Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον έργο του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ,
γραμμένο στα 1938, επέλεξε να ανεβάσει για λογαριασμό του Κ.Θ.Β.Ε.ο σκηνοθέτης
Γιάννης Λεοντάρης. Πρόκειται για ένα έργο που μεταπλάθει το επικό μυθιστόρημα
του Μιγκέλ ντε Θερβάντες, προσδίδοντάς του πολιτικές διαστάσεις που
ανταποκρίνονται στο κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής που γράφτηκε. Όπως αναφέρει
και το δελτίο τύπου : “πίσω από κάθε φράση του Δον Κιχώτη ξεπροβάλλει η
προσωπική αγωνία του Μπουλγκάκοφ μέσα στην απόλυτη απομόνωση του από το
σταλινικό καθεστώς”.
Οι ηθοποιοί
παραδέρνουν μέσα στα όρια ενός κύκλου. Κάποτε καταφέρνουν να βγουν από αυτόν.
Επιστρέφουν πάντα πίσω σ' αυτόν ή γυροφέρνουν έξω από τα όρια του. Ο Δον
Κιχώτης, όμως, σπάνια εντάσσεται μέσα στο κύκλο, σπάνια εντάσσεται σ' αυτό το
πλήθος των ανθρώπων – στη μάζα.
Στο δεύτερο
μέρος της παράστασης η περιπέτεια του περιπλανώμενου νοσταλγικού ιππότη παύει
να είναι πλέον κωμική για το κοινό. Η ήττα και η κατάρρευση που θα επέλθει
είναι εμφανής. Ο Δον Κιχώτης θα νικηθεί από τη γνώση και τον ορθολογισμό και θα
πεθάνει αφημένος στην ουτοπία του, όπως αφημένος από όλους πέθανε κι ο Μιχαήλ
Μπουλγκάκοφ λίγο μετά την συγγραφή αυτού του έργου. Αξίζει να σημειωθεί ότι το
έργο ανεβαίνει για πρώτη φορά από το Κ.Θ.Β.Ε.και μάλιστα συνοδευόμενο από
ρωσικούς υπέρτιτλους! Εξαιρετική ιδέα!
Η
παράσταση, που έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες μέρες στο θέατρο της Εταιρείας
Μακεδονικών Σπουδών, γεμίζει ήδη το θέατρο και το κοινό μοιάζει ικανοποιημένο
μετά το τέλος της παράστασης. Προσωπικά, αυτό που κράτησα αφότου τελείωσε είναι
μία από τις τελευταίες φράσεις του Δον Κιχώτη, που ήχησε στ' αυτιά μου σαν να
την ξεστόμιζε ο ίδιος ο Μπουλγκάκοφ:
“ Είναι άγριο να περνάς μέσα από τους ανθρώπους. Καλύτερα
να περνάς από δίπλα τους.”
Σημείωση: Μετά το τέλος της παράστασης οι ηθοποιοί
εμφανίστηκαν ξανά επί σκηνής καλώντας τους θεατές, μέσα από τα ίδια λόγια του
Δον Κιχώτη και του Σάντσο Πάντσα που πριν ήτανε “θέατρο”, να
συμπαρασταθούν και να κατανοήσουν τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται οι
εργαζόμενοι του ΚΘΒΕ λόγω των οικονομικών προβλημάτων του οργανισμού.
Με μία
ουτοπία προσπαθούν να χτίσουν μια πραγματικότητα
