Λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα της ροκ όπερας “Alexander the Great” στο
Βασιλικό Θέατρο από το Κ.Θ.Β.Ε., τρυπώσαμε και παρακολούθησαμε ένα μέρος από
τις πρόβες της παράστασης. Στο διάλειμμα των προβών είχαμε την ευκαιρία να
συνομιλήσουμε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Κ.Θ.Β.Ε.και συνσκηνοθέτη της
παράστασης, Γιάννη Βούρο.
Φωτογραφίες: Κώστας Αμοιρίδης
Υπήρχε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας όσον αφορά την
σκηνοθετική προσέγγιση της παράστασης; Κάποιος κανόνας;
Ξεκίνησα με μια ανάλυση που γίνεται τις πρώτες δύο-τρεις
εβδομάδες σ' ένα τραπέζι, όπου γίνεται ανάλυση χαρακτήρων, ανάλυση στόχων,
ανάλυση κατεύθυνσης, κι από εκεί και πέρα μπαίνουμε σε μια πιο ειδική πρόβα που
γίνεται σκηνή-σκηνή, ηθοποιός – ηθοποιός, και μετά προσθέτεις στη μία σκηνή κι
άλλη μία και γίνονται δύο, και μετά με την τακτική του ομόκεντρου κύκλου
αρχίζουμε να απλώνουμε τη σκηνοθετική μας γραμμή προς ολόκληρη την πράξη, και
σε ολόκληρο το έργο.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το ύφος που δώσατε στο έργο;
Η μουσική είναι μοντέρνα, τα κοστούμια είναι πολύ μοντέρνα,
παραπέμπουν στη σύγχρονη εποχή, ή μάλλον είναι αχρονικά θα έλεγα, μην
φανταστείτε ότι θα βγούνε με χλαμύδες δηλαδή. Νομίζω πως το άχρονο είναι αυτό
που θα επικρατήσει.
Τους συντελεστές τους επιλέξατε με κάστινγκ; Πώς έγινε η
επιλογή του πρωταγωνιστή στον ρόλο του Αλέξανδρου;
Οι συντελεστές επελέγησαν με οντισιόν, με μια οντισιόν πολύ
επίπονη γιατί έπρεπε και να χορεύουν, και να τραγουδάνε, και να παίζουν, αυτό
ήταν πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο. Τον Δημήτρη Τικτόπουλο, τον πρωταγωνιστή,
τον είχα δει και στην περσινή παράσταση, την πρώτη βερσιόν του Αλέξανδρου,
και νομίζω πως είναι ο πιο ιδανικός και λόγω του δυναμισμού του επί σκηνής, της
ενέργειας του, αλλά και της φωνής του.
Ήδη από τον Ιούλιο είχε ανακοινωθεί η προπώληση των
εισιτηρίων της παράστασης, πράγμα που συνήθως συναντάμε σε παραγωγές που μας
έρχονται από το εξωτερικό. Δύο εβδομάδες πριν την πρεμιέρα ποια είναι η
εκτίμηση σας για την κίνηση των εισιτηρίων;
Νομίζω πως και οι τέσσερις παραστάσεις θα είναι sold out, αυτό μας δείχνει η
κίνηση των εισιτηρίων. Θα μπορούσαμε να είχαμε απλωθεί και σε περισσότερες
παραστάσεις, αλλά δεν μας το επιτρέπει και το πρόγραμμά μας. Ο Αλέξανδρος είναι
μια ειδικού σκοπού παράσταση, οπότε περιοριζόμαστε σ' αυτές τις τέσσερις, συν
τις δύο που δίνουμε δωρεάν για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες της Θεσσαλονίκης.
Από 'κει και πέρα, θα πάμε τον Φλεβάρη στην Αθήνα, στο Μέγαρο Μουσικής, και
μετά θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα γιατί έχουμε κι ανθρώπους που παίζουν και
σ' άλλα έργα. Σίγουρα, το Φλεβάρη-Μάρτη ευελπιστούμε πως θα έχουν λειτουργήσει
ως εφαλτήριο οι εδώ παραστάσεις, ούτως ώστε να μπορέσει να γίνει αυτό που
ονειρευόμαστε για το εξωτερικό.
Υπάρχουν πόλεις και θέατρα που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον
για την περιοδεία σας;
Είμαστε πολύ κοντά στο να κλείσουμε αλλά έχω πει επανειλημμένα
ότι δεν θέλω να τραυματίσω οικονομικά το κρατικό πηγαίνοντας στο άγνωστο με
βάρκα την ελπίδα. Πρέπει να είμαστε σίγουροι για το πού θα πάει η παράσταση,
πόσο θα κοστίσει κλπ ούτως ώστε να πούμε ότι δεν πάμε να θησαυρίσουμε αλλά ότι
είμαστε εξασφαλισμένοι. Τα emails
πάνε κι έρχονται. Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο.
Το γεγονός ότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής επέλεξε να
υπογράψει και την σκηνοθεσία – μαζί με τον
κύριο Αθυρίδη βεβαίως – δεν φανερώνει μια πρόσθετη βαρύτητα στο
εγχείρημα;
Σας ευχαριστώ που το ρωτάτε αυτό. Ξέρετε, κάθε φορά που θέλω
να υπογραμμίσω κάτι, προσθέτω και την ιδιότητα του διευθυντού. Ας πούμε, το
πρώτο έργο που σκηνοθέτησα όταν ήρθα ήταν το παιδικό, η παιδική παράσταση “Οι
τρεις σωματοφύλακες”, ούτως ώστε να υπογραμμίσω τη σημασία που δίνει το
Κ.Θ.Β.Ε.στο παιδικό θέατρο που προετοιμάζει τους αυριανούς θεατές, τους
αυριανούς καλούς καλλιτέχνες. Με την παρουσία μου υπογραμμίζω αυτό στο οποίο
θέλω να δοθεί περισσότερη σημασία.
Στον Αλέξανδρο υπάρχουν άξιοι συντελεστές που θα μπορούσαν
να υποστηρίξουν το εγχείρημα, αλλά το ότι η διεύθυνση του κρατικού υπογραμμίζει
με την παρουσία της τη σημασία της παράστασης, νομίζω πως είναι ένα καλό
εργαλείο στα χέρια οποιουδήποτε για να την προωθήσει.
