Εδώ δεν εκφράζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στον ίδιο μας τον εαυτό, πώς να το κάνουμε μπροστά στα μάτια των άλλων; . Για την ελευθερία που δίνει η απόκρυψη του εαυτού μας αλλά και για πολλά άλλα θέματα που θίγονται στο νέο έργο του Θανάση Τριαρίδη Zyklon ή Το πεπρωμένο που έκανε πρεμιέρα πριν λίγες μέρες στο χώρο του Black box, μας μίλησε ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Γαβαλάς.
Τι πρόκειται να
παρακολουθήσουμε στην παράσταση “Zyklon ή Το Πεπρωμένο”;
Θα παρακολουθήσετε μια ιστορία
αγάπης μεταξύ δύο ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μέσα σε ένα παιχνίδι έχοντας σαν
σημείο συνάντησης το Ολοκαύτωμα.
Ποιος πιστεύετε πως είναι ο
λόγος που υπάρχουν ολοένα και περισσότερες παραστάσεις που αναφέρονται στο
Ολοκαύτωμα ή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Εβραίων; Τι συμβολίζει το
Ολοκαύτωμα; Γιατί είναι σημαντικό στις μέρες μας να επανερχόμαστε στο θέμα
αυτό;
Tο Ολοκαύτωμα είναι ένα από τα
ισχυρότερα και σκληρότερα γεγονότα στην ιστορία του ανθρώπινου γένους. Είναι
από τα φρικτότερα εγκλήματα που έκανε η ανθρωπότητα. Καλό είναι που και που να
ερχόμαστε απέναντι στις φρίκες τέτοιων εγκλημάτων προς την ανθρωπότητα. Ίσως να
εκτιμήσουμε πιο πολύ την όποια ελευθερία έχουμε σήμερα και να έχουμε το νου μας
μην γίνουν στο μέλλον τέτοια εγκλήματα όπως λέει και ο Τριαρίδης σε μια ατάκα
του έργου.
Πόση ελευθερία δίνει στους
χαρακτήρες το γεγονός ότι δεν πρόκειται να ιδωθούν ποτέ, καθώς βρίσκονται
κλεισμένοι μέσα στο Zyklon
Η ελευθερία που κερδίζουν οι
χαρακτήρες μέσα από την μη οπτική επαφή είναι ότι ο καθένας μπορεί να
ισχυριστεί ό,τι θέλει για τον εαυτό του. Δεν θα αποδειχθεί αν ψεύδεται η όχι.
Δυστυχώς οι άνθρωποι εγκλωβιζόμαστε μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό. Εδώ δεν
εκφράζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό στον ίδιο μας τον εαυτό πως να το κάνουμε
μπροστά στα μάτια των άλλων.
Ποια είναι τα στοιχεία που
κέντρισαν εσάς προσωπικά στο νέο έργο του Θανάση Τριαρίδη; Ποια είναι τα
χαρακτηριστικά γνωρίσματα γραφής του συγγραφέα;
Αυτό που με κέντρισε στο έργο του
Θανάση ήταν η πρόκληση πως θα πρέπει να μιλάω με κάποιν και να του εκφράσω
συναισθήματα χωρίς καν να τον δω. Ο Θανάσης έχει το εξής ενδιαφέρoν.
Παρουσιάζει καταστάσεις μη ρεαλιστικές πείθοντας σε ότι είναι ρεαλιστικές.
Τι είναι εκείνο που θα θέλατε
να “πάρει” μαζί του ο θεατής μετά το τέλος της παράστασης;
Σίγουρα πληροφορίες για το τι
ακριβώς γινόταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και επιπλέον μια άλλη διάσταση για
το που μπορεί να φτάσει και σε τι μπορεί να οδηγήσει η αγάπη τον άνθρωπο.
