Το 2012, ο Julian Porte θέτει ως στόχο το σχηματισμό μιας μπάντας και σαν κάτι που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως ο απόλυτος συγχρονισμός, ένας παλιός του φίλος, ο Gabriel Fernandez ήταν ήδη στο ίδιο mood. Έτσι, γεννήθηκαν οι Levitation Room και πλέον από το 2013 οπότε και τυχαία κι εμείς τους ανακαλύψαμε, αναδύουν τη μουσική τους από τη σκηνή του Λος Άντζελες από όπου και κατάγονται. Στους καιρούς που οι ψυχεδελικές ροκ μπάντες ξεφυτρώνουν πιο γρήγορα από όσο κάποιος θα μπορούσε να κρατήσει το μέτρημα, οι Levitation Room δημιουργούν τη δική τους ηλιόλουστη psych rock κάνοντας το κοινό τους να τους ακολουθεί πιστά.
Με την εξαιρετική τους ικανότητα να εισάγουν κιθαριστικά lo-fi riffs με αυτή την ψυχεδελική αισθητική, οι Levitation Room έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια ονειρική αίσθηση της δεκαετίας του 1960 στο σήμερα. Το κουαρτέτο από το Ανατολικό Λος Άντζελες αποτελείται από τα lead φωνητικά και την κιθάρα του Julian Porte, τον κιθαρίστα Fernandez, τον μπασίστα Jonathan Martin και τον ντράμερ Johnathan Martin (ναι, η διαφορά τους είναι ένα h), και καθένας τους συμβάλει με τη δική του προσωπική πινελιά, στη δημιουργία του ύφους της μπάντας. Μιας μπάντας που παράγει μουσική που παρασύρει και διεισδύει στο εσωτερικό του ακροατηρίου που είτε τους ακούει από έναν δίσκο, είτε live μπροστά σε μια σκηνή.
Οι Αμερικανοί, μας παραχώρησαν μια πολύ ειλικρινή και ενδιαφέρουσα συνέντευξη με αφορμή την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους άλμπουμ που ήρθε στα δισκοπωλεία, κυρίως της αμερικανικής αγοράς, στα μέσα Μαρτίου. Στο καθαρά μουσικό κομμάτι, φαίνεται πως θα παρακάμψουμε ακόμη και τον Ελληνικής καταγωγής τίτλο του άλμπουμ Ethos, για να δώσουμε μερικά σχόλια για αυτό που ακούμε τελικά από εκείνους. Ο δίσκος, χωρίς αμφισβήτηση κινείται ανάμεσα σε ήχους από instrumental surf ιντερλούδια μέχρι και αναπάντεχες εκρήξεις από shoegaze pop. Στα Cosmic Flower και Loved σίγουρα ακούμε ήχους που θυμίζουν Brian Jonestown Massacre αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα ίσως είναι για τον ακροατή που θα προσέξει και θα καταλάβει τους στίχους των τραγουδιών. Οι στίχοι, είτε δεν κρύβουν βαθιά στοχαστικά νοήματα, είτε είναι αρκετά διαδικαστικοί. Αυτό είναι ένα από τα σημεία του δίσκου που προσωπικά με άφησε αρκετά κενό όταν o δίσκος τελειώνει με το κατά τα άλλα πιασάρικο και εντελώς ρετρό Crystal Ball.
Παρόλα αυτά, για Ελλάδα μιλάμε, λίγοι προσέχουν τα lyrics και ακόμη λιγότεροι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ποίηση των καλλιτεχνών. Αν θέλουμε όμως να είμαστε δίκαιοι, στο Ethos υπάρχουν και κομμάτια όπως το Standing In The Rain. Αυτό στη δεύτερη πλευρά του δίσκου, που φωνάζει πως οι Levitation Room ξέρουν να γράφουν μια καλή pop μελωδία. Παρά τον τίτλο του, ανοίγει τα σύννεφα για να μπει ο ήλιος με ήχους που φέρνουν μυρωδιές από πρώιμους Primal Scream των αρχών της δεκαετίας του 90'. Το κομμάτι του δίσκου όμως, είναι το Til You Reach Your Last Breath όχι μόνο γιατί στο ραδιόφωνο θα σκίσει, αλλά επειδή ο όρος ψυχεδέλεια, είναι εδώ με όλο του το νόημα. Και ναι, επιτέλους και ένας καλός στίχος για όσους από εμάς δίνουμε σημασία και σε αυτό, το 50% μιας παραγωγής (δεν είμαι υπερβολικός). Well my daddy once said to me, embrace this life with humility, don't be conditioned by society. Σε ερώτηση μας, ο Julian επιβεβαιώνει αυτό που ο στίχος γράφει. Μπορεί να μην είναι το φόρτε τους η στοχαστική διάθεση των στίχων αλλά προσπαθούν να είναι καυστικοί και ειλικρινείς με τα πράγματα που βλέπουν γύρω τους.
Μερικοί δίσκοι απλά πλάθονται για να ευχαριστήσουν τις ψυχές μας, χωρίς αιτία, χωρίς ανάγκη για ανάλυση ή επιχειρηματολογία. Η Burger records, ελπίζω να έχει καταλάβει σε ποιους κυκλοφόρησε δίσκο. Το Ethos έχει όλα όσα χρειάζεται κανείς για να νιώσει ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτό και μόνο το κατόρθωμα των Levitation Room είναι κάτι. Το κάτι που θα σε κάνει να τρέξεις μακριά από τα δόντια της μελαγχολίας, προς την αγκαλιά της ευφορίας. Όλος ο δίσκος ΕΔΩ.
Παρακάτω διαβάστε την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση μας, πολλές φορές με αφοπλιστική ειλικρίνεια, με τον lead singer των Αμερικανών Julian Porte.
Γεια σας παιδιά! Σας ευχόμαστε ένα δημιουργικό νέο έτος! Ένα έτος που έφερε ήδη το ντεμπούτο LP σας, πριν μερικές ημέρες, έτσι δεν είναι; Τι να περιμένουμε; Πώς θα το περιγράφατε;
Ευχαριστούμε! Ναι, στις 19 Μαρτίου κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο. Υποθέτω πως μπορείτε να καταλάβετε πως πρόκειται για ένα ξεκάθαρα ψυχεδελικό άλμπουμ με λίγες λουλουδένιες pop μελωδίες, που μπαίνουν ανάμεσα εκεί για να κρατηθεί ένα σωστό μέτρο. Η τελευταία μας κυκλοφορία, το Minds Of Our Own EP του 2014, ήταν μια ματιά για το πως θα εξελισσόταν η μουσικής μας. To Ethos, διαθέτει νέα στοιχεία ενορχήστρωσης, με τη βοήθεια πλέον του νέου μας πληκτρά, Glenn Brigman, ο οποίος ηχογράφησε το album και μας βοήθησε να επεξεργαστούμε κάποιες έντονες ιδέες μας που θέλαμε να περάσουμε σε αυτό. Ελπίζουμε ότι ο ακροατής θα μπορέσει να μπει στο ύφος του άλμπουμ αλλά και θα ακούσει τι έχουμε να πούμε. Υπάρχουν μερικά τραγούδια εκεί με πολιτικά υπονοούμενα και στίχοι που θα σας βοηθήσουν να σκεφτείτε για τα προβλήματα που αφορούν τη ζωή.
Είστε 100% χαρούμενοι και ικανοποιημένοι με το τελικό αποτέλεσμα; Πείτε μας περισσότερα για το πώς τα καταφέρατε.
Ναι, είμαστε σίγουρα ικανοποιημένοι και ενθουσιασμένοι γι' αυτό, αλλά δεν νομίζω ότι κανένας καλλιτέχνης θα είναι ποτέ 100% ικανοποιημένος με το έργο του. Πάντα πηγαίνω πίσω για να το ξανακούσω και βρίσκω πράγματα που εύχομαι να μπορούσα να αλλάξω. Ατελείωτες αναθεωρήσεις τρέχουν μέσα στο κεφάλι μου, είναι εκπληκτικό, αλλά εντάξει, δεν μπορούμε απλώς να επαναπαυτούμε στις δόξες μας. Πρέπει να συνεχίσουμε να προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερη μουσική. Το άλμπουμ ηχογραφήθηκε ζωντανά στο Everydaze, (ένα δισκάδικο που ήταν δικό μας παλιότερα) από τους φίλους μας Glenn Brigman και Josh Menashe, σε ένα μικρό tape machine στο στο πίσω μέρος του, στο lock-out στούντιο μας. Ο Glenn και ο Josh είναι δύο πραγματικά εκπληκτικοί μουσικοί και έχουν το δικό τους συγκρότημα, παρόμοιο με το δικό μας, τους Triptides. Ακούσαμε την ποιότητα του ήχου που έβγαζαν κάνοντας παραγωγή στα δικά τους άλμπουμ και τους ρωτήσαμε αν μπορούσαν να ηχογραφήσουν και το δικό μας και voila ! Το Ethos δημιουργήθηκε.
Σχεδιάζετε κάποια περιοδεία για την υποστήριξη του δίσκου σας;
Ναι! Θα κάνουμε μια psych fest περιοδεία στα τέλη Απριλίου. Θα ταξιδέψουμε από την California έως το Austin του Texas για το Levitation Festival και στη συνέχεια μέχρι το Chicago και πίσω. Είμαστε επίσης έτοιμοι για μια περιοδεία στην Ευρώπη το Σεπτέμβριο. Δεν ξέρουμε όλη την περιοδεία και ημερομηνίες ακόμα αλλά ελπίζουμε να έρθουμε και στην Ελλάδα. Επικοινωνήστε με τη Zuma Bookings και πείτε τους πως μας θέλετε εκεί (γέλια).
Ποιο από τα τραγούδια που περιλαμβάνονται στο υπέροχο EP σας Minds Of Our Own, θα βρεθεί επίσης και στο άλμπουμ; Πείτε μας περισσότερα για το πώς ηχογραφήσατε την πρώτη σας δουλειά.
Και το Loved αλλά και το There Are No Words από το Minds Of Our Own, βρίσκονται στο Ethos. Είναι τα ίδια τραγούδια, απλώς προστέθηκαν μερικοί ήχοι και τεχνικές. Στο πρώτο μισό του δίσκου, η παραγωγή έγινε από τον παλιό μας φίλο James Torres, στο στούντιο του στο Λος Άντζελες. Στο άλλο μισό, η παραγωγή έγινε από εμάς και ένα τραγούδι (Visions of my Mind), ηχογραφήθηκε με τον καλό μας φίλο Joel Jerome, ο οποίος συμβαίνει να είναι ένας από τους καλύτερους παραγωγούς και μουσικούς στο Λος Άντζελες, κατά τη γνώμη μας.
Ο τίτλος του ντεμπούτο σας Ethos προέρχεται από την Ελληνική λέξη ήθος, που σημαίνει το χαρακτήρα ή τη διάθεση μιας κοινότητας, ομάδας, προσώπου, κλπ. Πώς φτάσατε να χρησιμοποιήσετε αυτή τη λέξη για τίτλο του άλμπουμ;
Ο τίτλος του άλμπουμ είναι μια δική μου ιδέα. Η λέξη Ethos είχε κολλήσει στο μυαλό μου για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μετά από μια σειρά μαθημάτων φιλοσοφίας στο κολέγιο όταν ήμουν νεότερος. Έτσι, όταν ο δίσκος τελείωσε και αρχίσαμε να σκεφτόμαστε έναν τίτλο σε σχέση με το θέμα των τραγουδιών, το ήθος ήταν η πρώτη λέξη που ήρθε στη σκέψη μου. Θέλαμε το άλμπουμ να εκφράζει και να περιλαμβάνει αυτά για στα οποία οι άνθρωποι πιστεύουν ή για τα οποία αγωνίζονται προσωπικά και συλλογικά. Και αν δει κανείς τη λέξη ήθος στο wikipedia γράφει Οι Έλληνες χρησιμοποίησαν επίσης αυτήν την λέξη για να αναφερθούν στη δύναμη της μουσικής, να επηρεάζει τα συναισθήματα του ακροατή τις συμπεριφορές, ακόμα και ήθος του. Το βρήκαμε ιδιαίτερα ωραίο.
Και με το όνομα της μπάντας, Levitation Room; Πώς σας ήρθε αυτό;
Το όνομα του συγκροτήματος δημιουργήθηκε ένα βράδυ μετά από μερικές μικρές μπουκιές μανιταριών (γέλια). Κάναμε πρόβα στο παλιό μας studio και άρχισα να αισθάνομαι τα πόδια μου σα να σηκώνονται και να πλέουν πάνω από το έδαφος. Αφού τελειώσαμε με την πρόβα, καθίσαμε όλοι μαζί και προσπαθούσα να εξηγήσω σε όλους ότι ένιωσα σαν να αιωρούμαι. Τότε η λέξη Levitation (μετέωρος) ήρθε στο μυαλό μου. Ψάξαμε για να δούμε αν υπάρχει ήδη συγκρότημα με αυτό το όνομα και βρήκαμε μια shoegaze μπάντα από τα 90's, που ονομάζεται Levitation. Έτσι, καθίσαμε να σκεφτούμε λίγο περισσότερο για να βρούμε μια λέξη ως προσθήκη σε αυτό. Τότε, συνειδητοποιήσαμε ότι όλοι καθόμασταν σε ένα δωμάτιο (room). Έτσι, το όνομα του συγκροτήματος μόλις είχε βρεθεί. Το Levitation Room γεννήθηκε από τα κανάλια της φαντασίας μας.
Πώς άρχισαν όλα για το συγκρότημα; Κάτω από ποιες συνθήκες γνωριστήκατε και αποφασίσατε να φτιάξετε το γκρουπ;
Όλα ξεκίνησαν από εμένα και τον Gabriel. Γνωριζόμασταν από όταν ήμασταν έφηβοι μέσω της punk rock σκηνής. Καταλήξαμε σχηματίζοντας μια μπάντα που ονομαζόταν The Hitz, με μερικούς από τους φίλους μας από άλλες μπάντες. Δεν ήξερα να παίζω κιθάρα τότε, γι' αυτό απλά τραγουδούσα και έγινα ο frontman τους. Τελικά, έφυγα από το συγκρότημα για να κάνω κάτι δικό μου για λίγο. Άρχισα να μαθαίνω κιθάρα, ίσα ίσα για να αυτοσχεδιάζω μαζί με άλλους μουσικούς. Έτσι, έβαλα μια αγγελία στο Facebook για να δω αν κάποιος ενδιαφέρεται να ξεκινήσουμε μια μπάντα. Ο Gabriel ήρθε σε επαφή αμέσως και μου είπε ότι ήθελε να ξεκινήσει κάτι καινούργιο. Από εκεί και πέρα ψάξαμε για έναν ντράμερ και έναν μπασίστα και καταλήξαμε στο ρυθμικό κομμάτι των Levitation, αποκτώντας με δύο παιδιά που έχουν σχεδόν πανομοιότυπα ονόματα. Τον ντράμερ Johnathan Martin και τον μπασίστα, ο Jonathan Martin (γέλια). Ένα «h» είναι το μόνο πράγμα που τους διακρίνει.
Είναι αλήθεια ότι είσαι ένας αφοσιωμένος μουσικός του δρόμου; Τι έκαναν τα μέλη της μπάντας που πριν από τους Levitation Room;
Ναι, είμαι μουσικός του δρόμου από το 2010/2011. Υπήρχε μια χρονική περίοδος που είχα πολλά προβλήματα στη ζωή μου. Πήγα φυλακή, έχασα την κοπέλα μου και τελικά εγκατέλειψα το κολέγιο. Ήμουν πάντα με προβλήματα και δεν μπορούσα να βρω δουλειά, έτσι άρχισα να παίζω μουσική στο δρόμο για τα προς το ζην και το κάνω ακόμη και σήμερα. Κάθε μέρα παίρνω το τρένο απέναντι από το διαμέρισμά μου, για να πάω να σταθώ μπροστά σε ένα μπακάλικο και να παίξω folk μουσική με την ακουστική κιθάρα και τη φυσαρμόνικα μου. Είναι ευλογία να είσαι σε θέση να μπορείς να χαλαρώνεις παίζοντας μουσική έξω δημόσια κάθε μέρα και είμαι περήφανος για αυτό. Όλοι στην μπάντα εξακολουθούν να δουλεύουν. Κανείς από εμάς δεν έχει την πολυτέλεια της χαλάρωσης ακόμα. Είμαστε όλοι μας δραστήριοι (γέλια). Ο Gabriel εργάζεται σε ένα μουσικό σχολείο για παιδιά, Ο John (τύμπανα) δουλεύει σε ανταλλακτικά αυτοκινήτων και ο Jonathan (μπάσο) εργάζεται σε μια εταιρεία με καταψύκτες. Ελπίζουμε μια μέρα να μη χρειάζεται να δουλεύουμε πολύ και να ζούμε αποκλειστικά και μόνο από τη μουσική μας. Αυτό είναι το όνειρο!
Μπορείτε να μας πείτε για το ποια κατηγορία μουσικής νομίζετε ότι παίζετε; Πιστεύετε στις κατηγορίες; Ή νομίζετε πως απλά είναι ένας τρόπος διαχωρισμού όταν μιλάμε για διαφορετικούς καλλιτέχνες;
Λοιπόν, αυτή είναι μια δύσκολη ερώτηση. Δεν μπορείς να γενικεύεις απλά όλη τη μουσική σε μια κατηγορία, οπότε προφανώς πρέπει να υπάρχει διάκριση μεταξύ διαφορετικών τύπων μουσικής. Αυτό έπειτα όμως, μπορεί να σε κάνει ευάλωτο σε κάθε είδους μουσική ταμπέλα. Υποθέτω ότι μας ταιριάζει η κατηγορία Psych Rock. Αλλά σκεφτείτε, υπάρχουν εκατοντάδες μπάντες που θεωρούνται Psych Rock μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιούν τόνους από reverb ή πετάλια και εφέ ή οτιδήποτε άλλο. Υποθέτω ότι είναι τελικά στον ακροατή. Για εμάς, Psych Rock είναι ένα είδος μουσικής που επεκτείνει τη συνείδηση και ωθεί τους ανθρώπους να σκεφτούν έξω από τα τετριμμένα. Το να μας κατηγοριοποιήσεις, μπορεί σίγουρα να είναι απογοητευτικό. Δεν θέλουμε να περιορίζεται ή να δεσμεύεται σε ένα μόνο είδος μουσικής αυτό που γράφουμε. Αν το νιώσουμε και το θέλουμε, άνετα μπορούμε απλώς να βγάλουμε ένα folk ή jazz άλμπουμ. Θα εξακολουθούν οι ακροατές μας να πιστεύουν ότι είμαστε μια psych rock μπάντα;
Δεν είστε μόνοι στο Λος Άντζελες, οι ψυχεδελικές ροκ μπάντες ξεφυτρώνουν πιο γρήγορα από όσο θα μπορούσε κανείς να παρακολουθήσει. Πιστεύετε ότι θα πρέπει οι ίδιοι να ξεπεράσετε τους εαυτούς σας για να πάρετε μια περίοπτη θέση μεταξύ εκείνων που είναι παγκοσμίως γνωστοί; Ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Εμείς σίγουρα θα θέλαμε να δοκιμάσουμε να ξεχωρίσουμε από πολλές psych μπάντες εδώ στο Λος Άντζελες. Και νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένετε από εμάς να αλλάζουμε σε κάθε άλμπουμ που κυκλοφορούμε, επειδή υπάρχουν πολλά στο γούστο μας, όχι μόνο ένα πράγμα ή είδος. Υποθέτω ότι ο στόχος είναι να γράφουμε μουσική που εμείς αρχικά θα αισθανόμαστε πως είναι αρκετά καλή και θα την απολαμβάνουμε. Νομίζω ότι ένα πράγμα που μας κάνει λίγο διαφορετικούς, είναι το στιχουργικό περιεχόμενο των τραγουδιών μας. Δεν λέω ότι είναι και τα πιο στοχαστικά τραγούδια με βάθος αλλά μας αρέσει να είμαστε καυστικοί και ειλικρινείς με τα πράγματα που βλέπουμε γύρω μας και θέλουμε να συνεχίσουμε να εστιάζουμε σε αυτό. Θέλουμε οι άνθρωποι να αναμοχλεύουν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους και να μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους και τον κόσμο. Σίγουρα έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε για να εδραιώσουμε τους εαυτούς μας σε αυτή τη σκηνή αλλά είμαστε έτοιμοι για αυτή την πρόκληση.
Το πλάνο μας, είναι να συνεχίσουμε να εξελισσόμαστε, γράφοντας καλύτερη μουσική που θα γίνεται όλο και πιο διαδεδομένη, όχι μόνο για τους psych rock οπαδούς αλλά και για άλλους τους ακροατές.
Νομίζετε πως οι δισκογραφικές επηρεάζουν τη μουσική που παράγουν οι μπάντες; Έχετε σχέσεις και με τη Lollipop και με την Burger Records. Τι νιώθετε για τους ανθρώπους που τρέχουν αυτές τις ετικέτες;
Δεν νομίζω πως οι ετικέτες επηρεάζουν κατ' ανάγκη την μουσική που γράφουν οι καλλιτέχνες, εκτός κι αν είσαι σε μια σημαντική ετικέτα και η δημιουργική σου ελευθερία αμφισβητείται. Συνεργαζόμενοι με ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρείες, όπως η Lollipop και η Burger Records, διαπιστώνουμε πως είναι πραγματικά πολύ εύκολα τα πράγματα. Μέχρι στιγμής, μας έχουν δώσει μόνο μεγάλες ευκαιρίες, υποστήριξη και μια πλατφόρμα για να μοιραστούμε τη μουσική μας με όλο τον κόσμο. Αισθανόμαστε ότι οι άνθρωποι που διευθύνουν αυτές τις ετικέτες είναι ειλικρινής και γνήσιοι. Μπορείς να πας στο κατάστημα της Burger Records οποιαδήποτε ημέρα της εβδομάδας και να κάνεις παρέα με τον Sean και τον Lee. Να περάσεις την ώρα σου γελώντας και να μιλήσετε για τα σχέδια που έχεις για τη μπάντα. Το ίδιο ισχύει και για τη Lolipop.
Αν δεν βρισκόσασταν στο Los Angeles, που νομίζετε ότι μπορεί να θέλετε να υπάρχετε ως μπάντα;
Ίσως κάπου όπου το είδος της μουσικής μας δεν είναι τόσο κορεσμένο από άλλα συγκροτήματα. Κάπου στην Ευρώπη θα ήταν σούπερ Νότια Αμερική. Αν ήταν εδώ στις Η.Π.Α, ίσως στο San Francisco, στο Austin του Texas ή τη Νέα Υόρκη. Κάπου όπου θα μπορούσαν να βγαίνουν τα προς το ζην. Ζούμε στην Ελλάδα, ζείτε στο Los Angeles. Χωρίς το διαδίκτυο, θα ήταν κατά πάσα πιθανότητα πάρα πολύ δύσκολο να βρούμε τη μουσική σας σε ένα τοπικό κατάστημα δίσκων.
Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την ψηφιακή πειρατεία και όλα αυτά τα πράγματα στη μουσική βιομηχανία;
Λοιπόν, η μουσική πειρατεία είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Από τη μια πλευρά πιστεύουμε ότι η μουσική πρέπει να είναι δωρεάν, γιατί αυτό είναι τελικά η μουσική, σωστά ; Είναι ένα δώρο, οπότε γιατί να μην το μοιραστείς ; Είναι επίσης ένας πολύ καλός τρόπος για να εξαπλωθεί η μουσική. Μερικές φορές, μπορεί κάποιον να τον εμποδίσει να αγοράσει το άλμπουμ σου, αν πρέπει να πληρώσει μερικά δολάρια για να το αποκτήσει. Ο σκοπός όμως είναι να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα χέρια και αυτιά γίνεται. Από την άλλη πλευρά, έχει γίνει πραγματικά δύσκολη η επιβίωση για τις μπάντες που ζουν μόνο από τη μουσική. Όταν ένα γκρούπ δεν μπορεί να υπάρξει οικονομικά, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Υπάρχουν φορές που κοιτάζουμε τους εαυτούς μας και ξέρουμε ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα για το μέλλον μας ως μουσικοί. Τελικά, το κάνουμε επειδή μας αρέσει, επειδή το αγαπάμε, όχι επειδή μας αποδίδει μερικά δολάρια.
Ποιες μπάντες ή καλλιτέχνες θεωρείτε ως τις κύριες επιρροές σας;
Οι Beatles είναι πάντα πρώτοι στη λίστα. Οι Kinks, οι Pretty Things, οι Buffalo Springfield, οι Byrds, οι Grateful Dead, η Margo Guryan, οι Ora, οι The End και νεότερες μπάντες όπως οι Tame Impala, οι Temples και o Jacco Gardner. Επίσης αγαπάμε πραγματικά την folk, τη jazz, τα blues και τη μουσική από όλο τον κόσμο. Οπότε, θα μας ακούσετε να παίζουμε πολλά διαφορετικά πράγματα όσο περνάει ο καιρός.
Τον Μιχάλη Αποστόλου τον ακούτε καθημερινά 22:00 – 23:00, στον Republic 100,3 fm
