Η τέχνη δεν είναι ένας χώρος που πας για να πάρεις απαντήσεις.
Η φωνή του από τις πιο γνώριμες της ελληνικής τηλεόρασης. Ο λόγος του μεστός και χειμαρρώδης. Οι συμμετοχές του σε θεατρικές παραστάσεις και ελληνικές σειρές, παραπάνω από αρκετές. Η αναφορά, φυσικά, για τον ηθοποιό, Αιμίλιο Χειλάκη. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό μέσα από το «Έτσι ξαφνικά» και το «Η ζωή που δεν έζησα», πλάι στον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη. Πλέον, στην τηλεόραση έχει χρόνια να εμφανιστεί, κι όπως μου εκμυστηρεύτηκε, δε του λείπει καθόλου. Παρ' όλα αυτά συνεχίζει την καριέρα του στην υποκριτική, μέσα από το θέατρο που είναι και η μεγάλη του αγάπη. Φέτος, πρωταγωνιστεί στο έργο «Ο Φάρος», του Κόνορ Μακφέρσον, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και ενσαρκώνει ένα ρόλο-κλειδί, για την έκβαση του έργου.
Στο Φάρο, ενσαρκώνετε τον Λόκχαρντ, ένα μυστηριώδη ξένο. Πείτε μας κάποια παραπάνω στοιχεία, γι' αυτό το χαρακτήρα.
Δε μπορώ να σας δώσω πολλά στοιχεία γιατί είναι η έναρξη και η λύση, αυτού του θρίλερ. Κατ' αρχάς, ο Φάρος είναι ένα έργο που μιλάει για κάποιους ανθρώπους τους οποίους τους επισκέπτεται κάποιος που ξέρει πράγματα για τη ζωή τους. Αυτός, είναι ο κ.Λόκχαρντ. Το θέμα είναι το πως τους αποκαλύπτει αυτά που ξέρει και τι κάνουν ή πρέπει να κάνουν αυτοί, για να κοιτάξουν τη ζωή τους κατάματα.
Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης –σκηνοθέτης και συμπρωταγωνιστής σας στην παράσταση- δήλωσε ότι το πάθος των πρωταγωνιστών με το τζόγο και το ποτό, σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν είχαν καλή σχέση με τις γυναίκες. Εσάς ποια είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό;
Πολύ σωστό αυτό. Η σχέση των ανθρώπων μέσα στο έργο, με το τζόγο και το αλκοόλ, έχει μια παιδικότητα, μια διαφυγή, μια προσπάθεια να ξεφύγουν από αυτό που ονειρεύτηκαν και δεν είχαν ποτέ. Όπως κάθε εξάρτηση, τους απομακρύνει από τον στόχο που δε μπορούν να πετύχουν. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, είναι εξαρτημένοι από την ίδια τη ζωή. Όταν είσαι με άλλους, είναι παράδεισος, όταν είσαι μόνος, είναι κόλαση. Η κοινωνική τους συνεύρεση με στόχο να πιουν και να χαρτοπαίξουν είναι η απόδειξη της παιδικότητάς τους, αλλά και ένας τρόπος να επικυρώσουν οι ίδιοι στον εαυτό τους, ότι αγαπούν τη ζωή.
Οι ήρωες του έργου είναι κατ' εξοχήν άνθρωποι με πάθη –ή και του περιθωρίου, θα μπορούσε κανείς να πει-. Πώς, λοιπόν, πιστεύετε ότι καταφέρνει το ευρύ κοινό, να ταυτιστεί με τέτοιου είδους πρόσωπα;
Οι θεατές εδώ και πολλά χρόνια βρίσκονται στο περιθώριο, όποιο κι αν είναι αυτό, κοινωνικό, διακρατικό, ευρωπαϊκό, των ονείρων τους και των προσπαθειών τους.
Όλοι βρισκόμαστε στο περιθώριο και προσπαθούμε να μπούμε στο κέντρο των πραγμάτων που δε γνωρίζουμε, δεν καταλαβαίνουμε. Αυτός είναι σήμερα ο κόσμος. Οι παλιοί έλεγαν, ότι όταν ήμασταν φτωχοί, ξέραμε πως να διασκεδάσουμε. Αυτό το τόσο κλισέ, είναι και τόσο αληθινό. Οι πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι που δεν έχουν σταματήσει ν'αγαπάνε τη ζωή. Ναι, είναι άνθρωποι του περιθωρίου, αλλά μήπως έτσι νιώθουμε όλοι μας;
Η τέχνη δεν είναι ένας χώρος που πας για να πάρεις απαντήσεις. Είναι ένα πεδίο που πας για να επικοινωνήσεις με ωραία ερωτήματα.
Ο συγγραφέας, δίνει στους χαρακτήρες του, μια δεύτερη ευκαιρία για λύτρωση, στο τέλος. Εσείς πιστεύετε, ότι οι άνθρωποι, παρά τα λάθη και τις αποτυχίες τους, αξίζουν να έχουν δεύτερες ευκαιρίες;
Πολύ σωστά είπατε, δεύτερες ευκαιρίες. Γιατί, οι δεύτερες ευκαιρίες είναι μια επαναλαμβανόμενη κατάσταση, έχεις διαρκώς μια δεύτερη ευκαιρία να προσπαθήσεις να ξανακοιτάξεις το όνειρό σου στα μάτια. Όλοι μας έχουμε μια δεύτερη ευκαιρία και το δικαίωμα να την καταστρατηγήσουμε. Το τρις εξαμαρτείν είναι, τελικά, ουκ ανδρός σοφού. Ας αφήσουμε λίγο τη χαρά τη ζωής να μας κυριεύσει και, ακόμα και λάθος να κάνουμε, ίσως είναι ένας τρόπος για να προχωρήσουμε στην επόμενη μέρα. Αυτό λέγεται δεύτερη ευκαιρία, το να καταλάβεις που έχεις κάνει λάθος.
Πέντε άντρες, αυτή τη νύχτα, μακριά από κάθε γυναικεία παρουσία που θα μπορούσε να τους σώσει, ανώριμοι, ανήλικοι, απόλυτα ανθρώπινοι, θα γιορτάσουν, θα παίξουν, θα πιουν όσο δεν πάει άλλο και θα παλέψουν με τους δαίμονές τους.
Παρ' όλο που κανένας από τους ήρωες του έργου δεν έχει σχέση με τη θάλασσα, ο Μακφέρσον επέλεξε να τ' ονομάσει «Ο Ναυτικός» και ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης «Ο Φάρος». Γιατί νομίζετε ότι θέλησαν και οι δύο να συσχετίσουν το έργο με τη θάλασσα;
Αυτή είναι μια ερώτηση που θα μπορούσε να σας απαντήσει πολύ καλύτερα ο Κ.Μαρκουλάκης. Για εμένα, πάντως, το έργο αυτό ξεκινάει με ένα ιρλανδικό ποιήμα και μιλάει για τους ανθρώπους, που στα ταξίδια τους, ψάχνουν ένα και μοναδικό προορισμό. Όπως και στην Ιθάκη του Καβάφη, που είμαστε όλοι ταξιδευτές, θαλασσοπόροι. Μάλλον, με αυτή την ποιητική αδεία ονόμασε και ο Μακφέρσον το έργο του, «The seafarer». Αγγίζει αυτό το καβαφικό, «ταξίδευε, ψάξε την Ιθάκη σου …». Ο Κ.Μαρκουλάκης βάζει την ονομασία «ο Φάρος» με την έννοια αυτού που λάμπει τόσο μακριά από τη ζωή μας και πρέπει προς τα εκεί να κινηθούμε, λέω εγώ. Η λέξη «φάρος» πέραν του ότι είναι εύηχη, πάντα προκαλεί ένα συναίσθημα.
Οι κριτικές μέχρι στιγμής για την παράσταση, είναι διθυραμβικές. Τί πιστεύετε ότι συνετέλεσε στην επιτυχία;
Αν απαντήσω θα πάω κόντρα στα πιστεύω μου! Θα πω, όμως, το εξής: Έχουμε κάνει μια ομαδική δουλειά, που την έχουμε πιστέψει, την έχουμε αγαπήσει. Είμαστε πέντε ηθοποιοί που παίζουμε ο ένας για τον άλλον κι όχι ο καθένας μόνος του και ένα έργο που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και ιδιαίτερη γραφή. Ίσως, όλα αυτά να αποτελούν μία από τις συνταγές επιτυχίας. Για μένα το βασικότερο είναι, ότι επί σκηνής πέντε άνθρωποι σου λένε μια ιστορία. Το κακό θέατρο είναι όταν πέντε άνθρωποι επί σκηνής προσπαθούν να αποδείξουν πόσο καλοί είναι.
Εμάς η παιδεία μας και η κοινή συγγένεια συνεργασίας μας, μας λένε ότι το σημαντικό είναι η ιστορία κι όχι εμείς που τη λέμε.
Τις τελευταίες σεζόν, απ' όσο γνωρίζω, ασχοληθήκατε με το αρχαίο θέατρο. Γιατί επιδιώξατε αυτή την αλλαγή και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να μεταπηδήσετε από ένα τέτοιο χαρακτήρα σ' ένα σύγχρονο;
Έχω την τύχη να κάνω παρέα με μεγάλους συνθέτες της εποχής μας, όπως ο Σ.Κραουνάκης και ο Γ.Ανδρέου, τους οποίους –αν τους ρωτήσεις- θα σου πουν ότι η μουσική είναι μία. Παραφράζοντας αυτό, εγώ απαντώ, πως θέατρο είναι το να λες ιστορίες. Ο τρόπος με τον οποίο λες ιστορίες είναι και το ενδιαφέρον στην επαγγελματική μου ζωή. Είναι κάτι άλλο το αρχαίο δράμα, κάτι άλλο ο Σάιξπηρ, ο Τσέχωφ, ο Μολιέρος, κάτι άλλο ο Μακφέρσον, κ.π.λ. Ο καθ' ένας από αυτούς έχει γράψει μια ιστορία. Εμείς κάνουμε θέατρο, που είναι ένα πράγμα, και πρέπει να πούμε αυτή την ιστορία. Αλλιώς παίζεται κάθε μία από αυτές. Ορίζουν οι ίδιες οι ιστορίες τον κανόνα τους. Αυτό που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι ν' ανέβουμε στη σκηνή, ν' ακολουθήσουμε τον κανόνα και να πούμε την ιστορία. Επιμένω, γιατί όσο μεγαλώνω, θεωρώ ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από ένα αρχαίο έργο. Κανένας ηθοποιός δεν είναι πιο σημαντικός, από το ίδιο το έργο.
Ποια στοιχεία νομίζετε, ότι πρέπει να διαθέτει ένας ηθοποιός για να μπορεί να χαρακτηριστεί καλός;
Το να μη το ξέρει ο ίδιος!
Κάτι άλλο που να περιμένουμε από εσάς γι'αυτή τη σεζόν…
Το καλοκαίρι έρχεται η Αντιγόνη του Σοφοκλή, όπου θα βρίσκομαι επί σκηνής μαζί με την Αθηνά Μαξίμου και τον Μιχάλη Σαράντη, με μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, μετάφραση Γιώργου Μπλάνα, σκηνικά Νάθενα, κίνηση Στελλάτου. Όσοι αναγνωρίζουν αυτά τα ονόματα, καταλαβαίνουν ότι είμαστε πολύ χαρούμενοι με αυτή τη συνεργασία.
Τέσσερις άνθρωποι που έχουν αποτύχει σε όλα, εκτός από την ικανότητά τους να παραμείνουν μαζί.
Οι συντελεστές:
Σκηνοθεσία:
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Μετάφραση:
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης – Αθανασία Σμαραγδή
Σκηνικά:
Αθανασία Σμαραγδή
Φωτισμοί:
Αλέκος Γιάνναρος
Κοστούμια:
Μαρία Κοντοδήμα
Μουσική:
Μίνως Μάτσας
Βοηθοί σκηνοθέτη:
Μανώλης Δούνιας – Έλενα Σκουλά
Θεατρικές Επιχειρήσεις :
Κάρολος Παυλάκης
Διανομή (με σειρά εμφάνισης)
Σάρκυ:
Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος
Ρίτσαρντ:
Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης
Ιβάν:
Νίκος Ψαρράς
Νίκυ:
Προμηθέας Αλειφερόπουλος
ΚύριοςΛόκχαρτ:
ΑιμίλιοςΧειλάκης
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Κυριακή 8/4 – Δευτέρα 9/4- Τρίτη 10/4-Τετάρτη 11/4- Πέμπτη 12/4 – Παρασκευή 13/4 : 9.00 μμ
Σάββατο 14/4 : 6.00 μμ & 9.15 μμ
Κυριακή 15/4 : 6.00μμ & 9.15 μμ
Τετάρτη- Πέμπτη –Παρασκευή: 9:00μμ
Σάββατο & Κυριακή: 6.00 μμ & 9:15μμ
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
20 € & ,15 € φοιτητικό
ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Tαμείο θεάτρου ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟΝ τηλ. 2310 262 051
Με χρήση πιστωτικής/ χρεωστικήςκάρτας:
- –www.tickemaster.gr
- -Τηλεφωνικό Κέντρο: 210 8938111
Με χρήση πιστωτικής/ χρεωστικής κάρτας (VISA ή MASTERCARD) καθώς και μετρητά: Καταστήματα ΓΕΡΜΑΝΟΣ & COSMΟΤΕ
