Κάθε καλλιτέχνης μπορεί και είναι σπουδαίος με τον δικό του τρόπο. Και η σπουδαιότητα δεν είναι καθόλου υποκειμενική. Δεν μπορεί να είναι υποκειμενική, επειδή σπουδαίος σημαίνει πιστεύω στον εαυτό μου, κάνω όσα κάνω με μόνη εικόνα μπροστά μου, όσα ονειρεύομαι. Το όνειρό λοιπόν είναι το σπουδαίο, το αενάως επιδιωκόμενο. Σήμερα στον Εξώστη, δείτε σε πρώτη παρουσίαση, πρεμιέρα αν θέλετε για την Ελλάδα, το βίντεο κλιπ της πρώτης επίσημης δουλειάς ενός ονειροπόλου αλλά πάνω από όλα ενός καλλιτέχνη σπουδαίου. Ο Αλέξανδρος Μέντης, βρέθηκε στο Montpellier της Γαλλίας, για το πρώτο του πτυχίο που αφορούσε τη θεατρολογία, πριν περίπου 6 χρόνια και εν συνεχεία στο Παρίσι, όπου τελικά άφησε τις σπουδές του, συνειδητοποιώντας πόσο σημαντικό είναι να μαθαίνεις από τις εμπειρίες και τη διαδραστικότητα με το περιβάλλον στο οποίο ζεις. Βαρέθηκα να διαβάζω θεωρίες χωρίς εμπειρίες, μας λέει μεταξύ άλλων στην συνέντευξη που μας έδωσε, με αφορμή το The Mountain Of Human Bodies που σήμερα ντεμπουτάρει εδώ, με εικόνα και ήχο.
Ο Αλέξανδρος, αγαπάει περισσότερο το τεχνικό κομμάτι στη δημιουργία τέχνης. Πιστεύει στη σκληρή δουλειά και το αποδεικνύει με την πρόοδο που σημειώνει στη μουσική γραφή του από το 2014, οπότε και τον γνωρίσαμε τυχαία σε μια παρέα Ελλήνων καλλιτεχνών στο Παρίσι. Πως μπορεί όμως το τεχνικό κομμάτι της τέχνης να έχει την ίδια σημασία με τις αισθήσεις, με το συναίσθημα από το οποίο πηγάζει η τέχνη ; Μπορεί και μάλιστα είναι μια από τις προϋποθέσεις που συνοδεύουν τη λέξη πάθος. Φανταστείτε λοιπόν κάποιον που διαθέτει πάθος αλλά δεν δουλεύει σκληρά: μένει στάσιμος. Η τέχνη από μόνη της κρύβει κίνηση και συνεχή προσπάθεια και αυτό ακριβώς φαίνεται να διαθέτει σε υπερθετικό βαθμό ο Αλέξανδρος. Ο DIY δίσκος του 2014 λοιπόν, άναψε τα φώτα πάνω από μια φωνή λυρική και πως να μην είναι αφού το θέατρο είναι η μισή και βάλε ζωή του τραγουδοποιού. Μια φωνή που με τα λιγότερα τεχνικά διαθέσιμα μέσα (home studio), κατάφερε να βγει πάνω από όλα όσα περιείχε στο
Somnium. Folk, θεατρικοί αλλά και πειραματικοί ήχοι σε έναν δίσκο μόνο σε ψηφιακή μορφή αλλά τόσο καθοριστικό για τη συνέχεια. Βάπτισμα του πυρός και λήξη ενός κεφαλαίου για να ανοίξει το επόμενο που σήμερα παίρνει την τελική του μορφή.
Τότε, μια συλλογή των όσων είχε ζήσει, σήμερα μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από όλα όσα συμβαίνουν γύρω του. Άρνηση ή συνειδητή απομάκρυνση από όσα ένιωθε να τον κρατούν ανενεργό και να κόβουν τα φτερά της δημιουργικότητας ; Νομίζω το δεύτερο. Συνειδητή, γιατί τα κομμάτια του νέου δίσκου είναι πέντε και είναι συγκεκριμένα και ξεκάθαρα στις δηλώσεις τους. Ξεσκεπάζοντας όλα όσα καίνε εσωτερικά κάποιον που πλέον ακολουθεί τον δικό του ανεξάρτητο δρόμο. There's nothing left to do here… τραγουδάει στο Look at The Sun δίνοντας σε απλούς στίχους τον λόγο που εγκαταλείπει, ''they have been trying to catch me, they have been trying to touch me, they have been trying to tell me not to look at the sun… Απαντώντας στις ερωτήσεις μας, ο Αλέξανδρος φάνηκε να είναι γεμάτος απογοήτευση και στη φάση του να πάρει αποφάσεις. Μάλλον το The Big Picture EP, είναι ο δίσκος-καθρέπτης στον οποίο μιλάει, σα να υπαγορεύει στον εαυτό του να κάνει ότι πρέπει, για να βγει από τη μαύρη υπαρξιακή τρύπα, όπως τον χαρακτήρισε ένας φίλος του, ακούγοντας τα τραγούδια.
Ο Μέντης, γράφει μουσική καθαρά από συναίσθημα, αυτό είναι ολοφάνερο. Καμία ανάγκη για διορθώσεις ή συναισθηματική συστολή. Ήρθε η ώρα να εξωτερικεύσει περήφανα όσα για καιρό συσσώρευε μέσα του. Καθ' όλη τη διάρκεια των συνολικά 20 λεπτών της νέας του δουλειάς του, ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τη φωνή του με τον πιο σωστό τρόπο. Έχει πλεονέκτημα θα έλεγα στο να δημιουργεί εικόνες, κάτι που συναντά κανείς σε δημιουργούς όπως ο Antony Hegarty ή ο Benjamin Clementine. Και αυτό δεν είναι απλά μια ακόμα απερίσκεπτη και βιαστική σύγκριση. Οι ομοιότητες απλά τον τοποθετούν στο ίδιο κάδρο με τους προαναφερθέντες. Ο Antony μεταπήδησε από τo avantgarde και το artistic rock σε ποιο ηλεκτρονικούς ήχους με το νέο του project (Anohni), ενώ ο Benjamin θυμίζει τη στάση ζωής του Αλέξανδρου, δηλαδή την ανεξαρτητοποίηση, την απελευθέρωση. Και οι δυο τους, με φωνητικά ικανά για να περάσουν τόσο δυνατά συναισθήματα. Ο Αλέξανδρος, διαθέτει μια αμιγώς και βαθιά θεατρική φωνή, που πανεύκολα δημιουργεί εντάσεις εντός σου. Γνωρίστε έναν από τους πιο ενδιαφέροντες μουσικά και ιδεολογικά δημιουργούς, που σίγουρα θα βρεθεί μπροστά μας ποικιλοτρόπως το επόμενο διάστημα.
Με επιρροές από τις δουλειές του Lars Von Trier, των video της Sia και της Florence Welch, ο Αλέξανδρος Μέντης δημιούργησε το video που με χαρά καλωσορίζουμε σήμερα σε αποκλειστικότητα στον Εξώστη. Μιλώντας για μια σχέση που βασίζεται στην ανταλλαγή εξουσίας, χορεύει μαζί με τη Μαρία Παρδαλάκη σε σκηνοθεσία του Maxime Gaudet. Το όλο σκηνικό θα μπορούν οι μουσικόφιλοι της πρωτεύουσας να απολαύσουν και από κοντά, στη μουσική σκηνή του χώρου Αθηναΐς στις 11 Νοεμβρίου, ενώ ο Αλέξανδρος θα συμμετέχει και στο
SofarΘεσσαλονίκης στις 20 του ίδιου μήνα.
Παρακάτω, διαβάστε όλη τη συνέντευξη του Αλέξανδρου με τις λεπτομέρειες για το video και τη νέα του δουλειά.
Γεια σου Αλέξανδρε, χαιρόμαστε που μιλάμε μαζί σου για όσα κάνεις. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, πότε ξεκίνησε να αναπτύσσεται μέσα σου το μικρόβιο για τη μουσική; Δώσε μας μια εικόνα για την παιδική σου ηλικία και τα χρόνια εκείνα. Όταν ήμουν μικρός δεν μπορώ να πω ότι ασχολούμουν πολύ με τη μουσική. Άρχισα μαθήματα πιάνου όταν ήμουν στο δημοτικό αλλά τα παράτησα στα τρία χρόνια. Το έβρισκα φρικτά βαρετό να κάθομαι να διαβάζω. Ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα πειθαρχημένος αν και ήμουν πολύ καλός μαθητής. Από μικρό παιδί δεν είχα καμία υπομονή. Έκανα στα γρήγορα ό,τι μου ήταν εύκολο και ό,τι είχε πολλή δουλειά το άφηνα. Το έχω ακόμα αυτό. Κανείς θα έλεγε ότι δουλεύω 24 ώρες τη μέρα τα τελευταία χρόνια με όλα τα project που τρέχουν αλλά μόλις κάτι μπει σε πλαίσιο ''δουλειάς'' το αφήνω…
Κατάγεσαι από την Αθήνα, σωστά; Σπούδασες κάτι παρεμφερές με τη μουσική; Ναι μεγάλωσα στην Αθήνα. Τέλειωσα το σχολείο και μετά πήγα αμέσως Γαλλία. Αρχικά στο Montpellier όπου σπούδασα κάτι σαν αυτό που λέμε θεατρολογία στην Ελλάδα. Ουσιαστικά ήταν ένα πολύ πρακτικό πτυχίο πάνω στις τέχνες που έχουν να κάνουν με τη ζωντανή performance.
Τι άκουγες μέχρι να φτάσεις ως εδώ; Επιρροές; Αγαπημένοι καλλιτέχνες; Άπειρες επιρροές ! Θα μπορούσα να σου γράφω σελίδες ολόκληρες για τους αγαπημένους μου ! Θα σου πώ μερικά ονόματα όμως και γιατί τους λατρεύω:
- Amanda Palmer : Είναι για μένα μακράν η πιο γενναία (με όλη την έννοια της λέξης) και η πιο ειλικρινής μουσικός που ξέρω.
- Sia : Την αγαπώ από πολύ παλιά. Πολύ πριν σκάσει η βόμβα Chandelier κλπ. Είναι η αγαπημένη μου φωνή και την λατρεύω γιατί ξέρει να γράφει μελωδίες.
- Cocorosie : Τις άκουσα και μου άλλαξαν τη ζωή. Μιλάνε για θέματα που σπάνια άλλοι καλλιτέχνες αγγίζουν. Για όσους δεν τις ξέρουν είναι σαν δύο μάγισσες στην κυριολεξία. Η Bianca ραπάρει με hip-hop beats και κάνει μουσική με παιχνίδια και η Sierra είναι λυρική τραγουδίστρια και παίζει άρπα.
Έρχεται λοιπόν η στιγμή που παίρνεις την απόφαση να βρεθείς στη Γαλλία, για πιο εξειδικευμένες σπουδές και σύνθεση μουσικής. Γιατί έφυγες από την Ελλάδα; Πως προέκυψε όλο αυτό; Έφυγα από την Ελλάδα για τους ίδιους λόγους που φεύγουν πολλοί : η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της, δεν υπάρχουν ευκαιρίες και όλα τα γνωστά… Μετά από 7 χρόνια στη Γαλλία δεν ξέρω αν συμφωνώ. Σίγουρα η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας κάνει τα πράγματα δύσκολα αλλά χρειάζεται παντού ο ίδιος αγώνας για να προχωρήσεις. Πιστεύω πραγματικά ότι παντού είναι τα ίδια. Ξεκίνησα ένα δεύτερο πτυχίο με την άφιξή μου στο Παρίσι επάνω στην κλασική και τη σύγχρονη μουσική. Με βοήθησε πολύ συνθετικά. Μελέτησα και δούλεψα πολύ περίπλοκα πράγματα, κατάλαβα ότι τα βαριέμαι και επιβεβαιώθηκε η αγάπη μου για την ποπ μουσική! Δεν τέλειωσα ποτέ το πτυχίο και ανέπτυξα και μια σοβαρή αλλεργία στους διάφορους σύγχρονους διανοούμενους συνθέτες τύπου Ξενάκης. Πιστεύω πραγματικά ότι αν θέλεις να κάνεις κάποια τέχνη πρέπει να δουλέψεις το τεχνικό κομμάτι, να καλλιεργηθείς αυτόνομα πηγαίνοντας προς ό,τι σε εμπνέει αλλά να μείνεις μακριά από την θεωρία, που είναι γι'αυτούς που φοβούνται να εκτεθούν.
Υπάρχει Ελληνική κοινότητα μουσικών στο Παρίσι; Θα θέλαμε να μάθουμε πως είναι η ζωή εκεί μετά και τα τελευταία γεγονότα.Υπάρχει κοινότητα μουσικών στο Παρίσι ! Νομίζω μπορώ να πω ότι γνωριζόμαστε όλοι και με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο οι δρόμοι μας συναντιούνται. Σίγουρα όμως όσοι γνωρίζουν τη δουλειά μου, γνωρίζουν και τη δουλειά της Alexia C. Στην ουσία ξεκινήσαμε μαζί και ενώ τώρα πια ο καθένας έχει το δικό του project συνεχίζουμε στα παρασκήνια να λειτουργούμε σαν group. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει γιατί είμαστε Έλληνες ή γιατί έχουμε την ίδια δόση παράνοιας. Νομίζω το δεύτερο..Η ζωή εδώ μετά τα γεγονότα δεν έχει αλλάξει πολύ. Υπάρχει βέβαια πάντα ένας φόβος. Αυτό που αλλάζει, αλλά δεν είναι εμφανές αν δεν γνωρίζεις πραγματικά την γαλλική κοινωνία, είναι ότι ο ρατσισμός με όλη την πολυπλοκότητα της έννοιας έχει βαθιές ρίζες πλέον. Το Παρίσι το ξέρω από τότε που ήμουν 6 χρονών. Έχει αλλάξει πολύ και προς το κακό.
Εμείς σε γνωρίσαμε τυχαία στο Παρίσι το 2014. Τότε έγραφες και έπαιζες ζωντανά ένα εντελώς διαφορετικό είδος μουσικής από αυτό που ακούμε σήμερα. Πες μας περισσότερα για τον υπέροχο δίσκο σου Somnium του 2014.Το Somnium το ηχογράφησα μόνος μου σε μια μικρή σοφίτα που έμενα τότε. Ήταν μία πρώτη δοκιμή. Έβαλα κάτω ό,τι είχα γράψει μέχρι τότε και το έφτιαξα περισσότερο με μία λογική ημερολογίου. Όλα στο Somnium είναι πολύ προσωπικά και σαν ήχος είναι κάτι που δίνει την αίσθηση του δωματίου. Κατά κάποιο τρόπο ήταν σαν να κάθομαι μπροστά σε έναν καθρέφτη και να κάνω έναν απολογισμό των όσων είχαν συμβεί μέχρι τότε στη ζωή μου και στις ζωές των γύρω μου.
Πως μεταπήδησες από folk και acoustic pop μουσικές στους ηλεκτρονικούς ήχους που θα ακούσουμε στο EP που κυκλοφορεί τον Νοέμβριο; Η αλλαγή ήταν συνειδητή ή υπήρξαν τυχαία γεγονότα-συγκυρίες που σε οδήγησαν εκεί; Πως θα χαρακτήριζες πλέον αυτό που γράφεις; Οι επιρροές μου ήταν πάντα pop και ποτέ δεν άκουσα πραγματικά ηλεκτρονική μουσική. Θέλω να πω ότι δεν παρακολουθώ την electro σκηνή καμίας χώρας. Αποφάσισα να πάω προς έναν πιο ηλεκτρονικό ήχο γιατί μου επιτρέπει να τα φτιάχνω μόνος μου και να τα παίζω μόνος στη σκηνή. Για εμένα αυτό είναι πολύ σημαντικό ακόμα κι αν είναι κουραστικό μερικές φορές. Η αλήθεια είναι ότι είμαι πολύ control freak…
Η πρώτη σου δουλεία ήταν DIY, παρόλα αυτά αξιοπρεπέστατη. Είσαι πλέον σε συνεργασία με κάποιο Label; Ποιος θα είναι ο τίτλος του EP και που γίνεται η κυκλοφορία; Πες μας περισσότερα για το πως έφτασες στο τελικό αποτέλεσμα. Ο τίτλος είναι ''The Big Picture''. Θα κυκλοφορήσει αρχικά σε ηλεκτρονική μορφή (itunes, spotify, deezer κλπ) αρχές Νοέμβρη αν όλα πάνε καλά. Στη συνέχεια θα τυπωθεί. Προς το παρόν είμαι ανεξάρτητος. Δεν έχω κάποιο label. Θα σου πω όμως τα εξής περί του DIY και των label : Είμαι πεπεισμένος ότι στην τέχνη είσαι και παραμένεις DIY μέχρι το τέλος και αυτό νομίζω μπορεί να μου το επιβεβαιώσουν οι περισσότεροι καλλιτέχνες. Σίγουρα μια ομάδα που ασχολείται με τα νομικά, με την επικοινωνία, με το booking, με τα οικονομικά είναι πολύτιμη. Χωρίς όμως τον ίδιο τον καλλιτέχνη να δίνει την κατεύθυνση σε όλα και χωρίς να είναι στην κορυφή της πυραμίδας δεν γίνεται τίποτα. Με λίγα λόγια όταν κάνεις μουσική ανοίγεις το δικό σου μαγαζί. Πρέπει θες δε θες να ασχολείσαι με πολλά πράγματα που συχνά δεν έχουν να κάνουν με τη μουσική την ίδια. Αφού χτίσεις γερές βάσεις στη συνέχεια ίσως να βρεθεί μια ομάδα για να σπάσεις τις αρμοδιότητες. Προς το παρόν έχω μια μεγάλη και δυνατή καλλιτεχνική οικογένεια. Μπορεί στο μέλλον να επεκταθεί η οικογένεια και να δουλέψουμε με κάποια εταιρεία. Ως τότε θα είμαστε εμείς οι ίδιοι η εταιρεία παραγωγής. Η ηχογράφηση έγινε στο studio του Anthony Hocquard που έκανε τη μίξη, όμως την παραγωγή στην ουσία την έκανα εγώ στο δικό μου σπίτι-studio. Η διαδικασία δεν διαφέρει πολύ από τον πρώτο δίσκο. Είναι τραγούδια που έγραψα τα τελευταία δύο χρόνια. Παίζοντας τα live σε διάφορες εκδοχές άρχισαν σιγά σιγά να παίρνουν μορφή μέχρι που τα ηχογράφησα. Η ίδια η σύνθεση και οι στίχοι δεν παίρνουν ποτέ πολύ χρόνο. Ένα τραγούδι σου έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις. Αυτό που παίρνει χρόνο είναι η παραγωγή, η ενορχήστρωση και ο ήχος.
Ως προς το νοηματικό περιεχόμενο των τραγουδιών θα σου πω λίγα λόγια για το κάθε τραγούδι :
The Mountain Of Human Bodies: Η ιδέα του Mountain είναι το ότι στη ζωή προχωράμε και γνωρίζουμε ανθρώπους, δενόμαστε μαζί τους, υπάρχουμε μαζί τους, παίρνουμε ότι έχουμε να πάρουμε και μετά τους αφήνουμε πίσω σαν έναν σωρό από φορεμένα ρούχα. Είναι ένας αρκετά κυνικός τρόπος σκέψης που πιστεύω ότι είναι αλήθεια. Είναι η συνεχής ανταλλαγή : τί έχεις να μου προσφέρεις για να σου δώσω.
Underwater: Είναι το πιο προσωπικό τραγούδι του δίσκου. Το θέμα είναι όλες οι λάθος επιλογές μου. Έχει αυτόν τον τίτλο γιατί λέει ότι όσο κι αν προσπαθήσεις, αν δεν κάνεις τις σωστές επιλογές, δεν έχει καμία σημασία το τί είσαι. Αν δεν παίξεις το παιχνίδι έξυπνα και σύμφωνα με τους κανόνες θα μείνεις για πάντα κάτω από την επιφάνεια.
Fake: Αυτό το τραγούδι αρχικά λεγόταν Mommy. Η ιδέα είναι αυτές οι φρικτές μανάδες που ποτέ δεν χάρηκαν για τα παιδιά τους. Αυτές που ό,τι δεν μπόρεσαν να κάνουν οι ίδιες το απαιτούν από τα παιδιά τους και προδιαγράφουν το μέλλον τους. Όταν όμως η πορεία του παιδιού δεν συμβαδίζει με ό,τι αυτές ονειρεύτηκαν τους φέρονται πάντα σαν να είναι ένα ψέμα και ένα λάθος. Ξέρω αρκετές…
Look At The Sun: Πριν από ένα χρόνο αποφάσισα ότι θέλω να κάνω μουσική και όχι να την σπουδάζω. Ήμουν σε ένα περιβάλλον όπου κανείς δεν είχε καμία φιλοδοξία και δεν δημιουργούσε τίποτα. Πήρα λοιπόν το ρίσκο να φύγω από αυτό το νοσηρό περιβάλλον και να προχωρήσω προς την κατεύθυνση που θέλω. Το τραγούδι μιλάει γι'αυτό και για το πόσο σιχαινόμουν αυτούς που έβλεπα κάθε μέρα. Ανθρώπους χωρίς καμία ενέργεια και ζωή. Ένα χρόνο μετά βγάζοντας το τραγούδι δεν μετανιώνω για την επιλογή αυτή και τους σιχαίνομαι πιο πολύ από ποτέ.
Sweet Words: Η ανάγκη να φανούμε και να νιώσουμε αρκετοί. Δεν είναι η ιδέα της αγάπης αλλά περισσότερο της αποδοχής. Όλοι χρειαζόμαστε κάθε μέρα να μας λένε μπράβο και κυρίως να το εννοούν. Είναι ένα concept που θα μπορούσε να συνδυαστεί λανθασμένα με τον ναρκισσισμό. Αναλύοντας όμως μικρά πράγματα στις σχέσεις μου καθημερινά συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι ένας κοινός αόρατος άξονας πολλών πραγμάτων.
Ο λυρισμός είναι στο αίμα σου και το αντιλαμβάνομαι μέσα από κάθε τραγούδι σου. (επειδή είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε την επερχόμενη δουλειά σου.) Τι πιστεύεις για αυτό; Ναι ο λυρισμός είναι σίγουρα μέρος της δουλειάς μου. Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι είμαι γενικά drama-queen. Οι δικοί μου μπορούν να σου επιβεβαιώσουν ότι είμαι πολύ αρνητικός άνθρωπος. Δεν βλέπω το ποτήρι μισοάδειο, το βλέπω θρύψαλα. Όταν γράφω ή τραγουδάω θέλω να εκφράζω ό,τι δεν μπορώ να εκφράσω στην καθημερινότητα. Μου αρέσει η υπερβολή. Πάντα με ενοχλούσε το μέτρον άριστον.
Το θέμα της νέας σου δουλειάς; Ποιό είναι; Πραγματεύεσαι κάτι; Το ονόμασα The Big Picture γιατί η ιδέα είναι το ότι παίρνω απόσταση από τα πράγματα και προσπαθώ να δω μόνο την ουσία. Σε κανένα τραγούδι δεν θα βρεις στίχους που μιλάνε για γεγονότα συγκεκριμένα. Ό,τι έζησα τον τελευταίο καιρό το πήρα το έστυψα και κράτησα μόνο τα συναισθήματα που γεννήθηκαν. Ένας κεντρικός άξονας είναι το θέμα της αποτυχίας και το συναίσθημα ότι δεν είμαι αρκετός. Ένας φίλος μου μου είπε ότι όλα τα τραγούδια είναι μαύρες υπαρξιακές τρύπες. Νομίζω ότι έχει δίκιο.
Σήμερα στον Εξώστη, κάνει πρεμιέρα για τον Ελληνικό χώρο, το Video σου για το The Mountain Of Human Bodies. Αρκετά περίεργο και αινιγματικό θα έλεγα. Ποιοι είναι οι συντελεστές του, πες μας περισσότερα. Χαίρομαι τόσο πολύ για αυτό το video! Είναι το παιδί μας ! Το τραγούδι είναι πολύ σημαντικό για μένα. Το video όμως το έγραψα θέλοντας να δείξω μία σχέση που βασίζεται στην ανταλλαγή εξουσίας. Προσοχή όμως στη λέξη σχέση! Δεν συγκεντρώθηκα καθόλου στο ερωτικό κομμάτι. Το ότι τον άλλον τον έκανε η Μαίρη Παρδαλάκη δεν σημαίνει ότι ήταν μια σκηνή ενός ζευγαριού. Το γύρισα με τη Μαίρη γιατί ήθελα πολύ να δουλέψω μαζί της. Είναι μια εξαιρετική χορεύτρια και χορογράφος που ζει στο Παρίσι και με την οποία ετοιμάζουμε πολλά νέα project. Για αυτό το λόγο δημιούργησα μια ψυχρή αισθητική που θυμίζει νοσοκομείο και όλα έγιναν χωρίς καμία έκφραση στα πρόσωπα. Για το στήσιμο του video βασίστηκα πολύ στη δουλειά του Lars Von Trier και στα video της Sia και της Florence Welch.
Το video δεν θα είχε γίνει βέβαια αν δεν ήταν μαζί μας ο Γάλλος σκηνοθέτης
Maxime Gaudet, του οποίου την δουλειά πρέπει να δείτε όπωσδήποτε ! Με τον Maxime ετοιμάζουμε και τα επόμενα video. Θέλουμε να κάνουμε μια τριλογία γιατί στην ουσία βλέπω το ep επίσης σαν script.
Έρχεσαι στην πατρίδα σου για ζωντανές εμφανίσεις σε λίγο καιρό, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Που πρόκειται να εμφανιστείς και τι θα ακούσουμε; Θα παίξουμε με τη Μαίρη Παρδαλάκη και με guest την Alexia στις 11 Νοεμβρίου στη μουσική σκηνή του χώρου Αθηναίς και στις 20 Νοεμβρίου θα συμμετάσχω στο Sofar Θεσσαλονίκης. Ο χώρος του Sofar θα ανακοινωθεί σύντομα!
Πιστεύεις σε κάποιο ανώτερο σκοπό τον οποίο θα πρέπει να θέτουν όλοι οι καλλιτέχνες; Γιατί γράφεις μουσική αλήθεια; Δύσκολη ερώτηση. Σηκώνει πολλή κουβέντα ! Ειλικρινά πιστεύω πως όποιος άνθρωπος κάνει τέχνη το κάνει για να επικοινωνήσει και κυρίως για να ακουστεί. Ο κάθε καλλιτέχνης το μόνο που έχει να προσφέρει ανεξάρτητα από το μέσο είναι η δική του οπτική γωνία και το πώς βλέπει τον κόσμο. Έχει να προσφέρει μόνο τον εαυτό του. Κατ'επέκταση υπάρχει και μια δόση ναρκισσισμού σε όποια μορφή δημιουργίας. Όλοι θέλουν να φανούν και να ακουστούν. Όσοι λένε το κάνω για μένα πιστεύω λένε ψέματα. Εγώ γράφω τραγούδια γιατί είναι ένα μέσο και ένας λόγος που μου επιτρέπει να ανέβω στη σκηνή και να πω όσα έχω να πω.
Τι ακούς τελευταία; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που θα ήθελες να μας προτείνεις; Ακούω Sia κάθε μέρα γιατί είναι σαν ναρκωτικό για μένα. Έχω όμως να σας προτείνω την Eliza Rickman. Απλά ψάξτε το Start With Goodbye, Stop With Hello και θα καταλάβετε!
Μελλοντικά σχέδια; Πρόκειται να μείνεις κι άλλο στο Παρίσι; Το κύριο σχέδιο είναι το γύρισμα του δεύτερου video στο οποίο με την ομάδα θα πάρουμε αρκετά ρίσκα και ελπίζουμε να μας βγει σε καλό. Αυτό το video θα είναι αρκετά πιο τρελό και αινιγματικό από το Mountain. Στο Παρίσι θα μείνω όσο είναι εδώ η Alexia και ο Stéphane, ο σύντροφός μου.
Σε ευχαριστούμε πολύ Αλέξανδρε! Ευχόμαστε όλα να πάνε κατ' ευχήν.
Το Big Picture EP, κυκλοφορεί σε όλα τις ψηφιακές πλατφόρμες στις 4 Νοεμβρίου.
Ο Μιχάλης είναι ραδιοφωνικός παραγωγός.
