Το Nymphomaniac δεν είναι μία ταινία. Όχι μόνο διότι στις αίθουσες
προβάλλεται το πρώτο μέρος μιας έκδοσης που δεν έχει κοπεί από τον ίδιο το
σκηνοθέτη αλλά με την άδεια του, θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος στις 14
Φεβρουαρίου και τελικά αργότερα θα προβληθεί η ολοκληρωμένη έκδοση του Larsvon Trier διάρκειας περίπου 5
ωρών, άρα, όπως δήλωσε ο παραγωγός Peter Aalbæk Jensen, πρόκειται για δύο
ταινίες.
Το Nymphomaniac δεν είναι μία
ταινία γιατί κάθε θεατής μπορεί να ανακαλύψει σε αυτό ένα προσωπικό, πιθανά
βιωματικό κομμάτι αλήθειας, μία δική του αναφορά που θα τον παραπέμψει στο δικό
του κώδικα αξιών, για να τον αποθεώσει ή να τον καταστρέψει.
Η ταινία στηρίζεται σε
ένα ψυχαναλυτικό δίδυμο που αποτελείται από την εθισμένη στο σεξ Charlotte
Gainsbourg και τον διασώστη της Stellan Skarsgård (φέρνοντας στο μυαλό το
Faithless της Ullmann σε σενάριο Bergman). Ο κορμός της συνολικής ταινίας είναι
οκτώ κεφάλαια, οκτώ διηγήσεις με άξονα τις σεξουαλικές εμπειρίες της Joe. Το σεξ όμως δεν είναι
το μήνυμα και οπωσδήποτε η σαρκική διέγερση δεν είναι ο στόχος. This is a mind fuck. Το Nymphomaniac δεν είναι
ειλικρινές, είναι θολό. Όπως ρωτάει η Gainsbourg τον θεατή «Με ποιο τρόπο θα πάρεις περισσότερα από την ιστορία μου;
Πιστεύοντας την ή μη πιστεύοντας την;». Η ταινία θυμίζει το παιχνίδι
εμπιστοσύνης που πρέπει να πέσεις με την πλάτη στα χέρια κάποιου που δεν κοιτάς
ελπίζοντας ότι θα σε πιάσει. Αυτό εξάλλου είναι στην ουσία του το δίλημμα των ανθρώπινων
σχέσεων.
Ο σκηνοθέτης τοποθετεί
στα θεμέλια το σεξ όμως τον ενδιαφέρει να χτίσει. Αγγίζει τη ζήλεια, τον έρωτα,
την οικειότητα, την οικογένεια, τη θρησκεία, τη βία. Ξεφορτώνεται τον
παρωχημένο ρομαντισμό με μία απότομη κοφτή κίνηση σα να τραβάει επίδεσμο από
ανοιχτή πληγή. Δε δίνει απαντήσεις, θέτει ερωτήσεις σε έναν σαρκαστικό τόνο, με
μια αριστουργηματική, σχεδόν κωμική ειρωνεία που ενοχλεί τον πιο καλά κρυμμένο
συντηρητισμό.
Ίσως η ομορφιά του Nymphomaniac να είναι ακριβώς αυτό, ότι δεν ορίζεται από το τι είναι αλλά από τους
μύθους που καταρρίπτει αφήνοντας το μήνυμα στην ασάφεια. Οι αινιγματικές
παρενθέσεις στον τίτλο Nymph()maniacστοιχειώνουν ολόκληρη τη νέα ταινία του LarsvonTrier, προφανώς συμβολίζουν το αιδοίο (οι γυναικείες
φιγούρες ορκίζονται “meavulva, meavulva, meamaximavulva”), αλλά στο κενό ανάμεσα τους προκαλούν το θεατή
να προσθέσει τα δικά του κομμάτια του παζλ δημιουργώντας ένα διαφορετικό σύνολο
ανάλογα με τη φωνή της ανάγνωσης και αφήνουν ανοιχτό το πεδίο για τη συνέχεια.
Σημαντικές ερμηνείες από
όλους τους ηθοποιούς, ηδονική νεαρή Joe από την Stacy Martin, έκπληξη από την Uma Thurman στο σύντομο ρόλο της
προδομένης συζύγου, ενδιαφέροντα πλάνα και οπτικές γωνίες, προσμονή για την
είσοδο του Willem Dafoe στο δεύτερο μέρος.
