Ο Βασίλης Γιουβρής ή αλλιώς Yosebu είναι μουσικός. Μοιράζει την μουσική του δωρεάν, στον δρόμο, στα τρένα, στα λεωφορεία και στο youtube. Με αφορμή τον καινούργιο του δίσκο Initiations αποσπάσαμε μερικές σκέψεις του για την μουσική, την πολιτική, την κρίση και το μέλλον.
Μουσική διαδρομή
Η μουσική ήταν πάντα εκεί, πριν από τον άνθρωπο και περιμένει να την ανακαλύψουμε. Κάποιες φορές μας βρίσκει εκείνη. Είναι εξίσου μαγικό να σε βρίσκει εκείνη, όπως και το να την ανακαλύπτεις. Το ίδιο ισχύει για όλα τα πράγματα στην ζωή μας. Κάποια τα ανακαλύπτουμε, κάποια άλλα μας βρίσκουν. Θυμάμαι γύρω στο '91 η καθηγήτρια των αγγλικών στο φροντιστήριο, μου είχε γράψει μια κασέτα. Εκείνη την εποχή με την παρέα μου ακούγαμε αποκλειστικά ηλεκτρονική μουσική, αρνούμενοι να ακούσουμε οτιδήποτε άλλο. Εφηβική ξεροκεφαλιά. Όταν παρουσιαζόμουν στον στρατό το '96 έψαχνα κασέτες για να πάρω μαζί μου και βρήκα αυτήν που μου είχε χαρίσει και που με ευκολία είχα προσπεράσει. Η κασέτα ήταν το Dark side of the moon των Pink Floyd. Ήταν και η εποχή που ένας άλλος μουσικός κόσμος, διαφορετικός, μου άνοιξε τις πόρτες του. Αργότερα γνώρισα μια φίλη με την οποία έχουμε μια βαθιά και δυνατή σύνδεση που – ίσως και άθελα της – με έκανε να καταλάβω πως η ψυχεδέλεια δεν είναι απλά μουσική, αλλά μια υπαρξιακή συνθήκη που αν επιτρέψεις στον εαυτό σου να εισέλθει μπορεί να ανακαλύψεις καταπληκτικά πράγματα. Έχουν περάσει σημαντικοί άνθρωποι από την ζωή μου και από όλους έμαθα. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι είναι αστέρια, αρκεί να τους δώσουμε τον χώρο να λάμψουν.
Δημιουργία
Η δημιουργία για μένα είναι μια ψυχοτελετουργική διαδικασία. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και στο άγνωστο, είναι η μορφοποίηση του άϋλου. Κάθε φορά που κάνω μουσική ξεκινάω από το μηδέν. Αυτό μου έμαθε η μουσική και στην ζωή μου, να μην φοβάμαι να ξεκινάω από το μηδέν. Κάθε φορά καινούργια διαδρομή, καινούργια ανακάλυψη, κάθε φορά καινούργια αναπνοή. Η δημιουργία είναι καθαρή μορφή μαγείας. Αυτό έχει χαθεί στις μέρες μας. Η μαγεία. Η μαγεία στην τέχνη, η μαγεία στον έρωτα, η μαγεία στην ζωή. Αν αναζητάς, όμως έναν άνθρωπο να σου μιλήσει για την δημιουργία βρες μια μάνα που μόλις έχει γεννήσει. Θα σε κατατοπίσει καλύτερα από εμένα.
Πολιτικοί και πολιτική στις μέρες μας
Πιστεύω πως οι άνθρωποι που ασχολούνται με την πολιτική δεν έχουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Στη σκέψη και μόνο πως υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σαν μοναδικό σκοπό της ζωής τους να αποκτήσουν εξουσία μου έρχεται αναγούλα. Μιλάνε και δεν λένε τίποτα. Αναπαράγουν και πολλαπλασιάζουν την βλακεία. Απέχουν έτη φωτός από το ρεύμα της ζωής. Πιστεύω πως όλοι αυτοί είναι υπαρξιακά νεκροί. Επίσης υπαρξιακά νεκροί είναι και αυτοί που όλη μέρα ασχολούνται με τους πολιτικούς. Δεν ήρθα σε αυτή την ζωή για να ασχολούμαι με κουταμάρες. Ήρθα για να κάνω μαγεία και να πετάξω. Αυτό είναι η ζωή. Μια πτήση. Εσύ είσαι ο σκηνοθέτης της ζωής σου, εσύ θέτεις την σκηνή. Αν θες να ζήσεις και να πεθάνεις σπαταλώντας τον χρόνο σου με σαχλαμάρες είναι δικαίωμα σου. Δεν υπάρχει ίχνος σοβαρότητας στην πολιτική. Δεν ξέρω αν υπήρξε και ποτέ ανά τους αιώνες. Η κάθε πολιτική υπερασπίζεται τα συμφέροντα της, οπότε τι συζητάμε. Οι πολιτικές είναι η πανούκλα της ύπαρξης. Ποτέ δεν λειτούργησαν θετικά για τον άνθρωπο, αντίθετα τον απομάκρυναν από τη φύση του και τον εισέβαλαν σε μια συγκεκριμένη υπαρξιακή κατεύθυνση, παραμυθιάζοντας τον ότι η εισαγωγή του μέσα στην κοινωνία ''τους'' θα έκανε την ζωή του καλύτερη, ενώ στην πραγματικότητα τον απομόνωσαν, τον έκαναν άπληστο, υλιστή και τον περιθωριοποίησαν μέσα σε μια καθημερινότητα αυταπάτης. Αυτό ήταν και η σταύρωση του. Η σταύρωση της ύπαρξης του. Τους βλέπουμε γύρω μας. Νεκροζώντανοι. Πάραυτα δικαίωμα τους να είναι κομματικοποιημένοι. Επιτρέψτε μου, όμως να είμαι και εγώ αυτό που νιώθω και αυτό που νιώθω και πιστεύω είναι μόνον η πνευματική επανάσταση. Ψηφίζω Πνευματική Αναρχία χρόνια τώρα. Είναι η μόνη πολιτική που αναγνωρίζω.
Κρίση
Η κρίση ήταν και θα είναι πάντα πνευματική. Όποιος δεν το βλέπει αυτό είναι τυφλός και χαμένος μέσα στην βουή των συναλλαγών.
Μέλλον
Το μέλλον είναι τα παιδιά. Σε αυτά θα πρέπει να επικεντρώσουμε την προσοχή μας, από όταν ακόμα είναι βρέφη. Παλιότερα όταν γεννιόταν ένα παιδί το έβαζαν κατευθείαν στην φασκιά. Δεν γνώριζαν όμως πως έτσι περιόριζαν την κίνηση και την αναπνοή του. Αυτό μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στο ίδιο, όταν ενηλικιωθεί. Καθετί που κάνουμε σε ένα παιδί αποτελεί θεμέλιο του. Οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί με τα παιδιά αν θέλουμε ένα καλύτερο μέλλον, έναν καλύτερο κόσμο. Αυτά είναι το μέλλον. Ένας γονιός οφείλει να είναι συνοδοιπόρος με το παιδί του. Να ταξιδεύουν μαζί στην ζωή και όχι να ''παίζουν'' τον ρόλο του πατέρα ή της μητέρας.
***
