Πολλαπλοί ρόλοι που έχουν στόχο να ενισχύσουν τον ένα και μοναδικό ρόλο
ζωής. Ο Νίκος Νυφούδης, πετυχημένος enterpreneur αλλά και μαγεμένος
πατέρας, μας μιλά για το εγχείρημά του στο Λονδίνο, το The life Goddess, την ευρωπαϊκή συνείδηση, τη πολυπολιτισμικότητα αυτής
της πόλης και το πολιτικό όνειρο που δεν έσβησε ποτέ. ’’ Θα
είναι η σιωπή εκκωφαντική ή θα ανάψουμε τα φώτα του νέου Δήμου; ’’
Οικονομολόγος, πολιτικός επιστήμων, ακτιβιστής, υποψήφιος δήμαρχος,
επιχειρηματίας, πατέρας… Βάλτε τα σε
μια σειρά και πείτε μας πώς συνδέονται.
Τώρα πια όλα είναι στην
ομπρέλα, πατέρας. Είτε το θέλεις, είτε όχι, το μυαλό και η καρδιά σου είναι στο
“τί κάνει η Billie”. Όλα γίνονται από πρωταγωνιστές, κομπάρσοι. Τώρα πια
ακολουθεί το enterpreneur που μου αρέσει πιο πολύ από το επιχειρηματίας.
Δείχνει τη διάσταση της τόλμης και του καινούριου. Κάτι σαν ακτιβιστής
επιχειρηματίας ένα πράγμα. Ακολουθούν τα πτυχία που μου δίνουν σιγουριά και
κύρος με τους συνομιλητές μου και τελευταίο, μα ίσως και πρώτο αν το πάρεις
ανάποδα, υποψήφιος δήμαρχος. Σήμερα αυτό που έχει σημασία στην πληγωμένη
Ελλάδα είναι πως με τη δουλειά μας και το The
Life Goddess δίνουμε δουλειά σε περισσότερες από 50 επιχειρήσεις. 100% εξαγωγή και συνεισφορά στο ισοζύγιο, αυτοί
είμαστε.
Κάποτε ονειρευτήκατε ένα άλλο πρόσωπο της Θεσσαλονίκης. Φρέσκο,
στραμμένο προς τις αλλαγές, απαλλαγμένο από στενούς κομματικούς σωλήνες. Το
βλέπετε τώρα ζωντανό;
Δεν το βλέπω δυστυχώς. Η κρίση
περιχαράκωσε τους ανθρώπους και αντί να τους βγάλει τον καλύτερό τους εαυτό,
τους έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερο ατομικισμό. Επίσης, η εμπειρία μου από τη
Δημόσια Διοίκηση τώρα πια μου έδειξε πως πρώτα θα πρέπει να αλλάξουν οι δομές
και μετά θα έρθουν τα επόμενα. Το εκλεγμένο, βλέπετε, χωρίς τη βοήθεια του
δημόσιου λειτουργού, θα ψάχνει για νερό στη θάλασσα. Η προσωπικότητα του
Μπουτάρη, όπως και του Βούγια το 1998 έδειξαν πως υπάρχει ελπίδα. Τί φταίει
τότε;
Συγγραφέας, ανάγκη
για κάθε είδους λυτρωτική έκφραση;
Συγγραφέας πάνω και μέσα σ’ όλα. Αφού για να καταλάβεις
τώρα που δεν γράφω για την πολιτική, με “τρώει” και έχω αρχίσει να σχεδιάζω μια
έκδοση που θα έχει λίγο απ' όλα πολιτική, φαγητό, ταξίδια, τουρισμό, αγάπη μα
πάνω απ' όλα Ελλάδα.
‘’Ο Κύριος
Ευρωπαίος’’, με διδακτικό χαρακτήρα λύνει απορίες περί Ευρώπης για μικρούς και
μεγάλους. Θα δυσκολευτεί ο Έλληνας να αποκτήσει ευρωπαϊκή συνείδηση;
Καταρχήν θα πρέπει να πιστέψει η Ευρώπη ότι μπορεί να
υπάρξει Ευρωπαϊκή συνείδηση. Θεωρείς ότι οι Γερμανοί την έχουν ή οι Ισπανοί; Το
αντίθετο. Δυστυχώς η Ένωση για δεκαετίες ασχολήθηκε με τις επιδοτήσεις και
έχασε την ουσία. Και μαζί της εμείς και οι πολιτικοί μας τα αυγά και τα
πασχάλια.
Η Ελλάδα φαίνεται
κάποιες φορές να παραπαίει ανάμεσα στον ανατολίτικο και ευρωπαϊκό χαρακτήρα
της, πώς θα ισορροπήσει;
Η Ελλάδα ήταν και θα είναι συνοθύλευμα. Και ως τέτοιο
πάντα θα μεγαλουργεί. Είτε για καλό είτε για κακό. Απαρατήρητοι δεν θα περνάμε
(γέλια).
Που αστοχεί η ευρωπαϊκή πολιτική στο να
ενεργοποιήσει την Ευρωπαϊκή νεολαία;
Βασικά δεν υπάρχει ουσιαστική
πολιτική για τη Νεολαία. Νομίζετε πως με το Erasmus και το Youth In Action γεφυρώνονται
τα κενά; Μικραίνουν, ναι. Αλλά από εκεί και πέρα θέλει δουλειά πολύ. Και αυτό
έχει να κάνει με όλους εμάς που ασχολούμαστε με αυτά τα θέματα. Αν σας πως
ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε από την αξιοποίηση αυτών των
προγραμμάτων, μην σας φανεί περίεργο. Η ανθρώπινη φύση, είναι πολύ δύσκολη και
γεμάτη αδυναμίες. Γι 'αυτό την αγαπάμε βέβαια και δεν την βαριόμαστε…
Επιχειρηματίας και μάλιστα λαμπρό παράδειγμα της ελληνικής
επιχειρηματικότητας στο Λονδίνο. Πόσο δύσκολο ήταν να επιτευχθεί; Μιλήστε μας
γι’αυτό.
Το The Life Goddess ξεκίνησε κάπως τυχαία αλλά εξελίσσεται πια πολύ σοβαρά. Η ιδέα ξεκίνησε όταν φοιτητής πια είχα
βαρεθεί να συχνάζω σε Αγγλικά, Γαλλικά ή Ιταλικά delicatessen στο Λονδίνο και
πολύ χαλαρά με τον αδερφό μου λέμε γιατί να μην υπάρχει ένα παρόμοιο ελληνικό. Όλοι
λέγανε πως για να μην υπάρχει, δεν θα γίνεται. Και όμως έγινε! Η κίνησή μας δεν
είχε καμία σχέση με την κρίση. Το ξεκινήσαμε πολύ νωρίτερα και ήταν συνειδητή
επιλογή να βρούμε το χώρο μας στην γαστρονομική πρωτεύουσα του κόσμου, το
Λονδίνο. Το The Life Goddess κρύβει πίσω του σκληρή δουλειά και έμπνευση
πολλών ανθρώπων. Πέρα από τη δική μας, ήρθαν οι Beetroot και δώσανε εικόνα στη
σκέψη μας και οι IDEA Art Design Αργυρώ Βλάχου και Πέτρος Φραγκόπουλος που νιώσανε
την επιθυμία μας για μια Νέα Ελληνική Γαστρονομική κουλτούρα και φτιάξανε ένα
χώρο που μυρίζει, αναπνέει και αποπνέει Ελλάδα. Χωρίς να χτυπάει στο συναίσθημα
του γραφικού, να είναι τόσο μα τόσο ελληνικό. Και πάνω από όλα χτίσαμε μια
ομάδα αρκετών νέων παιδιών που αγάπησαν το project και το κάνανε δικό τους.
Οι δυσκολίες ήτανε πολλές.
Φανταστείτε στο Λονδίνο της αφθονίας και των αμύθητων θησαυρών (γέλια) 2 νέα
παιδιά από την Ελλάδα η οποία λοιδορούνταν από τον διεθνή τύπο εκείνο το
διάστημα, αναζητούσαν χώρο στο πολύ κεντρικό Λονδίνο. Με όλες τις αλυσίδες του
κόσμου να ανοίγουν μαγαζιά σαν τρελοί χωρίς να λογαριάζουν το κόστος. Για εμάς
είχανε όλα σημασία. Ώσπου τον βρήκαμε ή μας βρήκε ο συγκεκριμένος χώρος και
άρχισε να υφαίνει τη δική του ιστορία το κατσικάκι της Αμάλθειας.
Είμαστε πολύ περήφανοι αλλά
και χρωστάμε μεγάλη ευγνωμοσύνη σε όλους όσους βοήθησαν σ' αυτή την προσπάθεια,
τους έλληνες δημοσιογράφους και τους παραγωγούς μας. Να μην ξεχνάμε πως αν δεν
υπήρχαν αυτά τα εξαιρετικά προϊόντα δεν θα είχαμε λόγω ύπαρξης. Μικρά διαμάντια
σε μια Ελλάδα μπαρουτοκαπνισμένη. Πραγματικό χρυσάφι!
The life goddess, ζωή και εργασία ανάμεσα σε δυο πόλεις, Θεσσαλονίκη,
Λονδίνο. Σκέπτεστε να μείνετε μόνιμα στο Λονδίνο;
Για να κάνουμε τη Θεσσαλονίκη
Λονδίνο, καμία κουβέντα έτσι; Θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο η εξέλιξη του TLG και
η πολιτική μου στάση. Θα είναι η σιωπή εκκωφαντική ή θα ανάψουμε τα φώτα του
νέου Δήμου; χαρακτηριστικό σλόγκαν της προεκλογικής μου καμπάνιας το 2010. Από
την άλλη η σχέση της επιχείρησης με την Ελλάδα είναι απαραίτητη δεν μπορεί να
αποκοπεί. Κρυφός μου πόθος είναι η δημιουργία ενός χώρου στη Σαντορίνη. Μητέρα
όλων των φαινομένων. Και ως φαινόμενα υπάρχουμε..
Περιγράψτε μας μια ποιοτική στιγμή σας.
Τον τελευταίο χρόνο μου
συμβαίνει το εξής, επειδή η κόρη μου είναι πολύ μικρή, οι κάθε 20 μέρες που
λείπω είναι σαν ένας χρόνος. Είναι άλλο παιδί όταν γυρνάω, και είμαι ευγνώμων
στον Θεό του skype που τα βλέπω σχετικά άμεσα. Εν τω μεταξύ οι γονείς μου και
τις Χριστίνας πάντα την δασκαλεύουν να κάνει κάτι διαφορετικό όταν με βλέπει.
Όταν ήρθε να με υποδεχθεί περπατώντας δε τί να σας λέω. Μου λέγανε ότι είναι
θαύμα αλλά άλλο να το ζεις..
