωματιστή πένα και δεν ξέχασαν ποτέ αυτή την τέχνη. Είμαστε ευτυχείς που τους έχουμε πίσω!
Πριν από όλα να σας συγχαρούμε για την νέα σας δουλειά. Είναι καταπληκτική, κάνατε μια εξαιρετική δουλειά ! Θα ήθελα να μάθω πως είναι για εσάς να αποχωρίζεστε έναν φίλο όπως ο Jimi Goodwin μετά από 20 χρόνια δημιουργίας και συνεργασίας.
Jez: Ευχαριστούμε. Είναι επίσης όμορφο το να δουλεύω και μόνο με τον αδερφό μου τον Andy. Έχουμε άλλωστε γράψει μαζί μουσική με διάφορες μπάντες από τα 8 μας χρόνια.
Πως οι αδερφοί Williams γνώρισαν τον Jimi Goodwin και πότε αντιληφθήκατε πως μπορείτε να συνεργαστείτε για να γράψετε μουσική;
Εν συντομία ας τον λέμε Jimi. Τον γνωρίσαμε στο σχολείο, στην 1η λυκείου, ήμασταν 15 χρονών τότε. Δυο χρόνια μετά, ξανασυναντηθήκαμε σε ένα Club, το Hacienda. Τότε εγώ και ο Andy γράφαμε το Spaceface, ήταν 1989. Λίγο αργότερα συνεργαστήκαμε και με τον Jimi για το flip side του δωδεκάϊντσου δίσκου μας Eco Jam Sub με το πρώτο μας project, τους Sub Sub. Έκτοτε μείναμε μαζί ως μπάντα.
Πότε ξεκινήσατε να συνθέτετε μουσική για το νέο project; Είχε έρθει η ώρα για αλλαγή κατεύθυνσης ή απλά θέλατε να δοκιμάσετε τους εαυτούς σας σε κάτι διαφορετικό;
Ξεκινήσαμε γύρω στο 2012, απλά πειράματα για να δούμε που θα μας βγει. Ήταν η ώρα για ένα διάλειμμα από τους Doves και για να ξεκινήσει κάτι νέο. Η αλλαγή ήταν να συμβεί.
Πως νιώθει κανείς όταν ξεκινάει κάτι από το μηδέν; Δεν είναι η πρώτη φορά για εσάς αλλά πείτε μας για αυτό. Η φωτιά στο στούντιο σας το 1997 ήταν μια σύμπτωση που έμελε να γίνει μια ευκαιρία για τη μουσική σας αναγέννηση;
Ένιωσα απελευθερωμένος και σε καμία περίπτωση φοβισμένος γιατί δεν ήμουν ποτέ προκατειλημμένος και δεν είχα πολλά υπάρχοντα ! Άρα ναι, ήταν πολύ συναρπαστικό αυτό το συμβάν τελικά. Η φωτιά στο στούντιο που κατέστρεψε τα πάντα εκείνη τη χρονιά, μας έφερε μπροστά σε ένα δίλημμα: Τα παρατάμε όλα ή συνεχίζουμε. Ήταν και αυτό στο χέρι μας και σήμαινε εξίσου μια απελευθέρωση. Ήταν επίσης μια ευλογία που μας δόθηκε για να αλλάξουμε.
Αν κρίνουμε από το τελικό αποτέλεσμα, το οποίο είναι απίστευτα όμορφο, πιστεύω πως η πρόθεση σας είναι να κρατήσετε τους Black Rivers ως ένα από τα κύρια project σας και όχι σαν ένα side project. Τι λέτε για αυτό;
Ευχαριστούμε πολύ! Σίγουρα δεν είναι ένα παράλληλο project οι Black Rivers. Είναι μια εντελώς καινούργια μπάντα με ένα τελείως φρέσκο look. Θέλαμε να συνεχίσουμε να αλλάζουμε τον ήχο μας ακόμη και ανάμεσα στα κομμάτια του δίσκου, να διαφέρει το ένα από το άλλο. Προτιμήσαμε να αποφύγουμε την μουσική κατηγοριοποίηση του δίσκου σε κάποιο είδος.
Οπότε, ας μιλήσουμε για το νέο σας project. To πρώτο άλμπουμ των Black Rivers κυκλοφόρησε και δεν θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ένα μέσο indie άλμπουμ. Τι είχατε στο μυαλό σας κάνοντας την παραγωγή; Υπήρχε κάποια κεντρική ιδέα;
Θελήσαμε να υπάρχουν οι προσωπικότητες μας μέσα σε αυτό το δίσκο, να είμαστε μέσα εμείς οι ίδιοι. Όπως επίσης και να περπατήσουμε σε νέα εδάφη (για εμάς). Θέλαμε να ακούγεται σαν μια διακοπή, μια απόσπαση από την καθημερινή ζωή. Μια 100% απόδραση, όπως σε ένα όνειρο, σαν να είναι ένας νέος κόσμος. Ακόμη αν θέλετε να το πούμε κι έτσι, η πρόθεση μας ήταν ο δίσκος να έχει πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά συμπεριφοράς, πολλές διαφορετικές προσωπικότητες. Να αλλάζει διαρκώς από ύφος σε ύφος, από τα ψηλά στα χαμηλά.
Τα δύο πρώτα singles σας, το The Ship και Voyager 1 μας μιλούσαν για το ξεκίνημα μιας νέας ζωής, για την αλλαγή εδάφους. Θέλατε να επικεντρωθείτε σε κάτι συγκεκριμένα;
Και τα δυο κομμάτια βρίσκουν το νόημα τους στο να δει κάποιος με ένα διαφορετικό μάτι τη ζωή του ή στο να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή. Είναι τραγούδια που μιλούν για ξενιτεμένους, ίσως είναι στο αίμα μας όλο αυτό!
Το The Forest είχε μια ελαφρά αίσθηση ψυχεδέλειας. Συντονιστήκατε κι εσείς με την μεγάλη άνθηση που γνωρίζει τα τελευταία χρόνια αυτή η μουσική κατηγορία;
Πάντα παθιαζόμασταν με την ψυχεδελική μουσική. Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο όταν θέλεις να ανυψώσείς ένα τραγούδι σε έναν τελείως διαφορετικό κόσμο.
Η όλη ροή του άλμπουμ και κομμάτια όπως το Harbour Lights με τα Γαλλικά φωνητικά samples, με κάνει να σκεφτώ πως πολύ εύκολα το Black Rivers θα μπορούσε να είναι το soundtrack μιας ταινίας. Σκεφτήκατε ποτέ να κάνετε κάτι τέτοιο;
Όχι, στα 25 χρόνια της καριέρας μας, δεν μας έχει προταθεί κάτι τέτοιο.
Πείτε μας έναν μη-Βρετανό καλλιτέχνη ή μπάντα που θα θέλατε να συνεργαστείτε μαζί του.
Με τους Tame Impala ή τους Kraftwerk.
Είναι κάτι που δεν έχετε κάνει μέχρι σήμερα και θα θέλατε να σας συμβεί; Σε ότι αφορά φυσικά τη μουσική σας καριέρα.
Η σύνθεση μουσικής για κάποιο film ίσως ή μια συνεργασία με κάποιον καλλιτέχνη που εκτιμάμε πολύ.
Όλα αυτά τα 25 χρόνια της ύπαρξης σας στη μουσική βιομηχανία, καταφέρατε να έχετε τα προς το ζην; Χρειάστηκε ποτέ να κάνετε κάποιο άλλο επάγγελμα;
Σταθήκαμε τυχεροί και μόλις που προλάβαμε την μουσική αγορά στα τελευταία της. Οπότε βιώνουμε έναν ταπεινό βίο ουσιαστικά.
Τι πιστεύετε για τον μοντέρνο τρόπο προώθησης της μουσικής; Το διαδίκτυο είναι ένα καλώδιο που μπορεί να σε μεταφέρει στα πέρατα της γης αλλά από την άλλη μπορεί και να μειώσει τα έσοδα σου.
Δεν είναι και ο καλύτερος. Δεν υπάρχουν χρήματα για τους τραγουδοποιούς και τους μουσικούς, μόνο για τα μεγάλα ονόματα. Ακόμη και τώρα με την τεχνολογία και το ίντερνετ διαθέσιμα, πρέπει να ξοδέψεις ένα κάρο λεφτά για να πετύχεις να γίνεις γνωστός ή απλά να τραβήξεις την προσοχή.
Θα πρέπει να θεωρούμε τους Doves ένα project που δεν θα ξαναενωθεί για να γράψει μουσική;
Οι Doves προς το παρόν είναι στον πάγο.
Τι μελλοντικά σχέδια υπάρχουν; Κάποιο tour, νέες μουσικές ;
Ναι ! Πρέπει να γράψουμε νέα κομμάτια για τους Black Rivers ξεκινώντας από αυτή τη χρονιά και επίσης έχουμε και μερικά φεστιβάλ στα οποία θα συμμετάσχουμε το φετινό καλοκαίρι.
Jez, Andy, σας ευχαριστούμε πολύ, ευχόμαστε καλή τύχη!
Και εμείς ευχαριστούμε για την αγάπη σας!
Τον Μιχάλη Αποστόλου τον ακούτε καθημερινά 19:00 – 20:00 στον Republic 100.3 fm
