Δύο από τις σημαντικότερες συγγραφικές προσωπικότητες βρέθηκαν το Σάββατο 13 Μαΐου στη 14
η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.
Jaume Cabré
Βασικός προσκεκλημένος της φετινής Έκθεσης Βιβλίου ήταν ο Jaume Cabre, o οποίος συνομίλησε με τον μεταφραστή του Ευρυβιάδη Σοφό σχετικά με το μυθιστόρημά του, Confiteor, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πόλις. Μιλώντας με την ιδιότητα του μυθιστοριογράφου, τόνισε ότι όταν γράφει πρέπει να μπορεί να φανταστεί οτιδήποτε και να κάνει έρευνα. Το Confiteor είναι μυθιστόρημα γραμμένο στα καταλανικά, λόγω της καταγωγής του συγγραφέα από την Καταλονία. Όταν ρωτήθηκε γιατί γράφει σε αυτήν την γλώσσα και όχι στα ισπανικά, δήλωσε: «Όπως γράφουν άλλοι στα ελληνικά και άλλοι στα ιταλικά, εγώ γράφω στα καταλανικά. Το ζήτημα της γλώσσας είναι πρωτίστως ένα πολιτικό ζήτημα που μπορεί να λυθεί, έως έναν βαθμό, με την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας».
To Confiteor του Cabré είναι ένα από τα πιο πολυδιαφημισμένα και ευπώλητα βιβλία τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα ογκώδες αφήγημα που απορροφά τον αναγνώστη του με την έντονη μουσικότητα και την κατάργηση του ιστορικού χρόνου. Έχει μεταφραστεί σε 15 γλώσσες, έχει αποσπάσει πολλά βραβεία, πουλώντας πάνω από 1.000.000 αντίτυπα.
Erri De Luca
Ο Ναπολιτάνος συγγραφέας Erri De Luca συζήτησε με την Άννα Παπασταύρου, μεταφράστρια των βιβλίων του στα ελληνικά Είσαι δικός μου εσύ, Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια, Το βάρος της πεταλούδας που κυκλοφορούν από της Εκδόσεις Κέλευθος. Κυρίαρχο στοιχείο στα βιβλία του είναι η φύση και κυρίως η θάλασσα και το βουνό. Όταν ρωτήθηκε γιατί επιλέγει να ενσωματώνει αυτό το στοιχείο στα έργα του, επισήμανε ότι η φύση κατέχει σημαντική θέση γιατί προϋπάρχει χρονικά του ανθρώπου. Στη φύση, υποστηρίζει, πρέπει να νιώθουμε επισκέπτες και όχι καλεσμένοι.
«Στη θάλασσα δεν είναι όπως στο σχολειό., δεν έχει καθηγητάδες. Από τη μια είν' η θάλασσα κι από την άλλη εσύ. Κι η θάλασσα δε δασκαλεύει, η θάλασσα πράττει, με τον τρόπο της.» (Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια, Εκδ. Κέλευθος, σελ. 11)
Επιπλέον, σε ό,τι αφορά τους ήρωες των έργων του, σημείωσε ότι δεν εφευρίσκει προσωπικότητες αλλά αφορμάται από πρόσωπα που γνώρισε κατά το παρελθόν, ιδίως από τους νεκρούς που γι' αυτόν είναι «απλώς απόντες». Ο ίδιος δήλωσε: «Με το γράψιμο δίνω δεύτερη δυνατότητα ζωής. Η ζωή είναι θάλασσα και το γράψιμο είναι το αλάτι της». Για τον ίδιο το γράψιμο είναι ένας τρόπος αναρρίχησης από την άβυσσο προς την προσωπική σωτηρία.
