Ξύπνησε στο πιο σκοτεινό μέρος. Μα ποιο είναι επιτέλους το πρόβλημα με τα σκοτεινά μέρη; Το σκοτάδι μπορεί να είναι ασφαλές, ήρεμο, εσωστρεφές, μπορεί να είναι αυτό που αποκαλούμε «σπίτι». Το μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να το παρατηρήσεις. Αν προσπαθήσεις να φωτίσεις το σκοτάδι με οποιοδήποτε τρόπο, με οποιοδήποτε μέσο, τότε θα το δεις να εξαϋλώνεται. Θα πρέπει συνεπώς να αποδεχτείς ότι δεν έχεις τη δυνατότητα να βλέπεις μέσα σε αυτό.
Και όμως παραμένει πάντοτε ένα μέρος. Και τα μέρη μπορούν να εξερευνηθούν, να χαρτογραφηθούν.
- Απόσπασμα από την πρώτη σελίδα της Γάτας του Άρνολντ, του Απόστολου Λαγαρία
Λένε πως η πρώτη παράγραφος κάθε μυθιστορήματος περιέχει ολόκληρη την ψυχή του έργου. Λένε επίσης πως οι γάτες αποτελούν σταθερή πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, μαθηματικούς, φυσικούς, ζωγράφους και τους υπόλοιπους τύπους που συνήθως συναντάς ξύπνιους στις 3 το πρωί. Ο Μαύρος Γάτος του Πόε κρύβεται ακόμα στο σκοτάδι με το ένα μάτι του σκάρτο ενώ η Γάτα του Σρέντινγκερ ακόμα δεν μπορεί να αποφασίσει εάν υπάρχει ή όχι, χαμένη μέσα στην δι-υπόστασή της.
Τι κοινό λοιπόν μπορεί να έχουν μια μαθηματική γάτα, πέντε πολυθρόνες διαφορετικού χρώματος, ένα καλλιτεχνικό κοινόβιο, μια χαοτική θεωρία και το σκοτεινό βάθος μιας ανθρώπινης ψυχής; Γιατί αυτά είναι τα συστατικά που συνθέτουν το μυθιστόρημα του Απόστολου Λαγαρία, ένα μυθιστόρημα που μετασχηματίζει την πραγματικότητα, ανα-συνθέτει τον χώρο για να δημιουργήσει νέους και εξερευνά με μια βαθιά τομή την ανθρώπινη συμπεριφορά όταν φτάνει στα άκρα της, στα όρια του ψυχισμού της.
Ο Εξώστης το διάβασε, το αγάπησε και το προτείνει στα πλαίσια της 14ης Έκθεσης Βιβλίου. Η Γάτα του Άρνολντ, θα βρίσκεται στον πάγκο των εκδόσεων Παράξενες Μέρες, για την 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου, στο περίπτερο 15 της Δ.Ε.Θ., 11-14 Μαϊου.
Ο Απόστολος Λαγαρίας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1981 και ζει στα Εξάρχεια αν και είναι ερωτευμένος με το Βερολίνο. Είναι αρχιτέκτονας, ενώ ως μουσικός συμμετέχει σε συγκροτήματα της ανεξάρτητης ροκ σκηνής και γράφει μουσική για θέατρο και ταινίες. Έχει εκδώσει συλλογές διηγημάτων σε ηλεκτρονική μορφή, ενώ κείμενά του έχουν διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει βραβευτεί τρεις φορές από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών. Η Γάτα του Άρνολντ είναι το πρώτο του μυθιστόρημα που εκδίδεται, από τις εκδόσεις Παράξενες Μέρες.
Aπόσπασμα από το βιβλίο:
……..
Απόγευμα ξανά. Η Υβ χορεύει ασταμάτητα από το πρωί, τα πόδια της είναι γυμνά, οι κινήσεις της αέρινες, αλλά και πάλι ακούγεται ανεπαίσθητα το τρίξιμο από τα σανίδια. Καθόμασταν οι τρεις μας όπως και την προηγούμενη μέρα, σε διαφορετική διάταξη ωστόσο αφού η Ήθελ με τη Ζωή είχαν ανταλλάξει θέσεις ξαφνικά μετά από ένα βλέμμα σιωπηλής συνενοχής.
«Μας χρωστάς το όνειρό σου –η Ήθελ κοίταξε τη Ζωή- εγώ το έχω ήδη πει και δεύτερη φορά δεν κάνει, είναι κακός οιωνός και δε θα ονειρευτώ ξανά».
«Αλήθεια υπάρχει τέτοιος κανόνας;».
«Είναι δική μου θεωρία. Το όνειρο αν το θυμάσαι πρέπει να το αφηγηθείς. Βρες κάποιον, δεν έχει σημασία ποιον, βρες έναν άγνωστο αν δεν έχεις άλλη επιλογή και πες του το, ή πες το απλά στον εαυτό σου. Πρέπει να το κάνεις να ακουστεί με λέξεις, να το αποκωδικοποιήσεις. Μονάχα μια φορά όμως. Δεν πρέπει να το διασύρεις δεξιά και αριστερά, θα χάσει τη μαγεία του. Και φυσικά δεν πρέπει ποτέ… ποτέ όμως, αυτό είναι απαράβατος κανόνας, να το αλλάξεις, να το τροποποιήσεις ώστε να ακούγεται πιο όμορφο, πιο ισχυρό. Τα όνειρα έχουν τους δικούς τους κανόνες και έχουν και συνέχεια, από μέρα σε μέρα, από βράδυ σε βράδυ, μια συνεχή ροή όπως και οι ίδιες μας οι σκέψεις. Τα όνειρα είναι αυθύπαρκτα και θέλουν σεβασμό».
«Δεν πρόκειται να το αλλάξω. Εξάλλου είναι αρκετά ισχυρό από μόνο του. Ονειρεύτηκα τον Ουροβόρο».
……..
