Από την ηλικία των 30 ο Μοντγκόμερι Κλίφτ έμοιαζε να τα έχει όλα: Νιάτα, ομορφιά, ταλέντο και την προοπτική μια ελπιδοφόρας κινηματογραφικής καριέρας.
Μαζί με τον Μάρλο Μπράντον, ο Κλιφτ υπήρξε ένας από τους πιο προικισμένους και ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του καθώς ενσάρκωνε με απόλυτη φυσικότητα κάθε ρόλο που αναλάμβανε.
Ωστόσο ο Κλίφτ δεν αρκούνταν ποτέ σε αυτά που είχε και δεν μπορούσε να απολαύσει την επιτυχία του εξαιτίας της βαθιάς ευαισθησίας του. Μελαγχολικός και ενδοσκοπικός με την ομοφυλοφιλική του πλευρά να τον βασανίζει όλα του τα χρόνια, δημιουργούνταν μια τεράστια σύγκρουση συναισθημάτων. Το μεγάλο του δε ταλέντο τον έφερνε συχνά σε σύγκρουση με τους συμπρωταγωνιστές του καθώς απαιτούσε το τέλειο αποτέλεσμα και από εκείνους.
Είχε πολύ λίγους στενούς φίλους. Μια από τις πιο σημαντικές του σχέσεις ήταν αυτή με την Ελίζαμπεθ Τέιλορ με την οποια διατήρησε δεσμό βαθιάς φιλίας μέχρι το τέλος της ζωής του. Πρωταγωνίστησε μαζί της στην ταινία «Μια θέση στον ήλιο». Εκείνη τον λάτρεψε και τον νοιάστηκε μέχρι το τέλος του, η οποια υποστήριζε πως ο ίδιος υπονόμευε τον εαυτό του. (Ο Μοντγκόμερι αρνήθηκε ρόλους σε σπουδαίες ταινίες, όπως το «Λεωφόρος της Δύσης», Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές», «Ανατολικά της Εδέμ». Η τελευταία ταινία ήταν αυτή που ανέδειξε τον κινηματογραφικό αστέρα James Dean.
Πέρα από αυτό, ο Taylor γνώριζε καλά τους εσωτερικούς δαίμονες και την εύθραυστη υγεία του Monty (υπέφερε από δυσεντερία και κολίτιδα για μεγάλο μέρος της ζωής του). Παρατήρησε από πρώτο χέρι την αυξανόμενη εξάρτησή του από τα χάπια και το αλκοόλ καθώς περνούσαν τα χρόνια και αισθάνθηκε αδύναμη να αλλάξει την αυτοκαταστροφική πορεία του.
Γεννημένος στην Ομάχα της Νεμπράσκα το 1920, ο Μοντγκόμερι Κλιφτ ήταν γιος του Γουίλιαμ Μπρουκς Κλιφτ, αντιπροέδρου της εθνικής τράπεζας της Ομάχα και της συζύγου του, Έθελ Σάνι Φογκ. Είχε μια δίδυμη αδερφή, τη Ρομπέρτα κι έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Γουίλιαμ Μπρουκς Κλιφτ το νεώτερο. Η μητέρα του Κλιφτ ανάθρεψε τα παιδιά της ως αριστοκράτες. Μια ομάδα εκπαιδευτικών είχε επιστρατευτεί για να κάνει μαθήματα κατ' οίκον στους γόνους της οικογένειας Κλιφτ. Ο Κλιφτ που έμαθε να μιλάει, γερμανικά, γαλλικά και ιταλικά, βρισκόταν στην εφηβεία του όταν πήγε σε κανονικό σχολείο και η προσαρμογή ήταν πολύ δύσκολη για εκείνον.
Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο το έκανε σε ήλικία μόλις 15 ετών. Ο Κλιφτ ήξερε πάντα πως να κάνει πετυχημένη είσοδο. Αρνήθηκε να υπογράψει συμβόλαια με εταιρίες που δεν του ταίριαζαν ή δεν θεωρούσε εκείνος πως ήταν η σωστή στιγμή. Όπως αργότερα ανέφερε «Τους είπα πως θέλω να επιλέγω εγώ του σκηνοθέτες και τους σεναριγράφους μου», «Μα καλές μου θα κάνεις έτσι πολλά λάθη» του απάντησαν, «Μα αυτό ακριβώς θέλω, να είμαι ελέυθερος να κάνω λάθη». Και έκανε, όμως γρήγορα η επιτυχία ήρθε.
Στο ντεμπούτο του στην οθόνη, ο Monty έπαιξε τον υιοθετημένο γιο του John Wayne στο κλασικό Western του Howard Hawks, Κόκκινο Ποτάμι. Οι κριτικοί και οι θεατές εντυπωσιάστηκαν με αυτόν τον ταλαντούχο, όμορφο, νεαρό άνδρα. (Ο Clift απέρριψε τον ρόλο του Dude στο Ρίο Μπράβο που τελικά τον πήρε ο φίλος του Dean Martin.Ο πολιτικά φιλελεύθερος Monty δεν ήθελε να δουλέψει ξανά με το δεξιό Duke, ή τον συντηρητικό Walter Brennan).
Το 1956, ο Clift συνεργάστηκε και πάλι με την Liz Taylor για την ταινία «Όσα δεν σβήνει ο χρόνος», μια ειδυλλιακή περιπέτειας εποχής που εκτυλίσσεται στην διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Μια νύχτα, μετά από δείπνο στο σπίτι της Taylor, ο Clift προσέκρουσε με το αυτοκίνητό του πάνω σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο. Αν και ο Clift θα επιβιώσει, το ατύχημα προκάλεσε σοβαρές ζημίες στο πρόσωπο του και υπέστη μια σειρά πλαστικών επεμβάσεων οι οποιες παραμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την υπέροχη μορφή του προσώπου του. Ο έντονος σωματικός και ψυχολογικός πόνος που έζησε τον οδήγησε σε αύξηση της κατανάλωσης οινοπνεύματος και των εθιστικών φαρμάκων για τον πόνο. Ένας φίλος του αναφέρεται στο γεγονός ως τη μεγαλύτερη αυτοκτονία στην ιστορία του Χόλιγουντ.
Με την πάροδο των χρόνων η κατάσταση του έβγαινε εκτός ελέγχου. Το ακατέργαστο όμως ταλέντο του ήταν αστείρευτο και οι επιτυχίες συνεχίζονταν. Η Elizabeth Taylor προσπάθησε να τον στηρίξει και πάλι ζητώντας να συμπρωταγωνιστήσουν στην ταινία της «Ανταύγειες σε χρυσά μάτια». Αλλά πριν ξεκινήσει η παραγωγή, ο Clift πέθανε στην πόλη της Νέας Υόρκης από καρδιακή προσβολή τον Ιούλιο του 1966. Ήταν μόλις 45.
Κοίτα, δεν είμαι περίεργος, είπε κάποτε. Απλά προσπαθώ να είμαι ηθοποιός. όχι ένας αστέρας του κινηματογράφου, ένας ηθοποιός.
Ο Montgomery Clift πάντα σου ραγίζει την καρδιά. Μπορείτε πάντα να αισθανθείτε τον πόνο και την ευαισθησία του στην οθόνη. Κατάφερε να ολοκληρώσει μόνο 18 ταινίες. Αν είχε ξεπεράσει τους δαίμονες του, θα μπορούσε να μας είχε αφήσει μια ακόμα πλουσιότερη κληρονομιά.
Παρακολουθώντας το Red River ή το Judgment in Nuremberg συνειδητοποιεί κανείς την πορεία ενός λαμπρού αστέρα που πρόκειται πολύ σύντομα να καεί.
με πληροφορίες από το www.bestmoviesbyfarr.com
