Με υλικά όλα εκείνα τα θεμελιώδη συστατικά που συνθέτουν τα θεατρικά σύμπαντα του Παύλου Μάτεσι και της Γλυκερίας Μπασδέκη, η bijoux de kant επιχειρεί τη δημιουργία του εθνικού μας πορτρέτου: φαιδροί, βαρυπενθούντες, από χρόνια πεθαμένοι και πεινασμένοι φτωχοδιάβολοι, που προσπαθούν να αναπαραστήσουν τα συντρίμμια του εαυτού τους. Η παράσταση «Αμάραντα» ανέβηκε για λίγες ημέρες στην Θεσσαλονίκη κι εμείς βρεθήκαμε με τον Αλέξανδρο Παπαϊωάννου, που ενσαρκώνει στη σκηνή τον ασάλευτο, νεκρό μπουλουκτζή Στάμο. Ένας ρόλος που αποκτά οντότητα μέσα από τις αφηγήσεις των συμπρωταγωνιστών του, του για χρόνια συνεργάτη του και συντρόφου του Μέμου (Αλέκος Συσσοβίτης) και της Μερόπης (Μαρία Σκουλά), πρώην συζύγου του Στάμου και άσπονδης φίλης του Μέμου. Ανάμεσα τους και η νεκρή καλλιτέχνις Αντώνα (Μπέττυ Βακαλίδου) αφηγείται τους θανάτους της έναν προς ένα
Τι είδους κωμωδία είναι τα αμάραντα; Τ' Αμάραντα είναι στο πρώτο επίπεδο μια blackomedy, μια μαύρη, σατιρική κωμωδία, που έγραψε η Γλυκερία Μπασδέκη πάνω σε ένα μονόπρακτο του Μάτεσι και σκηνοθέτησε με ευφυϊα ο Γιάννης Σκουρλέτης. Αν θέλουμε να σκάψουμε λίγο πιο βαθιά είναι μια αφορμή. Αφορμή για έναν πικρό αποχαιρετισμό σε όλες τις Ελλάδες. Παλιές, παρούσες, μελλοντικές.
Πώς δένουν τα κείμενα του Παύλου Μάτεσι και της Γλυκερίας Μπασδέκη; Ένας συγγραφέας πιο παλιός με μια φωνή συγγραφική πολύ σύγχρονη; Σαν το χέρι με το γάντι. Τους διακρίνει και τους δύο ένα βασικό χαρακτηριστικό: η ορθοδοξία της ανορθοδοξότητας. Με το λυρικό κράμα που μας χάρισε σε όλους η Μπασδέκη ενώσαμε όλοι το νήμα του κάθε χαρακτήρα με τις ναυαγισμένες μνήμες. Ολόκληροι.
Τι είναι εκείνο που πιστεύετε πως αν ήσασταν θεατής θα σας άρεσε περισσότερο στην παράσταση αυτή και τι θα σας ξένιζε; Ως μέσος θεατής θα με ξένιζε ίσως η τρανς φιγούρα της θρυλικής Μπέττυ, οι ομοφυλόφιλοι, σαν το Brοkeback Mountain αν καλοσκεφτείς την αντιστοιχία στο λαϊκό υποσυνείδητο του μπουζουξή και αντίστοιχα του cowboy, εμβληματικές για τον αμερικάνικο και ελληνικό λαό εκφάνσεις του machismo, ραφές που διατρέχουν την ερωτική φόδρα του ρόλου μου και του Αλέκου Συσσοβίτη. Εγώ ο ίδιος, ο νεοέλληνας και η φωτογενής ντροπή του. Αυτό που μας διασώζει δηλαδή και μας χαντακώνει την ίδια στιγμή. Αυτό που θα με έλκυε πάλι ως μέσο θεατή είναι η εσωτερική αλήθεια αυτής της παράστασης, η εικαστικότητα της, οι επιλογές των αποσκευών που κουβαλάνε οι χαρακτήρες του έργου. Σαν αρχαίος λυγμός.
Ποια πιστεύετε πως είναι η θέση του θεάτρου σήμερα; Πώς συνδέεται με τους ανθρώπους; Αυνανιστική. Με άλλον τρόπο απ' ότι πριν σκάσει η φούσκα το 2008. Βέβαια δεν λείπει μέσα σε αυτή τη νέα φούσκα σε αντίθεση με την παλιά η ελπίδα. Ελπίδα σαν κορυφογραμμή είτε ανέβεις είτε πέσεις χάθηκες. Βασικό χαρακτηριστικό των περιόδων που η Ελλάδα βουλιάζει – αλλάζει.
Έχετε κάποια προσωπικά πλάνα για το μέλλον; Ή κάτι που θα θέλατε να κάνετε κι ακόμη δεν έχει συμβεί; Αναπτύσσεται μέσα μου η ιδέα ενός έργου αργά και σταθερά ένας θεατρικός κύβος του ρούμπικ για τον μοντέρνα μητροπολιτικό ένοχο: τον ίδιο μας τον εαυτό. Κινηματογραφικά πρωταγωνίστησα, μαζί με τον Φάνη Παυλόπουλο, στην ταινία μικρού μήκους του Βασίλη Κεκάτου Zero Star Hotel, η οποια κέρδισε τον διαγωνισμό What's Next? του Sundance Film Festival θα συμμετάσχω και στην επόμενη ταινία του, που φέρει τον τίτλο Η Σιγή των Ψαριών Όταν Πεθαίνουν. Ωραίος τίτλος. Ε; Πάντα όταν σιγάζει κάτι πεθαίνει, αργά γρήγορα. Σαν ψάρι έξω από το νερό.
Οι παραστάσεις συνεχίζονται στην Αθήνα στο Θέατρο Faust Αθηναΐδος 12, Μοναστηράκι, +30 210 3234095
Συντελεστές
Κείμενο: Παύλος Μάτεσις, Γλυκερία Μπασδέκη
Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Κώστας Δαλακούρας
Βοηθός σκηνοθέτης: Ηλέκτρα Ελληνικιώτη
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Βοηθός σκηνογράφου: Νίκος Παπαδόπουλος
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Παίζουν: Αλέκος Συσσοβίτης, Μαρία Σκουλά, Μπέττυ Βακαλίδου, Αλέξανδρος Παπαϊωάννου
Πληροφορίες εισιτηρίων
Κανονικό: 12€
Φοιτητικό-ανέργων: 10€
Ατέλειες: 5€
